aşırı empati sendromu

kişinin empati duygusunu kendisine zarar verecek bir noktaya taşımasın sebep olan bir hastalık. bu sendrom kişiye büyük oranda zarar verir ve kontrolünü zaman zaman kaybetmesine neden olabilir.

--- alıntı ---

bulunduğunuz yerde birinin yüzü asıldığında, bunu ilk fark eden siz mi oluyorsunuz? bir konferansta, 100 kişiye bir şeyler anlattığınızı düşünün. diğer 99 kişi sizi ilgiyle dinlerken, siz o 1 kişiye odaklanıp “sanırım onun için çok sıkıcı oldum!” diye mi düşünürsünüz? belki de bir sınıftasınız ve öğretmen birinin hatası için sınıfa tepki gösterdiğinde, hatayı sanki siz yapmışsınız gibi o tepkiyi üzerinize alınıyorsunuz. ya da arkadaşlarınızla yemeğe çıktığınızda; hesap gelmeden önceki o sessiz gerilim anında, herkes hesabı kim ödeyecek diye beklerken, o gerilime ilk dayanamayan, ilk bozan siz olursunuz. masaya gelen hesabı ödedikten sonra kendi kendinize şöyle söylersiniz; “ya ne olacak, elime mi yapıştı?”. bazen kendinizi, bu tarz cümleleri sık sık kurarken bulursunuz; “ne var ki! ben böyleyim”. “ben ince düşünüyorum biraz.”, “ben hassasım”. bu tip cümleleri sık sık kuruyorsanız, siz de aşırı empati probleminden muzdarip olabilirsiniz.

--- alıntı --- buradan

bu tanıma uyar mı bilmiyorum ama biri beni üzdüğünde ve bunu ona söylediğimde "karşımdakini de üzdüm" diye üzülmemi katlarım. böylelikle siz de kendinize üzüntü zinciri atarak iki ters bi düz gidip depresyon hırkası örebelirsiniz, ben daha çok başıma çorap olarak kullanıyorum bu modeli.

başkalarının kontrolü altında yaşama durumu. sizi etkisi altında alan taraf; bazen aileniz bazen de çevreniz yani el alem denilen taraf oluyor. düşünce sisteminiz sizinkilerin dışında bir çok kişinin düşüncesini, hissiyatını sahipleniyor.

bu sendroma sahip olan kişiler çok umursamaktan ruhen çöküşe geçer. çok fazla değer vermekten kendini değersizleştirir.
empati kurmak bir yetenektir ama aşırısı yüktür. esaret eden her düşünce kişinin psikolojisini bozup kendi benliğini unutturur.

abartılmış kontrol hissi yaşamdan çok uzak bir kavram. akışın içinde acı her zaman vardır. kendinde olanın dışında var olan bütün acıyı sahiplenmek derin bir tükenmeyi beraberinde getirir. hayatın her yerinde olduğu gibi;
azı karar, çoğu zarar.

anlaşıldım mı acaba?*
bakınız bu da kronik şüpheye giriyor. ona da başka bir zaman değiniriz. bugün fazla yüklenmeyeyim.*

fazla empati kendi sırtına sapladığın bir bıçak gibi

aman diyeyim, varsa da empatini belli etme senin empatik zayıflığını yakalarlarsa sabah akşam seni empatilerler.

aşırı empati yapanların yani empatların narsistlerle karşılaşma ihtimali yüksektir zira her fazla duygunun dengelenmesi gerekir. maalesef ki bir empatı ancak bir narsist dengeler. narsistin empati yoksunluğuna kafayı takıp kendini kaybetme noktasına gelmeden, kendi merkezinde kalmayı, odak noktasını kendisine çevirmeyi ve enerjisini korumayı öğrenirse, bu özelliğini avantaja çevirir. narsiste kızmak yerine, özüyle buluşmasına vesile olduğu için ona teşekkür bile etmelidir ama bu aşamaya gelene kadar duygusal mesafeyi korumayı ve sınırlarını netleştirmeyi de öğrenmelidir ki kendi merkezinde kalabilsin ve duygusal açıdan güçlenebilsin...

her şeyin aşırısı fazla olduğu gibi bu aşırı empati de gereksiz ve yıpratıcıdır. empati yapmaktan kendinizi düşünememe durumuna gelirsiniz. bu da benliğinizi unutmaya yol açar.

bi ortamdayken ordaki insanlarin neye ihtiyacı olup olmadigini anlamaya calisiyosak ya da bir sey istiyolarsa ariyolarsa yuzlerinden okuyup ona yardim ediyosak ne oluyoruz

(bkz: elalem ne der)

karsindaki kendi acilarini,senin onun icin uzulup kafana taktigin kadar takmiyordur .

karakter olarak ezik anne babaların çocuklarına bıraktıkları en rezil miras. bu durum doğrudan ailenizle alakalıdır arkadaşlar.

kabus bir ergenlik ve gençlikten sonra akıl başa gelir ve en fazla acıyarak ve hiç birşey yapmayarak yaşamaya devam edersiniz. herkes kendi bacağından asılır ve kimseye akıl vermek size düşmez.
bunu aklınızdan çıkarmazsanız iç huzurunuzu korursunuz.
bu yeteneği insanları çözmek ve işinizi kolaylaştırmakta kullanın. satışta size başarı getirebilir. profesyonel olarak yaparsanız iyi bir terapist olabilirsiniz.
amatör olarak terapi yapmaktan uzak durun. kendinizi koruma teknikleri olmadan yaparsanız dert sahibi olursunuz.

yapana zarar bir sendrom. yapalım tabi ama suyunu çıkartmadan. fazlası fanteziye girer.
kendinden ödün vere vere bir bakmışsın "sen" diye bir şey kalmamış.

bu bir çeşit zehir. anlayışlı olmak ile bir kulağının arkası kalmak arasında bırakan bir zehir. karşılığı yoksa boş küme özetle. yormayın o sırça kalbinizi sıkmayın canınızı toplum ne ogutluyorsa kabul edin ve kapansın bu mevzu.

konu başlığını, yaz google'ya bir iki sayfa karıştırdıktan sonra, kopyala yapıştır yapmayın şuraya ya.

vallahi iğreniyorum. varsa bir fikriniz anlatın abi, okuyalım efendice. oy verelim, çok açarsa dm atıp konuşalım. ama şundan bi çakma enteller vazgeçsin be artık. insan utanır ya az.

bir halt olmuyor değerli yazarlar, ordan burdan kopyala yapınca, kimse sizi adam yerine koymuyor. banane oğlum senin makale yazısı kopyalamandan.

ne sosyal kimlik takıntılı, ilgi yoksunu tiplersiniz yav. ala alaa.

bu konu ile alakalı adam fawer'in empati kitabı var okumanızı tavsiye ederim. evet ince düşünüp karşındakini gerçekten anlamak ve karşı taraf tarafından aynı karşılığı alamamak zor olabilir. ancak günümüz toplumunda zor rastlanan bir yetenek. değerini bilmek gerekir diye düşünüyorum kendi çapımda

aşın mutlaka yoksa çevreniz narsistlerle dolup taşar