aşti

önümüzdeki hafta antalyaya gitmek için uğramayı düşündüğüm meşhur ankara otogarı.

sabahın 5 inde az ayaz yemedik orada.

otobüs kaçırdığım terminaldir. zamanında da az elveda demedik tabi.

diğer 80 ilin en az yarısının otogarlarını bilirim ama aşti farklıdır.

hem hüzün hem sevinç içerir. ankara gibi duygusaldır biraz. bu arada ankara'ya özgü olmasının sebebi açılımının ankara şehirlerarası terminal işletmesi olmasıdır.

sayısız kavuşma, ayrılık, sarılma, göz yaşına şahitlik etmiştir kendisi.. bazen hüzün bazen vuslat içerir..

gökyüzü izleme istasyonu , gözlem evi , rasathane gibi şeyleri çağrıştırıyo bana. senelerce otobüs beklediğim o kat kat mekanda , sanki bi uzay boşluğunda kaybolmuşum hissine kapılırdım. garip ama güzel bi otobüs terminali.

az önce geldim, 12 saatlik yolculuk sonrası hiç iyi hisler beslemiyorum aştiye karşı.

eskiden yıl içinde iki üç defa uğrak noktam olan ankara şehirler arası otobüs terminali. zaman ne çabuk geçmiş daha dün gibiydi oysa ki .

(bkz: şafak aşti)

ankara'da askerlik yapanlar için unutulmaz hatıraları olan otobüs terminali.

bana sadece "sınav" hatırlatan mekan. ankara dışında bir ilde yaşamanın handikapı.
en son girdiğim tehlikeli madde güvenlik danışmanlığı sınavı 9 da idi, aştiye 7 saat uykusuz bir yolculuktan sonra sabah 7 de indim, 2 saat içinde elindeki adresi, hazine arar gibi arayıp birde sınava gireceksin. ha kardeşim 1 gün önce git, evim harici başka bir yerde çok zor yatarım.
dip: kazandım.

insanlar gelir insanlar geçer, kimsenin kimseyi önemsemediği yer gibidir aslında. acelesi olup koşturanlar, birbiri ardından ağlayanlar, özlemle kavuşmayı bekleyenler, banklarda uyuyan insanlar, ağlayan çocuklar, sizi çoruma göndermekte ısrarcı biletçi abiler... kendimi ne zaman çıkmazlarda hissetsem soluğu aşti de alırım, onca çeşit insan manzarası izlerken hayat ve kendim hakkında düşünme fırsatı yakalayabiliyorum. aşti güzeldir, samimidir, genellikle soğuktur fakat size ilk kucak açandır. birçoğunuzun da bileceği gibi ankara'dan ayrılmanın en güzel tarafı ankara'ya geri dönüşüdür.

ankarada bulunan en çirkin yapıdır.

garip bir atmosferi var, güzel mi çirkin mi bilemedim ama garip.

yazın bile buz gibi olması beni çok mesut ediyor.

evde canın mı sıkılıyor? çok mu sıcakladın? hemen hemen herhangi bir vasıtayla buraya ulaş ve koltuklarda yatarak serinlemenin keyfini çıkar. yalnız sakın ama sakın peronlara ve gişelere fazla yaklaşmayın. hiç işiniz olmamasına rağmen kendinizi ısrarlar sonucu bilmediğiniz bir otobüste bulabilirsiniz.

bir hintliyi bayıltın getirip burada uyandırın, 20 dakika falan anlamaz ülkesinin değiştiğini. bu kadar kötü kokan, leş ve pislik bir insan yapısı yoktur. ankara'yı kim yönetirse yönetsin, aşti yıkılmadıkça o koku, iğrenç hava dağılmaz. nefret ediyorum buradan niye yükseldim şimdi bilmiyorum.

diğer şehirler arası otogarlardan çok farklı atmosferi vardır. bir çok aşka, heyecana yeni ufuklara yolculuklara,kavgalara barışlara ve nice kaçışlara şahir olmuştur. diğer tğm şehirler arası terminallerden bu ve buna benzer konularda daha çok ön plandadır. konumun dolayı tüm bölgeleri birbirine bağlar hatta bağlamakla üşenmez soğuğu ile canlılık verir. yıllar evvel gerek host, gerekse ziyaret hiç yoksa aşk meşk buluşmalarıma da ev sahibi olmuştur. bir gece konaklama fırsatım olduğunda nice evsiz, yersiz yurtsuz insana da sıcak bir yuva olduğunu gördüm. aşti de bir tek bilet için dolanan insanlara dikkat edin gerisi geri yaslanın bir yere etnik farklılıkları yeni yetme heyecanları, hüzünleri ve ağlamaları izlemenin keyfini sürün. ve en kısa sürede orayı terk edin.

ankara şehirlerarası otobüs terminali.

yukarıdaki tanıma istinaden yazmak istedim; bir zamanlar erkek arkadaşım denizli'den gelmişti ankara'ya okumaya. denizli'yi seviyordu ilk geldiğinde çünkü her yerin birbirine yakın olduğunu, bir yerden bir başka yere gitmenin çok kolay olduğunu söylüyordu. başlarda ankara'dan pek de o kadar hoşlanmadı bu yüzden. keşmekeşlik canını sıkıyordu. burada biraz zaman geçirdikçe denizli ona küçük gelmeye başlamıştı bu sefer. sonra kalıcı olarak geri döndü oraya ama 2 sene geçtikten sonra ankara'ya tekrar geldiğinde epey ağlamıştı "özlemişim" diyerek. en son konuştuğumuz zamanlarda ankara'yı çok sevdiğini, özlediğini söylerdi hep.

ankara, daha küçük bir yerden gelen biri için uzun vadede tatlı olabiliyor ama istanbul gibi bir yerden gelenler için ankara = denizli gibi sanırım. bunu denizli ya da başka herhangi bir görece küçük şehri küçümsemek amacıyla yazmıyorum elbette. fakat arada bariz bir kalabalık ve bir yerden bir yere gitmenin uzun sürmesi gibi farklılıklar var.

bana göre ankara tam kararında bir şehir. ne istanbul kadar büyük ve kalabalık olmasını isterim ne de daha küçük bir şehir kadar derli toplu ve tenha olmasını.

buraya transfer olmasını istediğim bir kişi var ama onun gözü de başka şehirde. kader işte...

bundan 8-9 sene önce iki hırsız görmüştüm orda, hem de ordaki otobüs şoförü müdür muavin midir ne bok olduğu belli olmayan tiplerle ortak çalışıyorlardı, benim laptop'u çalacaklardı babayı aldılar tabii ben o tezgahı anlamıştım çoktan.. rezalet bi yer, ankara bildiğin leş ortadoğu siz bakmayın romantize eden salaklara..

buluşma noktasının mescit olduğu otogar işletmesi. dili olsa çok dert yanar. yerlerde uyuyanlar mı dersin, üzerini değiştirenler mi..

türkiye'de bazı otogarlarda otobüsün keyfi şekilde on dakika, onbeş dakika, hatta yarım saat ( mesela adana terminali) geç hareket etmesine burada göz yummazlar. aynı şekilde esenler otogar ve diğer büyükşehir terminallerinde de bu kural böyledir. hatta aşti, geç kalkan otobüslere ceza yazılacağına dair anonsun işitilebileceği terminaldir.