auteur teorisi

ünlü fransız yönetmen françois truffaut ortaya atılan teoridir.
bu teoriye göre; filmlerin iyi veya kötü olarak nitelendirilemeyeceği, iyi veya kötü yönetmenler olarak kıyas yapılabileceği savunulmuştur.
yönetmeni yücelten bir bakış açısıdır.



alfred hitchcock: “oyuncuların inek olduğunu söylemedim. benim söylediğim, oyunculara inek muamelesi yapılması gerektiği.”

şimdi ikinci dünya savaşı boyunca fransada amerikan sineması yasaklanıyor. savaş sonunda ise fransız sineması güç kaybediyor. hal böyle olunca amerikan sinemasına yoğun bir ilgi oluşuyor fransa'da. bir gurup genç yönetmen cahiers du cinema (sinema defterleri ) diye bir dergi çıkarıyor ve yaratıcı yönetmenin nasıl olması gerektiğine dair eleştiriler yazıyorlar. hatta bir manifesto hazırlıyorlar ve fransada yeni dalga diye adlandırılan bir akımın temelleri bu manifestoda atılıyor efem.
andrew sarris diye bir film eleştirmeni ki kendisi amerigalıdır. bu manifestodan etkilenerek notes on the auteur theory diye bir yazı yazarak auteur teorisinin patlamasına vesile oluyor efem.
bu teoriye göre; filmin sahibi olan yönetmenin belli bir tarzı ve film dili olmalıdır. ve bunu bütünlükle sey,rciye aktarmalıdır. nasıl ki bir romanın sonunda yazar tarafından imza atılıyor ve yazar bunun sorumluluğunu üstleniyorsa, filmin de tek yaratıcısı yönetmenidir.
ondan gayrisi tefarruattır.

yönetmenin kendi çalıp kendi oynadığı yöntemdir. yani filmin tüm yükü yönetmendedir. filmin çoğu yükünü üzerine alır. hem çalar hem söyler yani.

bir yönetmen neden bunu yapar? bana göre ilk aklıma gelen ego. ikincisi ise, sanat sanat içindir sözü gibi, film yönetmen içindir.

yani efendim, bu yöntemi seçiyorsa yönetmen, rezil de olabilir; film başarılı olursa vezir de olabilir.