avukatların suçluları savunma gerekçeleri

sorsan çoğu avukat; her insanın kanunlar önünde adil bir şekilde yargılanması için uğraşırız der. örneğin kişi hırsızlık yaptı ve uygulanması gereken ceza on yıl ama mahkeme otuz yıl hapis hükmü verdi. işte tam burada avukat müvekkilinin hak ettiği cezayı alması için devreye giriyor. yersen. okumuş insan tabii alacağım paraya bakarım, bana daha fazla para verirsen bir dakika bile kalmazsın cezaevinde diyemiyor. genelleme yapmak yanlış olur fakat vicdanın para sevgisinin önüne geçerse hayatında para denilen bir şeyin olmayacağı bir meslek. tecavüzcü, katil biri kanunlar önünde adil yargılansa ne olur?

edit: aslında bu başlığı; bariz bir şekilde suçlu olduğu bilinen, delillerle kanıtlanan ama buna rağmen davaya bakmaya devam eden avukatlara itafen açtım. yanlış anlaşılma yaşanabilme olasılığı yüzünden ekleme yapmak istedim.

hiçbir gerekçesi olamaz. eğer avukat bile isteye suçluları savunuyorsa o da o suçun bir parçasıdır.

(bkz: savunma hakkı)
(bkz: masumiyet karinesi)

yargılanmamış, suçu kanıtlanmamış kişiye zaten suçlu denmez. zanlıdır o. zanlının savunma hakkını elinden alırsanız her zanlı hükümlü olur. bu da suçu işleyenler dışarıda gezerken masumların hapis yatmasına neden olur.

para tabiki. evet.

gerekçe gerekmez ki. işlerinin gereği o çünkü. suçluyu savunmakla suçu savunmak aynı şey değil çünkü.. doktorlar da suçluları tedavi etmek, gerekirse onları hayata döndürmek yaşatmak zorundalar. polisler de onları korumak, güvenliklerini sağlamak zorunda..
aşçılar da onlara yemek yapmak zorunda, zehirlenmemelerine dikkat etmek zorunda..
insanlar meslekleri neyi gerektiriyorsa onu yapmak zorundalar.. kısaca: insanlar, mesleklerinin gereğini kimin için yaptıklarından değil, mesleklerinin gereğini doğru ve iyi yapıp yapmadıklarından sorgulanabilirler.. (avukat olduğum çok mu belli oldu yav.!)