bahar

ilk ve son olmak üzere ikiye ayrılan yumuşak bir yapıya sahip romantik mevsim türüdür. ilk olanı umut ve mutluluk içerirken son olanı kasvet ve hüzün barındırır.
aynı zamanda güzel bir kadın ismidir.

bugün ankara'da ikisi de olan...
hava sapsarı, yağmurlu ve ılık
bir sonbahar gibi
ve bahar çiçekleri açmaya başlamış
kuru dallar yeşile çalmış
ilkbahar gibi
bahar güzel
ankara'da daha güzel...

bir türlü gelmeyen mevsimdir.

bir candan erçetin şarkısı.

"sen bana vaat misin, lütuf musun sevgili? "

muhteşem bir akgün akkova şiiridir,

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
gitgide azalıyor manolya ağaçları
ve parklarda öpüşmüyor artık aşıklar
yaralıları almamak için sürücüler
hızla geçiyorlar kaza yerinden
gerçeği savunan sesler zayıflıyor
kendi harflerine dökülüyor aydınlar

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
içlerine çöküyor inandığım bütün insanlar
çiçek adları verilmiyor artık sokaklara
devrim şarkılarını çoktan unuttu meydanlar
yüreğin yağmura karıştığı yerde
içimi acıtan ne çok şey var

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
elmalar düşmüyor newton’un kafasına
“buldum” diye bağırarak hamamdan fırlamıyor arşimet
yetmezmiş gibi
kentin boğaz’ına takılıyor nükleer atık yüklü gemiler
itfaiyecilerin evleri yanıyor
yorganlarını ayırıyor yıllarca birlikte yatanlar

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
gözlerini gözlerimden kaçırarak konuşuyor insanlar
sahipleri adreslerinde bulunamadığı için
postacılar aşk mektuplarını çöpe atıyor
su içmeye indiğinde gece
katiller beyaz atlara biniyor
bağıran arabalara sarhoşlar

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
karagöz’le hacivat’ı şarkıcı sanıyor çocuklar
martılar çöplüklerde yiyecek arıyor
yalnız kadınların ağladığı oluyor otobüslerde
herkesi kurşunluyor kızgın adamlar
içi sıkıldığında avazı çıktığı kadar bağıramıyor insan
açık pencerelerden bile

beni bu kentten götür diyorsun
çünkü burada
burada
aşık olamıyorum
ister inan ister inanma

bahar geldiğinde mi ben
böyle olurum
yoksa böyle olduğumda mı
gelir bahar
ayrıca bunun seninle ne ilgisi var
tabii ki ben böyle olduğum için bahar
çünkü sana değdiğinden
beri ellerim
bütün kış dallarında tomurcuklar var
candan erçetin nin güzel şarkılarındandır.

kış ile yaz arasındaki ılıman mevsim
ya da aşık olmak.

an itibariyle geldiğini düşündüğüm mevsim.

mevsim. bahar diyince aklıma sonbahar değil ilkbahar geliyor. ağaçlar çiçek açar, kuşlar cıvıl cıvıl öter, hava miss gibi umut kokar. yaz kadar sevmesem de güzeldir. güneş kışın olduğu gibi uzaktan bakmaz yavaş yavaş oyuna dahil olmaya başlar. ilk pikniklerin başladığı mevsimdir aynı zamanda. artık sahillerde gezerken üşümeyeceğini de bilirsin. giyilen kıyafetlerin kat saysı azalır*. doğa ana uyanmıştır artık.

yılın en güzel dönemidir benim için. ağaçlar çiçek açmış veyahut açacak, hava sıcak desen değil, soğuk desen değil, muhteşem bir hava.
ne yaz ve kışın olan bunaltıcılık var ne de güzdeki hüzün.
bahar umuttur, yaşama isteğidir.
yılın en güzel dönemidir.

umudun bitmemesini sağlayan mevsim.

bir ilkbahar sabahı

ilkbaharda nedense anksiyete seviyem yükseliyor ve benim için sonbahar gelene kadar her gün aynı günü yaşıyormuş gibi bir cehennem hissiyatı veriyor. sebebini bilmem ama hiçbir zaman umut vaad etmedi bu mevsim bana, ucuz bir korku filminin içindeymişim gibi hissettirdi, sonbaharın ferah kokulu havasına hızla ilerlemek umuduyla...

en sevdiğim mevsimdir. bahsedilen ilkbahar mı yoksa sonbahar mı emin değilim açıkçası ama ben hangisini daha çok sevdiğime karar veremiyorum zaten çaktırmayalım en sevdiğim diyip geçelim*. havaların ne çok soğuk ne çok sıcak yani en güzel olduğu mevsimlerdir ayrıca benim gibi her türlü ceket-mont-hırka giymeyi sevenler için de mükemmel bi fırsattır bu dönemler.

doğanın cümbüşü, coşkusu. hepbir ağızdan patır patır patlayan tomurcukların orkestrası! koku, renk ve sesin ahengi! yürekte bir kıpırtı, karında bir sıcaklık. göğüste geniş, gepgeniş bir yer ki gökyüzü kadar!

çok güzel bir candan erçetin şarkısı.

virüs yüzünden geçen sene de bu sene de tadı çıkarılamayan oysaki doğanın yeşerdiği , çiçek, ağaç ve kuş üçlüsünün en güzel hâli olan mevsimdir.

her kış geldiğinde ben kış insanıyım, her bahar geldiğinde de ben bahar insanıyım diyorum.
ama sanırım küçük bir farkla bahar insanıyım.

açık havada hafif hafif esen rüzgar ve rüzgar sayesinde ağaçların yapraklarından gelen o hışırtı, yerde mini mini küme papatyalar..
ölen bitkilerin yeniden doğuşu, ağaç yapraklarının çiçek açması..
elinde sıcak içeceğin, sırtında da şalınla dakikalarca hiçbir şey yapmadan sadece etrafa bakarak bile vakit geçirebilirsin.

en sevdiğim çiçek sanırım papatya, baharın habercisi.
sade, gösterişsiz ama sevimli.
fakat ne kadar toplamak istesem de bir iki taneden fazlasını koparmaya kıyamıyorum. allah'tan kuzenlerim toplamış vicdanım sızlamadan mini bir bukete sahip oldum.

oh papatya, yüzümün haline bak

yeryüzünün en güzel dönemidir, yeniliktir , rüzgardır, aşktır bahar. doğanın kendisini yenilemesi bir arınmadır. keşke ülkemde arınsa bir bahar rüzgarı ile keşke hepimiz döksek yaprakları kışa girsek ve bir bahar gelse yeniden karşılasak hayatı.

bir bahar ezgisi:

"bahar, bir insanla gelebilir insana."