beş kardeş (dizi)

ara ara bir bölümünü açıp kaybettiğim neşemi bulmaya çalıştığım tatlı dizidir. her bir karakteri tek tek çok sevdiğim nadir dizilerden. kafamda bitmesin, hep devam etsin diye final bölümünü hâlâ izlemedim, yakın zamanda izlemeyi de düşünmüyorum. başıma bir şey gelmeyecekse leyla ile mecnun'dan da daha güzel olduğunu düşünüyorum.

çok çok güzeldi..
hakkı abi ben niye böyleyim ya? niye beni kimse ciddiye almıyor? biliyorum herkes aptalın teki olduğumu düşünüyor, ama aptal filan değilim ben abi. beni ciddiye almıyorlar çünkü ben insanlarda merhamet uyandırıyorum. insanlar birine acıdıkları zaman onu ciddiye almıyorlar. saygı duyduklarını ciddiye alıyorlar, korktuklarını ciddiye alıyorlar, hatta sevdiklerini, ama kimse acıdığı birini ciddiye almıyor. dilenciye para verirsin ama nasılsın diye sormazsın, onun gibi bir şey. ama hani bizim birbirimize karşı merhametli olmamız gerekiyordu abi, kim uydurdu bunu, kimin yalanı bu abi?

dizinin finalini izledikten sonra boğazım düğümlendi. kendimi sokağa atıp nereye gideceğimi bilmeden yürüdüm. yolda arkadaşlarımla karşılaştığım, başıma bir şey geldiğini düşündüler. kendimi kötü hissettiğim nadir zamanlardandı. dizi mükemmel bir onur ünlü imzası taşır. oyuncu seçimi diziyi arşa taşımıştı.

onur ünlü'nün yazıp yönettiği başrollerini (bkz: serkan keskin) (sait), (bkz: osman sonant) (orhan), (bkz: tansu biçer) (turgut), (bkz: nadir sarıbacak) (nazım),(bkz: fatih artman) (aziz) oynadığı 2015 yılında yayınlanmış kanal d dizisidir.



beş parmağın beşi de bir olmaz misali, her bir kardeş ismini 5 ünlü edebiyatçımızdan almıştır. sait faik abasıyanık, orhan veli, turgut uyar, nazım hikmet, aziz nesin. her bir kardeşi ayrı ayrı tanıyıp sevmenizi sağlayan, aynı evde yaşayan dizideki karakterlere değinmek istiyorum.

beş kardeşin en büyüğü sait başeğmez; balıkçıdır. anne ve babalarını depremden kaybeden sait, ne olursa olsun her şekilde kardeşlerinin yanında olmuş, onlara önce babalık sonra ise abilik etmiştir. koruyup kollamış, zor zamanlarında destek olmuştur. azılı rakibi olsa da yine de en büyük dostu kudret olmuştur sait'in. ama iki dostun büyük aşkı fahriye'dir. fahriye ise ikisini de terkeder ve gider. dizinin ilerleyen kısımlarında gelse de ne sait'i bulur yerinde ne de kudret'i. her yer de karşınıza çıkacak o replik anlatır fahriye ile sait'in aşkını...

fahriye: gömleğin de güzelmiş.
sait: salı pazarından almıştık birlikte. hatırladın mı?
fahriye: sahi mi bu o gömlek mi ? ay,allah iyiliğini versin. eskimedi mi bu hala?
sait: hatırası olan şeyler eskimiyor be fahriye.

onu terkeden sonra da dönen fahriye'yi unutamamıştır sait. ama yine gideceğini bilir ve şu sözleri der, içine doğmuş gibi;



zamanla fahriye ile olamayacaklarını anlar sait. peşinden koştuğu fahriye'nin yerine , çocuk gibi peşinden koşan canan hanımcığına bir şans verir. "biz hep birlikte tatlı bir hayatımız olsun istiyoruz. çünkü sizi seviyoruz sait bey ''der. öyledir de. canan hanım abilerine muhtaç dört kardeşi de ayırmaz. sait için de önemli olan o'dur. canan hanıma "ben de sizi seviyorum" der.

nazım başeğmez karakteri: benim ve belki de çoğu kişinin en çok sevdiği karakterdir nazım. çocuk ruhludur. ismi gibi edebiyat aşığıdır. gazetecidir. abisi sait'e en düşkünü, çocuk gibi bakıma en muhtacı ve en hassas kalplisi o'dur. az ama öz konuşur. bazen öyle cümleler kurar ki, kelimeler susunca nazım konuşmuş olur. "sevelim! der . her şeye rağmen. hayat geçiyor, hayat geçecek. aralarda birbirimizi ne kadar çok seversek yanımıza o kar kalacak "der. mesleğine aşıktır nazım. gazete yazıları yayınlansın diye elinde kameralarla maceraya atılır. başı belaya girer ama yine de kalbinin saflığıyla kurtulur. şans eseri de hayatının aşkıyla tanışır.

korkma der ona. cebinden nazım hikmet'li defterini çıkarır veee "bakın nazım hikmet. kötü olan birisi cebinde nazım hikmet taşır mı?


evinin bahçesinde kullanılmayan kömürlüğü çalışma alanı yapar. ne zaman canı sıkılsa kapanır oraya, ve içini döker satırlara.

gelelim mahallenin imamı turgut'a; kardeşlerin en uysalı, sakini, en efendisi, en dini bütün olanı. varı yoğu işidir onun için. aşk onun için camiidir, dualardır,kıldığı namazlardır. aşık olur o da. sesine vurulur önce kızın. sonra eşsizliğine. aşkını, odasının kapısına yazdığı şu sözlerle anlatır. "bir derdim var. bin dermana değişmem, lütfen rahatsız etmeyin".
turgut denince akla hep şu sahne gelir ve dizinin fişinin çekilmesine neden olur."


camiye hırsız girer. fakat turgut camiye giren hırsızı yakalamak için kamera sistemi alır ve kamerayı televizyona bağlar.
bunun üzerine biri “camide televizyon olur mu? günah” şeklinde karşılık verir.
turgut ise buna cevaben “öyle mi diyorsun. e camide hırsız var o günah değil mi?”şeklinde cevap verir.

orhan başeğmez: dizinin en eğlenceli, en komik, en safı. tek gayesi vardır hayatında o da şarkı söylemek. isteği ile yeteneği arasında dağlar kadar fark vardır. ses yarışmasına katılmak, şarkıcı olmak ister. önce badigart'lık yapar ama sonra işler karışır ve şarkı söylemeye başlar. şanssızdır orhan. hatta bu şansızlığını şöyle dile getirir;" niye beni kimse ciddiye almıyor? biliyorum, herkes aptalın teki olduğumu düşünüyor ama aptal falan değilim. beni ciddiye almıyorlar çünkü ben insanlarda merhamet uyandırıyorum. insanlar birine acıdıkları zaman, onu ciddiye almıyorlar.saygı duyduklarını ciddiye alıyorlar.korktuklarını ciddiye alıyorlar.hatta sevdiklerini !ama kimse acıdığı birini ciddiye almıyor.dilenciye para verirsin ama nasılsın? diye sormazsın, onun gibi bir şey.ama hani bizim birbirimize karşı merhametli olmamız gerekiyordu ?kim uydurdu bunu ?kimin yalanı bu ?



en haylazı, en yaramazı, nefes bile alsa başını belaya sokan, kardeşlerin en küçüğü aziz başeğmez: araba galerisinde araba teslimatı yapan aziz, kazandığı parayı at yarışına yatırır, bazen en yükseklere çıkar genel müdür olur, bazen ise dolmuşa binecek parayı zor bulur. behzat ç'deki harun gibidir aziz'de. küfürü sever, başını belaya sokar ama abilerine laf ettirtmez. kavga çıksa,mevzu olsa ilk o gider. başına buyruktur. her şeye eyvallahı da yoktur. kendini şöyle ifade eder aziz;" az biraz gamsız olduğumu söylerler, kahır keder tutmam. en büyük tutkum varsa yoksa atlar!bana soru sordunuz mu anında cevabını alırsınız. neyse o, yalan yok! abilerimi severim ama en çok kartay'ı severim.seviyorum ama at işte,az paramı yemedi".




her sabah kardeşlerini bu şarkıyla uyandırır sait. hangimiz sevmedik.
dizi bu şarkıyla başlar bu şarkıyla biter. kırmızı kamyonetle başlar, kırmızı kamyonetle biter. 5 kardeşle başlar ve 5 kardeşle biter.

ülkemizde iyi ve güzel olan şeylerin kıymeti bilinmediği gibi bu dizininde kıymeti bilinmez. 13. bölümde final yapar.

o güzel insanlar o güzel kırmızı kamyonete binip gittiler.

onur ünlü'nün komedi türünde dişiyle tırnağıyla oluşturduğu komedi, aile dizisi. hem yazıp hem yönetti kendileri ve daha bir çok görevi üstlendi dizide.

leyla ile mecnun'dan sonra boşa düşen ekip bir kaç dizi denemesi daha yaptı. tam kadro olanlar (ben de özledim) bir yana böyle bir iki kişiyi alıp çektikleri (mutlu ol yeter- sadece ali atay var ama idare edi verin. ) ve malesef hepsinin sonu aynı olan diziler bunlar. bu dizi mesela 1 sezon devam etti. yıllardır türk yapımı dizi izlemeyen beni bile çekti kendine. ağa, aşiret, birkaç eşli, sevgilili holding dizileri ya da vurdulu kırdılı mafya dizileri ne olduğu kimin eli kimin cebinde belli olmayan garip gurup senaryolardan bıkıp yıllarca tv dizisi izlemeyen ben bu ekibin dizilerini pür dikkat izledim.

yani vaavv değil tabi ama insanın hayatına dokunan bir yapısı var dizinin. beş kardeş beşi birbirinden başka. telaşlar, istekleri, hayata bakışları falan. mantık hataları yok mu evet var ama biz onur ünlü'nün ve bu ekibin ürünlerini böyle sevdik. saf, temiz, kendi halinde hayatlara değinen projeler. ara ara saçmalamak hakları hangimiz saçmalamadık? bizi anlatıyor işte yahu.

bitince biraz üzülmüştüm. böyle diziler neden sevilmiyor anlamış değilim. entrika, vurdu kırdı, kadın çocuk istismarı kısaca psikolojimizi tarumar eden kasvet abideleri daha bir rüvanşta aman ben izlemiyorum onları zaten. izleyip dertlenenler düşünsün.

iyi seyirler...

oyuncular,
serkan keskin
osman sonant
tansu biçer
nadir sarıbacak
fatih artman
serdar orçin
melisa sözen
nihal yalçın
ece dizdar
gizem erdem
eylül su sapan
merve ateş
merve dizdar
köksal engür
ayşen gruda
serkan kuru
ahmet kaynak
bahar selvi

keşke hep böyle diziler kaplasa ekranları dedirten, kaç yıl geçerse geçsin izlemeye doyulamayacak dizilerdendir. hayatın içinden, bizden insanlarla, bizim edebiyatımızı ve de şiirimizi barındıran içinde. toplumsal değerlerimizi mis gibi de işleyen dizidir. ramazan sofralarının tatlı telaşı, aile büyüklerine olan saygı ve çekince, önemseme, değerli hissettirme... bazı kopukluklar, minnak çelişkiler barınsa da içinde, tadı öyle lezzetlidir ki, insanı hiç rahatsız etmez bu kopukluklar. çocukluğunu izler gibisindir, sokaktan geçerken selamlaşır gibi..
böyle kaliteli işlere çok ihtiyacı var bu ülkenin. ama ekranlarda bolca zengin hayatlar, intikam cinayetleri var şu sıralar. bir dönemin töre ya da aşiret dizilerinden gına geldiği gibi, şimdi de zengin hayatlardan bıkmış durumdayız.
hayat bu değil oysa ki. hayat, nazım'ın okuduğu dizelerde mevcut. hayat, turgut'un çekingen sevdasında. orhan'ın heyecanlı koşturmacasında. aziz'in gözü karalığında ve elbette sait'in babacanlığında, kocaman yüreğinde...

leyla ile mecnun'dan sonra yapılan ama iyi ki de yapılan bi dizi . benim için anlamı çok büyük bu dizinin. ara ara izler hüzünlenirim hala. keşke daha uzun soluklu olsaydı, değeri daha çok bilinseydi.

çok eğlendiren, finaliyle "oldu mu şimdi ya" dedirten dizi. çok kaliteli bir dizi olduğunu iddia edemem ama absürtlükleriyle insanı eğlendirdiği ve keyifli zaman geçirttiği bir gerçek. kadrosu birbirinden sempatik ve yetenekli oyuncularla dolu. 5 kardeşin beşi de ayrı ayrı eğlenceli.

türk dizi tarihinde içimde kalan uktedir

kardeş payı'ndan sonra defalarca izlediğim, doyamadığım, "hay sizin tutuaramadığınız reytinglere sıçayım" diye sitem ettiğim, çok güzel ekibi ve sımsıcacık hikayesi olan bir diziydi

leyla ile mecnun'un aman aman bir takipçisi değildim, hatırladığım kadarıyla da ilk leyla diziden çıktıktan sonrasını izlememiştim. ama bir kere denk geldiğim beş kardeş'e sebepsiz yere hayran olmuştum. dizinin içinde az biraz absürtlük, abartısız komedi, ekşın, kararında aşk, yerinde duygusallık, hayat mücadelesi olunca "tam da bu işte demiştim" içimden. lakin her güzel şey gibi ömrü kısa sürdü.

şöyle dingin bir sahneyle tekrardan kulaklarını çınlatayım