beyin göçü

türkiye'yi gerçek anlamda sarsacak olan şeydir. döviz kurundaki oynaklık bile bir noktada durdurulur, ancak geri dönmemek üzere giden her yetenek bu ülkenin onlarca yıllık emeğine ve bir o kadar zaman da kaybına sebep olur. öte yandan burada kıymet bulamayanların da gitmekten başka çaresi yoktur. mercedes'te koko çekmekten başka vasfı olmayanların değer bulduğu, ama aklını kullanarak yüz binlerce dolarlık katma değer üretme potansiyeline sahip kişilerin hakkının gasp edildi yerde kimse durmak istemez. bunak şahsiyetin yerini koruması durumunda hızlanarak artacaktır.

gittiğim ülkede her daim öteki olacağım için yapmadığım. hoş beynim de olmayabilir göçecek kadar. bak şimdi kararsız kaldım.
t: eleştirenlerin hafif vatansever olduğu. geri kalanının umurunda olmayan, bazılarının gıptayla baktığı zihnini daha verimli kullanabileceğini düşünenlerin yaptığı göçtür.

gidişatı kurgulayanlar değişmediği sürece tersine dönemeyecek ve hatta durmayacak olandır.

eğreti bir kavramdır. göçecek bir beynimiz yokmuş da kalmışız gibi.

son birkac yildaki goc, beyin gocu kavramiyla aciklanamaz.

benim beyin gocunden anladigim kabaca su: cok iyisinizdir bir alanda ama asamadiginiz cam tavanlar vardir. birikiminizi alip baska bir ulkede sansinizi denersiniz kendinizi gerceklestirmek icin.

son zamanda olan, bu degil. insanlar can ve mal guvenlikleri olmadigi icin gocuyor. politik baski yuzunden gocuyor. acliktan gocuyor, evet acliktan, parasizliktan. ulke yasanmaz hale geldiginden.

ben 2006-2009 arasinda bir sure abd'de kaldim. calistigim yerle kafam uyusmuyordu. biraz birikimim vardi, bekardim. risk yoktu. 3 sene dil kurslari ile statu saglarken, kacak olarak produksiyon sirketlerinde calistim freelance olarak. sonra kariyer.net'ten bir is teklifi alinca dondum. kendimce iyi kazaniyordum. enflasyon yoktu. bugunun parasiyla 60 bin lira gibi bir harcama gucum vardi aylik.

doner donmez evlendim. 3-4 sene filan hic aklima gelmedi abd.

sonra gezi patladi. adam otokratliga bagladi. onunla birlikte hukuk bitti. ardindan dogal olarak ekonomi. sonra kizim dogdu. kadina karsi siddet, daha gorunur oldu benim icin. yasam standartlarim her yil degil, her ay dusuyordu artik. evde tiras olmayip sirf muhabbet icin berbere uc gunde bir gitmeler once haftada bire, sonra ayda bire, sonra tiras makinesi almaya dondu. migros yerine bazi urunler icin a101'e gidiyordum. tabii her maliyeti de dusuremiyorsun. cocuk dogmus, masraflar artmis. normalde yetmesi lazimdi ama yetiremiyorduk. esim de akademisyendi ha, o da gorece iyi kazaniyordu guya.

surec, benim alt sinifa dusmeme neden oluyordu mali olarak. a101den tavuk alip on sene sonra kanser olma gibi bir sey yoktu kafamda.

akabinde tekrar abd'ye donme hesaplari yapmaya basladim. evli ve cocuklu oldugum icin kacak kalamazdim. 2013'ten itibaren her yil green card'a basvurdum. 2018'de cikti.

abd'ye tasindim. tv isleri cok para getirmiyordu. pizza soforlugu, warehouse trafikerligi, pastacilik, oto uretimi gibi bir suru is yaptim. ha, bir de ilac teknisyenligi var. alakasiz seyler hepsi alanimla. once bizimkileri getirmedim. ara ara 500 dolar atiyordum onlara, yetiyordu maasla. bir ara gelip iki sene kaldilar burada universiteden izinli. kadrosunu yakmayalim dedik.

o 500 dolarlar, gecen sene 1000-1500leri bulmaya basladi. yetmiyordu abicim, 1000 dolar ve akademisyen maasiyla bir bucuk insan gecinemiyordu. aileleri dusunmek bile istemiyorum. evin alti sene borcu kalmisti. kapattim. hatun da basti istifayi geldi. cocugun psikolojisi de bir senedir sadece yilda birkac kez babasini gormeyi daha fazla kaldiramazdi.

simdi karim, baska bir alanda kurs aliyor. ben iki senedir uluslararasi en buyuk medya gruplarindan birindeyim. cocugun turkiye'de bin uzmana goturmemize ragmen cozulmeyen saglik sorunu, buradaki ilk doktor ziyaretimizle kontrol altina alindi. (beni turk hekimlerine emanet etmeyiniz) gittigi okula turkiye'de 150 bin versem yollayamam ki seneye yurume mesafesinde buranin 9/10 puanli bir okuluna gececek.

cok uzadi entry. beyin degil bikkin bedenler gocuyor artik turkiye'den. umarim duzelir ama, umudum pek yok acikcasi. yedigim coplar yanlarina kar kaldi. ;)

-kelender ben ayrı ev tuttum...
-tamam sen kal ben göçerim...kızlar sende...
dip: 3 yıl önce...

hakkını alamayan, ezilen, sömürülen, mobing gören, değer görmeyen, insan gibi yaşayamayan insanların yaptığı eylemdir.

evin beyinin rahmete ermesidir

alafortanfoni yazarının beyninin yaptığı sey.
beyin goç etmis geriye iste bi kendi kalmış zavallının.

almanlar bir çocuğun doğumundan mühendis, doktor vs. bir meslek sahibi olarak çıkana kadar devlet ve ailesinin yaptığı harcamanın toplam 158.000 euro olduğunu hesaplamışlar. bir gencimizi almanlara kaptırdığımızda bu kadar parayı onlara hediye ediyoruz. o çocuğun meslek hayatı boyunca yaratacağı katma değerde almanın oluyor. gerçek ve en değerli milli servetimizi kaybediyoruz. aferin bize!

ömrünü mesleğine adamış ve oldukça zeki insanların daha iyi şartlarda yaşamak ve kendi ülkelerinde mülteciler kadar değer görmedikleri için başka bir ülkeye basıp gitmeleri eylemidir.

beyinleri lazımdır, beyinlerini de alır giderler, beyinlerinin burada değeri yoktur.

link

şöyle bir gerçek var artık türkiye'de ama ne yöneticiler ne de muhalefet partileri umursamayacak: türkiye'de geleceği olmayan dallarda eğitim almanın tek bir anlamı var ve o da hayatını başka bir ülkede devam ettirebileceğin motivasyonu. bu bölümlerde eğitim alanların en büyük amacı türkiye dışında iş bulmak olacak. kuzenlerimin en küçüğünden biliyorum. gelecek yıl bu zamanlarda ispanya'da yaşamaya başlayacak ve işi hazır.

ikincisi de, bazı bölümleri, mesela öğretmenlik dalları gibi, okusan da ankara'da tanıdığın yoksa eğitim aldığın işi yapamayacak olman. bu da üniversitelerin bazı bölümlerine olan ilgiyi azaltabilir.

türkiye'nin yeni hali ortada, gittikçe pakistan gibi olacak ilk etapta. bu ülkede gençlerin, özellikle imkanı olanların ilk amacı eğitimle kaçıp gitmek olacak. dil kurslarına ilgi artacaktır. bunu yapamayanların da çoğu eski tarzda çalışmak yerine kolay yöntemlerle para kazanmayı tercih edecektir. saray rejiminin torpilli asalakları dahil.

beyin göçünü, bir de tersine olumsuz iç beyin göçüyle de değerlendirmek lazım. türkiye gibi doğal kaynakları olmayan ve insan kaynaklarını dibine kadar değerlendirmesi gereken bir ülkenin bu imkanlarını elinin tersiyle itmesi falan... korkunç bir şey aslında yirmi yıldır yaşananlar.

konusu acildiginda "bir kere geldigimiz su hayatta..." diye basliyorsa haklilik payi olan eylem

1 kavimlar gocu degildir. evet.

geriye beyin çöpü bırakan hadise.

link



savash porgham

bayram değil seyran değil cumhur ittifakı beyin göçünden dolayı neden ağlıyor? bazı şeyler ters mi gidiyor acaba?

bazı insanların derdi para değildir. para önemlidir elbette ama fazla olmasına gerek yoktur. ayrıca pislik tiplerin altında ezilmek de istemezler. dertleri sadece hayallerini gerçekleştirmek ve hedeflerine ulaşmaktır. böyle insanlara idealist de deniyor, felsefedeki idealizm zırvalarıyla karıştırılmaması gerek.

ferhat göçer

şirin kalır

onu da ağa alır ağaçocuklar doğurur