bilgisini artıran insanın üzüntüsünü de artırması

''bütün bilgiler üzer'' gibi bir önermeye çıkıyor bu kapı.

farkındalıkla üzüntü aynı kefeye konmamalıdır.

dünden beri bilgi içerikli konular hakkında araştırma yapıyorum, öğreniyorum ve üzgün değilim. bütün bilgiler üzmüyor... bilgi değil, bilgiyi nerede kullanacağını bilmememek üzer..

olm adam boşuna demiyor her şeyin ayırdında olmak tam bir hastalıktır diye, dinleyin biraz da feyz alın.

incil'de geçen sözdür.

“i applied my heart to know wisdom, and to know madness and folly. i perceived that this also was chasing at the wind. for in much wisdom is much grief, and he who increaseth knowledge, increaseth sorrow.”

öncelikle ümitsizlik vadisinden herkese selamlar.

(bkz: dunning kruger etkisi)

"savaş barıştır özgürlük köleliktir cahillik güçtür"*

üzüntü değil de duyarlılık artıyor.

gerçeği anladıkça gerçek diye inandığın zavallı şeyler içinde boğulan kitlelere ve bir zamanlar o kitlelerin içinde yer almış olmanadır üzüntün.

zaten mutsuzum, bari bilgili görünmeye çalışayım tadında bir başlık olmuş.

üçgenin iç açılarının toplamının 180 olması beni çok hüzünlendiriyor.

bilgilerini başkalarına düzgünce aktaramayan kişilerin duygusu olduğunu tahmin ettiğim şeydir. yani ille birilerine aktarmaya da gerek yok tabii. eminim ki çok bilgili olup, bunların çoğunu kendine saklayıp mutlu olabilen kişiler de vardır.

bilgilendikçe pesimist olmak falan... bana uzak şeyler. bilgi güzeldir yahu. bilgi tek başına kötümserliğe veya üzüntüye sebep olmamalı. tabii kıyametin kopacağı tarihi net olarak biliyorsanız ve bu tarih yakınlardaysa işler değişebilir. hahah. bir de neyi bilgi olarak aldığımız da belirleyici bir unsurdur. ben insanların çoğunun "bilgi" olarak gördüğü birçok şeyi öyle görmüyorum. bilimsel bilgileri bile sorgularım. hepsini değil tabii ki.

bilgi artınca duygular devre dışı bırakıldığı için, üzüntünün artacağını hiç sanmıyorum.

bilgisini paylaşan insanın mutsuz olması mümkün değil hocam.

bilgi size ne kadar cahil olduğunuzu her zaman hatırlatacaktır . (en azından bende öyle ve bu beni üzüyor)

schopenhauer şöyle demektedir;
"bilgi tek başına hiçbir zaman acı içermez. acı sadece istenci etkiler ve istencin engellenmesine, aksamasına veya hüsrana uğramasına dayanır. ancak yine de, istencin uğradığı hüsran ve engellenme bir acı olarak hissediliyorsa buna bilginin eşlik ediyor olması gerekir.(...) ruhsal acının da bilgiye bağlı olması hiç kuşkusuz bir gerçektir ve ruhsal acının, bilginin derecesiyle artacağı kolaylıkla söylenebilir." (dünyanın ıstırabı üzerine)

inanmadığım durum. bildikçe çözmeye çalışır insan. bildikçe daha çok bilmek ister ve bilgiye susar. insan susar lan. su gibidir bilgi. fazla su içince su zehirlenmesi oluyorsa fazla bilgiden zehirlenme olur mu? hadi buyur buradan yak.

eskiden bunun doğru olduğunu düşünüyordum, meğer akp den dolayıymış dünden beri gayet mutluyum.
(bkz: cahil bey diyeceksiniz)

dezenfekte etmeye dezekfende diyen ve yanlış dediğini farketmeyen arkadaşım var benim, nasıl mutlu su gibi..

"bilgeliğin arttığı yerde keder de artar ve bilgisini arttıran, derdini de arttırır." -andrei rublev

bilim insanlarına, filozoflara, sanatçılara bakın. hiçbiri mutlu bir hayat geçirmemiştir çünkü anladıkça acı çekersin.

büyük beyinler mutluluk peşinde koşsaydı, insanlık hiçbir ilerleme sağlayamazdı diyerek schopenhauer mevzuyu özetlemiştir. bilgiyi mutluluğa tercih etmek belki de en büyük fedakarlıktır.