bir ebeveynin çocuğuna yapacağı en büyük iyilik

kontrollü özgür alan.

maddi ve ruhsal durumu elverişli değilse ve uygun partneri bulmamışsa onu dünyaya getirmemek.

monami pastel boya alacak kadar geliri yoksa ebeveynin bu şartlar altında doğurmaması daha isabetli olur.

sevgi göstermek
saygı duymak
sabretmek. bu üçünün açmayacağı kapı, çözmeyeceği mesele yoktur. bir eğitimci olarak çok faydasını görüyorum. ebeveyn olduğumda da bu üç maddeyi kendime sık sık hatırlatacağım.

...bilgeliğin ve erdemli insan olmanın değerini aşılamak, ama tabii ki kendinde de mevcutsa ne ala...

doğurmamak.

spora göndermek. bundan daha büyük bir iyilik olamaz.

ayakları üzerinde durmayı öğrenmek. 5 yaşında cocuğun peşinden kaşıkla koşmanın tam tersi yani.

ona güvenmek.
onu yargılamamak.
onun bir birey olduğunu bilip buna göre davranmak ve onu sevmek. bu sayede büyüyüp birer yetişkin oldukları zaman ayakları yere sağlam basar. düzgün birer insana dönüşürler.

bu bir tane değil ki üstelik saymakla da bitmez.
bir çocuk önce bağ kurmayı öğrenir hem de her şeyden önce . o nedenle bağ kurabilmesi için ona fırsat vermeli ve sevmeli.
güzelce istekli ve sevgiyle sarılmalı. sahici bir sarılmanın çözemeyeceği şey çok az.
bağ kurabilirseniz her duygu zamanla kendini bulur ve çocuğunuza inanılmaz iyilik-ler yapmış olursunuz.

onunla iletişimi kaybetmemek.

çocuğuna sorumluluk ve yetki vermek. ve modern olucaz çağa ayak uydurucaz diye aptal saptal tavırlarla çocuğunu yetiştirmemek. bazı konularda geri kafalı olmak gerekir. bazı konularda babadan atadan kalma değerlerle yöntemlerle sevgi ve saygı çerçevesinde çocuğa yaklaşmak gerekir. ve nihayetinde bir baba ve anne çocuğunu dövebilir. kızabilir. bağırabilir. yeterki tutarlı olsun. bir bardak kırdı diye tokat atmayacak mesela. ama eve izin almadan geç geldiyse veya başka bir konuda gerekiyorsa tokat atacak kızacak vs. asla küfretmeyecek mesela. ama bir bakışı yetecek. mesela başkasının yanında övmeyecek ama yermeyecek de. baba anne böyle olmalıdır.

sevmek

onunla konuşmak. sesle iletişim kurmaktan bahsetmiyorum. onu dinlemek. saçma sorular soruyor diye düşünmeden sorduğu sorulara olabildiğince onun anlayacağı düzeyde cevap verip ne anladığını sormak.

biliyorum bu zor bir süreç ve çoğu insanın ne zamanı ne de sabrı var. ben çocuk sahibi değilim. senin çocuğun olsun böyle konuşabilecek misin bakalım diyebilirsiniz. belki haklısınızdır da bilemem ama okul öncesi öğretmenliği öğrencisi olarak benim işim bu.

onu yapmamaktır. bu dünyaya çocuk mu getirilir?

karşılıksız bir sevgi vermek.
yeteneklerine saygı duyup destek olmak.
hayatın her koşuluna güvenle hazırlamak.

az sevgi verirseniz hitler olur, çok sevgi verirseniz yine hitler olur.

karninizda iken dahi dışarda yaptığınız eylemlere dikkat etmezseniz hitleri doğurmanıza az kalır. cunku cocuk disaridaki her şeyi duyar. sonra çıkar ve meme ile tanışır. az emzirirseniz size nefret besler babayı idealize eder.
sonra baba hepten gidince babayı düşman beller. anne zaten dusmanlasmis. bu kez ikinize karşı nefretle buyur ve acısını toplumdan çıkarır.

hitler örneğini sadece kıyım olarak düsünmeyin. megaloman, bencil, depresif her şeyi yükleyebilirsiniz.

bu yüzden seks yaparken pardon çocuk, çok düşünün.
çünkü onun bineceği asansöre herkes biniyor.
onun gittiği markete herkes gidiyor.

seksiniz sadece sizinle ilgili değil.

seks güzel evet ama ya çocuk?
kolay değildir "köpek gibi büyütülmüş çocukla" aynı toplumda olmak.

çocuğu dünyaya getirmemek olacaktır, yok ama illa ki evlat istiyorum güzel yetiştireceğim diyorsa evlat edinmeli. böyle mahvettiğimiz bir dünyaya başka yıkıcılar getirmekten ise zaten var olan çocuklara iyi bir hayat yaşatmalıyız. bilinçli yetiştirmek zorundayız sonra duyarlı bir çocuk olup bütün hayatını depresyonla başetmeye çalışarak geçirmesin zavallım ki aksi halde bir ejderha yetiştirirsek de gelecek nesiller için pek de yuva denilebilecek bir dünya olmayacak.

dürüst, paylaşımcı, sorumluluk sahibi olmasını bilen, cinsiyet ayrımı yapmadan hoşgörülü olmayı öğretmesidir.

dengeli olmak. hep bunu savunurum çünkü her şeyin bir dozu vardır. sevginin, saygının, eğitimin, eğlenmenin... bu liste uzar gider ama şunu demeliyim ki eğer denge olmazsa bir şeyler oturmaz.