bir insana hak ettiğinden fazla değer vermek

her psikoloji öğrencisine daha ilk sınıfta ve ilk derste öğretilen bir bilgidir.
(bkz: acırsan yetime, döner koyar g***ne.)

niçin bu durumda olduğumuzu gösterir bir başka ipucudur. kafa yapımızı gösterir. sebebi ise muhtemelen çocukluğumuza, eğitimimize ve kültürümüze bağlıdır. yani böyle bir durumla gelişmiş bir ülkede öyle çok fazla karşılaşmazsınız.
evet, sonuçta biz o bahsedilen değeri, hakeden insanlardan kısıp haketmeyen insanlara verdiğimiz için bu tip insanları avantajlı konuma sokup bu kişlere karşı beklentilerimizi de farketmeden yükseltiyoruz ve genelde de bu durum geri dönüşsüz bir hayal kırıklığı ile sonuçlanıyor.
çünkü ne demişler;
sevdiğini affetmek düşmanını affetmekten çok daha zordur.

hiç işim olmaz. insanlar kim ki haddinden fazla değer vereceğim? hayvanlara değer veririm daha iyi en azından sadıklar sahiplerine, yamukları olmuyor o yüzden bu başlığı da pas geçelim.

şu sözü şuraya bırakayım;

3 kuruşluk insanlara, 5 kuruşluk değer verirseniz, aradaki 2 kuruşa sizi satar.

o verdiği fazla değeri de kendinden alıp veren kişidir. sonra gözyaşları, sonra acılar.

birine hak ettiğinden fazla değer verecekseniz başkasına değil bari kendinize verin * *.

kolaylıkla şımarıp sizi ve ruhunuzu sömürmesine sebep olacak durum.

ederinden fazla değer soytarıyı kral eder diye boşa dememişler

acıtır.

kendinden eksiltmeye başladığın değerin göstergesi. yapmayın fazla üzülürsünüz. tecrübe edildi.

önce kendimize hak ettiğimiz değeri miligramı miligramına eksik olmadan vereceğiz.

sonra da bir şey yapmamıza gerek kalmayacak. hâlâ mı anlamadık? bizim kendimizce "değersiz" diye etiketlendirdiğimiz insanlar değersiz olmazlar. bu ancak bizim kendi iç değerlendirmemizdir ve aslında sadece bir reaksiyondan ibarettir. o insandan istediğin şeyi alamadın veya tam tersine çok büyük kötülük gördün ve şimdi o insan "değersiz" oldu. hayır, bu böyle değil. insan her zaman insandır. değersiz olan o insanın bazı davranışları olabilir ve son kertede bazı insanlar o kadar çok değersiz davranışlarda bulunur ki o herkesin diline doladığı ama anlamından bîhaber bulunan "kalplerinin mühürlenmesi" olayına mustehak olurlar. sonuç olarak kendine eder herkes. birine değersiz demenin hiçbir mantığı yok, kendinin değerli olduğunu bil yeter.

sonu acı ile bitecek olsa da alınması gereken dersi alıyorsanız güzel bir öğretmendir.

"hak edilen değer" diye bir kavram var mı gerçekten? değeri belirleyen, karşıdaki kişi değil değer verenin kendisidir. farklı olan/değişen sınırlardır. herkesle aynı mesafede değilizdir, bazen keskin çizgilerle belirlenmiş ilişkiler kurarız insanlarla bazen de yok denecek kadar azdır mesafemiz. biraz uzak durmak az değer vermek midir? hayır ama kendimizi koruyacak, kötü bir davranıştan çok da etkilenmeyecek mesafedeyizdir.

bana göre başlık şu şekilde olmalı:
(bkz: bir insana hak ettiğinden fazla yaklaşmak)

insan bu hakediyordur o degeri verdiginiz sirada sonradan kotu hareketler yaptiysa uzulmek gerekmez zamaninda deger verdim diye.

suleyman demirel'in dedigi gibi; dun dundur, bugun bugundur.

kimseye değer falan verilmez sonuçta onlarda sizin gibi insan ne yapacakları belli olmaz. yoksa bir süre sonra enayi olursunuz.

hayvan düşmanlarına büyük bir tolerans göstermek mesela. reelde karşılaşıldığı an basın zopayı bu tiplere.

onun gitmesine yol açar.
ya da sizin artık değersizleşmenize.

hüsran ile sonuçlanır hiç kanılmaz olan bir son.
tüh filmin sonunu mu söyledik. olmadı ki şimdi bak izlemeyecek hiç o filmi büyük şenlik kaçıracak.

haddinden fazla değer verildiğinde insanoğlu garipleşiyor. gerektiği kadar gösterilmeli, en güzeli ya da değer gördüğün kadar olmalı.

kimseyi hayatında olması için zorlamamak lazım. yakın aile eş dost fark etmez isteyen yanında olur istemeyen olmaz. buna göre kime ne kadar değer vereceğini anlıyorsun.

esege fazla deger verirsen kendini at sanarmış derler.

değer vermek yürekte özel.bi yer ayırmak görmek istediğin ilgiyi vermek demek ama bazen yanlış insanlar tarafından sömürülüp boşa gidiyor bu değer. geride kırık bı kalp ve herkese değer vermemesi gerektiğini öğrenmiş bı sen kalıyor