bir insana hak ettiğinden fazla değer vermek

bin kere yapıp bin kere pişman olsak da yine de düştüğümüz kuyudur. benim insan ilişkilerinde akıllanamadığım tek konudur.

bu gönül denen organımız otada b.ka da konabilme yeteneğine sahip olduğundan gidiyor kader mi tesadüf mü hop birini seçiyor. ve beynimiz devreden çıktığı için olmayan özelikleri o seçilen kişiye yüklüyoruz ve yükseldikçe yükseliyoruz. kişi şok. tabi ki haketmediği övgüleri iyilikleri merhameti değeri görüyor. sonra ne mi oluyo ama sen çok değiştin diye ortada bırakılmış triplere gidiyoruz. halbuki suç o gönül denen organı devreden çıkartan beynimizde. ne yapacaksın işte buna da karşılıksız aşk yada toksik ilişki diyoruz ki bu başka tanımlar gerektirir. bazende sevmeyi seviyoruz. birini sevebilme yeteneğimizi seviyoruz. onda olmayan ama bizim o gönlün seçmesi sebebiyle yüklediğimiz özelliklerin varlığına inandığımızdan sevdikçe seviyoruz seviyoruz. yükseliyor gözümüzde oysa ki öyle biri yok yok yok.

bugün başımıza gelenlerin en büyük sebebidir.
herkese hak ettiğini verebilsek keşke.

kaybeden sen olursun.

bazen hakettiği değerin fazlası gibi görünsede ne insanlar vardır hayatınızın çok güzel yerine girer, ve girdiği an ona sahip olmak verdiğin değerin azlılığını bize hissettirir. "hak ettiğinden fazla verirsek şımarır" der olabilirsiniz ama siz bir insana hakettiği kadar değer verebilecek niyeliktesiniz. demekki gönlünüzden ona o değer biçilmiş ki vermişsiniz. size zararı dokunmuyorsa verin arkadaşlar değerini, bazen verecek zamanınız olmayabiliyor. ne sizin ne onun...

lanet olsun içimdeki insan sevgisine dedirten olay. söyleyecek çok fazla cümlem var ama durduramam kendimi.

aradan günler aylar geçtikten sonra pişmanlık verir. özellikle de o kişiyi ince düşündüyseniz, gereğinden fazla şans verdiyseniz ve size karşılığında kötülükler yaptıysa.

hayatın bana öğrettiği en acı tecrübelerden biri olarak ; birine layık olduğundan ne kadar fazla değer verirseniz, o verdiğiniz ilgi ve emek sizin ruhunuza huzursuzluk olarak geri dönecek.

bunca yıllık hayatımda her seferinde ''bu insan diğerlerinden farklı'' diye düşünerek gardımı indirdiğimde kaybettim. bari bu sefer olmasın dediğim o insanların hareketlerini hayalkırıklıklarıyla izledim.

ve bu döngünün sonunda, o eski sıcakkanlı bakışlarım yerini donuk bakışlara bıraktı.

her insan değerlidir, değer görmeyi de hak eder. ne demek öyle hak ettiğinden fazla falan. ne kadar da maço bir söz.
şöyle diyebilirsiniz, bir insanı bir insanın sevebileceğinin çok ötesinde sevmek. evet bu kabul edilebilir bir ifadeyken diğeri tam bir dayağı hak etti de ondan dövdüm ile aynı.

değer benim olduğu için sadece beni bağlayan karar. ister çok veririm ister az.

belki ne yaparsan yap aşk ile yap modundayım, karşıma çıktı diye kendini fasulyeden nimet saymasın. ben verdiğim değeri sıkıldığım an kesmesini de bilirim. bir bakar benim gözümde beş para etmiyor.

ne oldum deme ne olacağım de.*

hep gittikten sonra söylenir. beraberken yapılmayan şebeklikte kalmaz. insanoğlunun nankörlüğünün en belirgin hallerinden biridir.

sana ne kadar değer vermişsem bile asla tam değerini veremedim. gitmiş olsan bile.

bir insanın değerini ancak ve ancak ona emek vererek anlayabilirsin.
bu da değerle doğru orantılıdır bir yerde.

kötü gününde yanında olursun, yanlış yaptığında görmezden gelirsin.
sonra denersin yada ortam oluşur denemene vesile olur.

o zaman görürsün değip değmediğini.
bu da zaman ile alakalıdır.

bir liralık şeye beş lira vermek gibidir zenginsen üzülmezsin

sanki sizin verdiğinz değer çok değerli.

bir insana hakettiğinden fazla değer vermek şeklinde olması gereken başlık.

üç kuruşluk insanlara beş kuruşluk değer verirseniz geriye kalan iki kuruşla sizi harcarlar. *

benim uzmanlık alanım. kimse elime su dökemez.

üstünü almayı beklerken genelde mal mal bakan kişilerdir.

sakız vs ile geçiştirilmek istemiyorsanız (bkz: üstü kalsın) deyip devam etmek en iyisidir.

sen 3 kuruşluk insana 5 kuruşluk değer verirsen kalan 2 kuruş içinn gelir seni satar. ( burhan altıntop)

değer vermekte insanda bir beklenti oluşturuyor. boşuna her şey karşılıklı denmiyor. alma verme dengesi bu. verdiğini alamıyorsan strese giriyorsun, durum bu. aslında bakarsan değer verdiğin kişide suçlu değil. senin niye değer verdiğinle alakalı bir durum.