birinden hoşlanmak

bir yılı geçecek yakında hoşlanmamın üzerinden, ben hala aynı yerdeyim. ah suat ah.

yorulan, hayali bir kastır.

her yaşta birine aşık olunabilir, ancak her yaşta birinden hoşlanılmaz.

inanmayanlar en son ve ilk hoşlandıkları kişi arasındaki duygu farklılıklarına göz atabilir.

(bkz: yine birilerinin kalbi kırılmış)

o kişiyi tanıdıkça ya sevmeye başlarsınız ya da ondan soğursunuz.

hoşlanmaları sevmem, hep yarıda kalır çünkü. oysa sevmek, işte o bambaşkadır.

yaklasik 1,5 senedir yaşamadıgım his.
sanırım problem bende, hatırladıgım kadarı ile güzel his tir mutlu olmaya baslarsın su günlerde bile.(evet bu günlerde bile)

benim için her zaman tatlı bir heyecan veren bir duygudur. tarifi pek mümkün olmayan bir mutluluk verir. uzun zamandır yaşamasam da hoşlanılan kişinin büyüsüne kapılıp gitmek güzel hissettirir.

umarım uzun zaman böyle bir duygu yaşamam

hoşlanmak en büyük hatadır. tanıyın, tanıyın, tanıyın. sizin hoşlantı dediğiniz olay görsellik sadece fakat yanlış yapıyorsunuz.

unuttuktan sonra ben bundan mı hoşlandım lan dedirttirebilir insana.

3 sene olucak heralde o heyecani hissetmeyeli. kalp bu gibi durumlarda dondurucuya atilip istendiginde tazecik cikarilabiliyor mu bilen var mi?

sürekli iletişim halinde olmak, etrafında olmak ister, bazen de aşırı darlarsınız. istersiniz ki o da sizden hoşlansın, aynı duyguları beslesin size karşı ve minik tırtıllar kelebek olsun midenizde ama o ilginiz o kadar yoğun olduğunda karşınızdaki kaçar sizden. hem de ardına bile bakmadan.

buradan

son üç yıldır kimden hoşlansam daha onu öpmeden aramızda ki çekim inceliyor.
olması gerekse olurdu filan dedim hep ama bu sefer olsun istedim. çünkü insan büyüdükçe kalbinden hissettiği şeyler azalıyor bunu bir daha kim bilir ne zaman hissedeceğim.

düşman başına.

fırtına öncesi sessizlik.

en son 7 sene önce olmuştu sanırım bu, ama olsun diye o kadar uğraşmıştım ki 4 sene koştum peşinden, ee olmadı tabi :d 4 sene koşulur mu kızın peşinden anten *

bugünlerde başıma gelen olay. çok tatlı, kafayı yiyorum.

yeniden başıma gelmesini ve bu sefer pişman etmemesini umduğum eylemdir. (ya da aslında durumdur).

selam sevgili sözlük, yıllardır yalnız olduğumu var sayarsak bu sıralar hissettiğim bu duygu, gözüme hakkında tanım girmeye değer gözüktüğü için yazayım dedim.

uzun zamandır bir ilişkim yoktu. * malum kötü bir ilişkinin yalpalaması ve çocukluk aşkımla karşılaşmam şu bu derken baya karmaşıktı hayatım. o yüzden kimse olsun istemiyordum uzun süredir.

sonra bir şey oldu. geçen günlerde birini gördüm.

zat-ı şahanemiz bir kürt komünisti. çok iyi bir devrimci ve pamuk gibi kalbi olan biri. hani olur ya öyle insanlar, egemenlere gelince demir leblebi, ezilenlerin safında ise bebek gibi...
hele bir gülüşü var sözlük, insan görünce 1917 ekiminde marş söyler gibi hissediyor kendini... böyle sanki kirpiklerine mezopotamya'nın bütün güzellikleri yaslanmış...

velhasıl birinden hoşlanmak çok tuhaf bir duygu sevgili sözlük. unutmamak lazımmış, ben bunu hatırlayınca yeniden fark ettim. *
siz unutmayın hiç ee mi?
edit: hiçbir şey olmadı sevgili sözlük, o kadar yükseldim sonra aynen arkadaş olarak kaldık sonra da hissettiğim olumlu duygular da sadece dostluk minimaline aktı. napalım be sözlük garibin yüzü gülür mü? *

(bkz: bok yoluna gitmek)