boks

sokakta adam dövmek için hiçbir allahın hıyarı 10 sene salonda boks yapmaz.
size yanlış anlatmışlar hocam.
millet işinde gücünde, kariyerinde bence.

sokaktaki adam kim?

bile isteye hayat kalitesini etkileyecek düzeyde devamlı beyin sarsıntı geçirmeye olanak sağlayıp parkinsonizm, işitme sorunları, görme sorunları gibi mevzularla mücadele etmeye sebep olan spor.

spor dediğin kalbin güçlensin, kasların kuvvetlensin, efor kapasiten iyiden iyice artsın diye yapılmıyor mu nihayetinde.
istenildiği kadar sığ bir bakış açısı olduğu söylensin, kelebek gibi uçan muhammed ali bile kaçamadı bu sonuçtan.

kum torbası kısmı müstesna.

yımruklarla rakibi yenmeye dayalı antik spor. kavgada en etkili savunma sanatıdır ama yan etkileri arasında kafaya alınan darbeler sonucu parkinson veya alzheimer hastalığına yakalanabilirsiniz. bu söylediğim durum lisanslı sporcular içindir.

hayatıma 1 yıl eşlik etmiş mükemmel spor, maalesef hayatıma etki eden bir kaç olumsuzluk yüzünden bırakmak zorunda kalmıştım ama toparladık şükür. şimdi vücut geliştirme eşliğinde kilo alma dönemindeyim, hedefim bi 20 kilo eklemek. cut dönemine girdiğimde boks+vücut geliştirmeyle güzel vücut yapmayı hedefliyorum. yağ yakımı için kesinlikle ideal spor.

3 ay bilfiil ilgilendiğim ve zaman ayirdiğim spor dali. üstteki yazarin dediği gibi yağ yakmak icin idealdir.

1 boksor tarafindan dayak yemis oldugumdan hic sevmedigim spor turu. benden uzak allah'a yakin olsunlar

boks, büyülü ve acımasız bir ormandır. vahşi bir güzelliğin 12 round sergilendiği bir sahnedir.
boks, bir dövüş sporudur ama bütün dövüş sporlarından ayrı olan incelikli bir bilimdir; ecnebiler (bkz: sweet science) olarak nitelendirmiş ki doğrudur.

iyi bir boksör, en sert vuran değildir, hiçbir zaman olmamıştır. iyi bir boksör, mental bir savaşçıdır, modern dünyanın gladyatörüdür. muhammed ali sert vuran biri değildir, bir nakavt makinesi değildir, hiçbir zaman olmamıştır ama mental bir canavardır. ali ile ringe girdiğinizde o sizi derin sulara çeker ve orada sizi boğar. tyson, boks tarihinin en korkulan figürlerinden biridir. joe frazier karşısında durmak ve gözlerine bakmaktan çekineceğiz; bir canavardır.

cus d'amato demiştir ki: "boks %75 zihinsel ve duygusaldır, %25'i fizikseldir."

kemer için harcanan binlerce saat, saatlerce dövülen kum torbası, sayısız yenilen yumruk ve her gün, istisnasız her gün bir amaç uğruna kan ve ter dökmek... işte bu fedakarlık ve istikrar sadece 4-5 saniyelik sürecek bir kombinasyon veya zamanın sizin için yavaşladığı bir anda 2 saniye süren bir aparkat içindir.

rocky filminden bir alıntı ile noktalayayım:

hayatınızda aldığınız bütün darbelere rağmen ilerlemeye devam edecek gücü bulmanız dileğiyle.

boks izlemek gerçekten ayrı bir keyif. ringdeki mücadele, her an heyecan dolu olur. her yumruk, her hareket, her strateji anında gerilim yaratır. bir anda her şey değişebilir, bir an önceye kadar üstün görünen biri bir yumrukla yere serilebilir. seyirci olarak, o anki hava seni de içine çeker. gözler ringdeki dövüşçülerde, vücutları nasıl çalışıyor, hangi hamleyi yapacaklar diye düşünürken kalbin hızlanır. bir dövüşçü rakibini izlerken, onun hızına, gücüne, reflekslerine hayran kalırsın. boks, sadece fiziksel değil, zihin oyunudur da aynı zamanda. sonunda kimin kazanacağına karar veren, güç kadar zeka ve strateji de olur. her anı bir başka heyecan verici.

güreşle birlikte en iyi savunma sporudur.

bu sporda bu sporu bir zamanlar yapmış olmakla bir muhabbet açma isteği de otomatik yükleniyor gibi görünmekte.

benim birader yıllarca boksla uğraştı. geçen aradı, biraz zor günler geçiriyordum, spor yap dedi bana. ulan, sence bunu bilmiyor olabilir miyim? düşünmedim mi? sonra o sihirli cümle geldi, "ben bir zamanlar boks yaptığım için..."

lan adam. yeter be. geçen yaz türkiye'deydi, mangal yaptım bunlara, hunharca et kemiriyoruz. protein dedi bir ara, konu hemen şuna geldi "bir zamanlar boks yaptığım için". lan yeter.

gerçi ben de aynıyım. muhabbeti bir şekilde bisiklete getiriyorum. bisikletle tura çıktığım günlerde, bisikletle kardiyo yaptığım zamanlarda, geçen sene bisikletle şurayı tırmanırken... ama valla onun kadar değil. boks başka bir enerji.

8 yaşında benim de başladığım spor. aylarca gittim, sonra ara verip bir süre daha gittim. ergenliğimde ankara'da body building'e merak sarıp ona devam ettim.

hatırladığım detaylar, boks salonu acayip ter kokusuyla dolardı. kum torbaları vardı yukarıdan asılı, ne olursa olsun o kum torbasına vurmak çok zevkli gelirdi bize. elimize önce uzun kumaş parçasından bandaj sarıp onun üstüne boks eldivenini takardık. elde ya da parmaklarda kırık olmasını engellermiş. profesyonel abileri görürdük. kısa short, üstte tişört, ellerinde sadece bandajla ip atlarlardı. herhalde o yıllarda rocky balboa'ya özenirlerdi. biz de sırayla ellerimizi bandajlayıp boks eldivenini giyerdik. o yaşta eldiven bizden büyük görünürdü. biz küçük olduğumuzdan bizi birbirimizle dövüştürmezlerdi. hep beraber ringe çıkardık. boks hocalarımızdan biri eline eğitim pedini takar bizi yanına çağırıp o pede boks vuruşları yaptırırdı. güzel vakit geçirirdik. antrenman sonunda salonda yaşlıca bir amca vardı, o bize termos içinde şerbet satardı. bardak bardak içtiğimiz olurdu.

boks bugün kafa sağlığı açısından riskli bir spor olarak görülüyor. spor olduğunu kabul etmeyen insanların sayısı da bir hayli fazla. kimseyle boks yapmazsak sorun yok. ama bazen her eve bir kum torbası gerekiyor.

sinirlerinize hakim olamıyorsanız hiç başlamayın. ya hapse girersiniz ya mezara. türk hocalar teknik bilmez. küba ekolü iyidir. mesele dövmek değil en az hasarla müsabakayı bitirmektir. mayweather, lomachenko, julio cesar bu işin kitabını yazmış ve oynamıştır. parasal açıdan sadece çok küçük bir azınlık çok iyi paralar kazanır. müsabıkların yüzde 99'u burun kırığı, yırtık retina, patlamış kulak zarı gibi komplikasyonlar yaşar. sokakta boks bilmeniz bir işe yaramaz 50 kilo 1.60 boyunda zargana sizi tek bıçak darbesiyle indirebilir. buraya harcanan zaman jiu jitsu'ya verilirse daha faydası olur.

3 kez burun estetigi gecirmeme sebebiyet vermis eski amator meslegim