büyük ev ablukada

başlangıçta ziyadesiyle başarılı olmalarına rağmen kendilerini herkese sevdirme belasına tutulup sosyal medya çöplüğünce yoğrulmalarıyla şekillerini yitirmelerinin ardından beste, güfte ve duruş olarak maalesef vasatın ötesine geçemeyen müzik grubu.

yıllarca tırt bi grup sandığım ama dinleyince çok güzel müzik yaptıklarını anladığım, stüdyo kaydı muazzam iken, bartu'nun canlı performansının bir o kadar kötü olduğu grup.

yani albümlerini dinlerim ama konserlerine gitmem ben bunların.

isimleri turgut uyar'ın şiirinden gelen, 2008 istanbul kuruluşlu alternatif müzik grubu. o yıllarda cem yılmazer (afordishman salihins )ve bartu küçükçağlayan (canavar banavar) tarafından kurulmuş, daha sonrasındaysa giderek ekibini büyütmüştür. bir aralar sahnede 4 gitarist iron maiden gibi dururlardı... grup künyesinde gerçek isimlerini kullanmazlar; canavar banavar, aforishman salihins, galvaniz gelbiraz, aslan, bas bariton, bentek sizhepiniz, gelicem nerdesiniz ve meteor firari gibi... neyse efenim, zamanla bu grup bir şekilde sağda solda duyulmuş ufaktan insanların ilgisini çekmiştir. kendilerini zamanında şöyle tanımlamışlardır:

"...albüm çıkarmadan birçok insana ulaşmanın verdiği şapşallıkla, orada burada bir yerlerde konser vermeye karar verdiler. yalnız hâlâ albümleri yok. o yüzden onları tanımayanlara onları anlatmanın en güzel yolu çevre yoludur. yolları ve kolları açık olsun. ayrıca büyük ev ablukada, orada burada hava atmak için kullanılabilen, manitalara geceleri şarkıların sözlerini sms atabileceğiniz ve hatta müziklerini sevmemenin bile güzel bir şey olabileceği çok çiço bir gruptur."

henüz albümleri çıkmadan konserler veren grup 2012 yılında "dünyanın sonu geliyor yahu!" geyiğine yönelik ilk elektrikli konserleri olan, "dünya'nın son konseri" adlı konseri vermiştir, aynı günde ilk albümleri olan full faça da yayınlanmıştır. canlı kaydı için tık tık. ilk zamanlarında bu albümü satacak plakçı bulamadıklarına dair söylentiler de mevcuttur. daha sonrasındaysa kendi plak şirketlerini kurmuşlardır. (bkz: olmadı kaçarız) 2013 yılında "ay şuram hala ağrıyo" isimli akustik konser kaydı olan albümlerini, 2017 yılında ise onları iyice uçuran "fırtınayt" isimli albümü yayınlamışlardır. bu albümü duyurdukları video benim gözümde büyük ev ablukada'nın nasıl bir grup olduğunu çok net açıklıyor aslında, buyrunuz. 2020 yılında ezhel ile beraber yaptıkları "ne deve ne kush" isimli single'ı çıkartmışlardır. aynı yılda yine bir konser kaydı olan "mutsuz parti" isimli albüm yayınlanmış ve mutsuz parti artık büyük ev ablukada için farklı bir konser şekli haline gelmiştir.

büyük ev ablukada, bu işe başladıklarından beri hiç değişiklik göstermeyen, kendi doğrularından asla şaşmayan, müziği sadece ve sadece kendileri için yapan bir grup. mesela 1 şarkıları hariç hiç klipleri yoktur, başladıkları günden beri hiç bir yere çıkıp konuşmamışlardır, ropörtaj vermemişlerdir. tek bir istisnaları geçtiğimiz sene grup üyelerinden galvaniz'in sunduğu bir masada oturduk formatında olmuştur. ilk ve son kez oraya çıkmışlardır. video için tık tık. (bu özellikleriyle de kalbimi fethetmişlerdir) sanırım sırf kendilerini mutlu etmek ve eğlendirmek için yaptıklarından olacak ki, işlerini çok kaliteli bulurum. bir kaygı olmadan yaptıkları çok belli oluyor, adamlar ben yaparım isteyen dinlesin dinlenmiyorsa da banane kafasında biraz.

gelelim konserlerine; büyük ev ablukada'nın konserleri sıradan bir grubun konserine gitmeye benzemiyor. adamların her konserinde ayrı bir mevzu dönüyor, hep birbirinden farklı şeyler yapmaya çalışıyorlar. eğlendirmesini, seyirciyi mutlu etmesini biliyorlar. kendi aralarındaki uyum/samimiyet de çok iyi, yakalanmadan duramıyorsunuz. ve o yapmacıklık olmadan, her şey gerçekken, siz de akıp gidiyorsunuz. fırtınayt konserlerinin yanında bir de extra yukarda bahsettigim gibi mutsuz parti konserleri var. benzer, ama aynı değil kesinlikle. bunlara ek olarak bir de akustik konserleri vardır ki grup üyeleriyle konuşa konuşa yıkılarak geçireceğeniz bir konser deneyimi sunarlar. çok uzun yıllar sonra bu sene ankaraya da geldi akustik konserleri. yemin ediyorum şimdi şansım olsa gidip başka şehirdekine giderim, öyle güzel, öyle kaçırmak istemiyorum. şimdilerde konser sezonunu kapattılar, 1-2-3 nisanda son mutsuz parti konserleri verildi. fırtınayt sezonu kapatıldı... yeni işler gelecek gibi bakalım, bekliyoruz!! (yani umarım gelir, lütfen gelsin... gelir di mi?)

eh efenim, bu kadar uzun yazmamdan da anlayacağınız üzere büyük ev ablukada benim için çok ayrı bir grup. sözlükteki ilk uzun uzun tanımımın da bunlara ait olmasını istedim. içimde olan şeylerin farklılık ve derinliğini yalnızca metafordan oluşan bir grup açıklayabilirdi. hani bir şarkıyı çok seversiniz, suyunu çıkarana kadar dinler, sonra bıkarsınız. veya sevdiğiniz şarkıları bir süre sonra karışık çalmada önünüze çıkınca geçersiniz. bea şarkılarının hiçbirinde bana böyle olmadı. hatta şarkı dinleyeceğim zaman ilk şarkım hep bea'dan olur.* her kelimesi her hücreme hitap ediyor, bir nevi yaşatıyor beni. kimi zaman hıçkıra hıçkıra ağlarken, kimi zaman kahkahalarımda boğulurken, bazen derin düşüncelerimin sessizliğinde, bazen içimdeki kalabalığın susmak bilmeyen sesinde... bu kadar özdeşleştiğim çok az şey var. çok özeller benim için. bu sene ankarada verdikleri hiçbir konseri kaçırmadım, ama daha önceki kaçırdıklarım için çok pişmanım. umarım bir şeyler üretmeyi bırakmazlar. eh buraya kadar okuyan varsa da onlara teşekkür edeyim madem, iyi ki varsınız.

eskişehirdeki lunaparka selamlar.

baaayıılııyoruuummmmm. özellikle çıldırmıcam, güneş yerinde, en güzel yerinde evin...

cuma günü yeni albümden ilk şarkı geliyormuş!!

aşırı abartılan bir grup.
solisti bartu küçükçağlayan olmasaydı yine bu kadar popüler olurlar mıydı merak ediyorum.

dün itibarıyla ''yangın akvaryum'' adlı teklileri ile yeni era açmış olan grup. mükemmel bir şarkı, çok özlemişiz, ama umarım albüm hemen çıkar, konserler hemen başlar. dayanabilecek gibi değilim çünkü. yeni albümdeki tarz değişikliği aslında temelde değil, ufak dokunuşlarla olması da özlerini değil, vibelarını, enerjilerini değiştirdiklerinin en büyük kanıtı ve bence en büyük nimetleri. çok keyifle dinliyorum. şarkı uzun diyecekler için;
güneş yerinde 9 dk. kısa bile bea için.

lisede lilililerle şarkısını kulaklığıma pelesenk yaptığım gruptur kendisi, buradan sevgilerle.

yıllar yıllar sonra canlı müziğini dinlemeye gittiğimiz bi grup hiç hesapta yokken ilk arayı vermeden hemen önce buraya çöp dökmek yasaktır, sevgilerle diye giriş yapmasın mı şarkıya? e bunu duyan 17 yaşım durur mu hiç anlaşabilirsek ne güzel olur, lilililerleee diye bağırmaya başladı bittabi. *

şimdilerde yaşlandık, anlaşmaya çalışmıyoruz. güneş yerinde, her şey yolunda deyip geçiyoruz.

modası geçti, silinip gitti. aşırı marjinal takılmaya çalışmasalar epey anlamlı sözler yazıyorlar. misal en güzel yerinde evin parçasındaki ikişer satır çok etkileyicidir.


ya da


melodik anlamda da fena işler yapmıyorlardı bir ara. şu an napıyorlar takip etmiyorum. müzikal olarak hoş bulsam da o marjinal tavırları, aykırılık çabaları uzak tutuyor beni bu abilerden. bu kadar kasmaya gerek yok ya.

"abi sıkıldık biz yeaa" deyip konserlerini bir kez terk etmişlikleri olan türk indie rock grubu. var olsunlar ama hiçbir şey full façanın yerini tutmaz söylim

2019 yılında bir ara if beşiktaş'ta çalışırken çok kısa bir süre sahne performanslarına tanık olma fırsatım olmuştu. beklediğimden çok daha iyiydi, tereddütünüz varsa dinlemeye değer buluyorum.

isterse müzik tarihinin gelmiş geçmiş en büyük grubu olsun sırf antipatik solisti yüzünden dinlemem.

antalya mersin yolunda ben direksiyonun başında bir arabada, arkadaşlar da arabanın içinde.
yol ''demek intihar için burdan gitmeyi tercih ettin'' diye bağıran bir yol.
kafamız gayet yüksek, biz de ölüm yokmuşçasına, hız limitini ufak ufak aşarak, solisti bartu reise eşlik ettiğimiz çok iyi anılara sahip grup.
gerçekten samimiyetimle söylüyorum, ben bu yaşıma kadar çok g*te bala yaşamışım. vay awk.
ateş suda yanar mı ? yanar belki bir ihtimal :)

konserleri acayip eğlenceli oluyordu,normalde konser izlemeyi sevmem* zeytinli'de aynı gün sahnedeydik, izleyeyim dedim ve izlediğim en eğlenceli sahneydi.

ben lisedeyken, 2013'de, çok sevdiğim ingilizce hocamın derste "lilililerle" şarkısını bize dinleterek bana kazandırdığı, benim için aynı zamanda anılarla dolu olan muhteşem grup. ne zaman büyük ev ablukada dinlesem lise sırasında oturup bu şarkıyı ilk dinlediğim güne gidiyorum.

üniversitede alkol alırken bir arkadaş dinliyordu durduk yere aklıma geldi.

bu aralar en çok dinlediğim grup. toplanmaya toplanmıyorlar yoksa toplandıklarında efsane parçalar üretiyorlar.

turgut uyar ın 1959 yılında basılan dünyanın en güzel arabistanı şiir kitabında yer alan şiiridir.

büyük ev ablukada
(ekmek vardı tereyağı vardı utanılacak bir şey yoktu
bir şey daha yoktu ama kavrıyamıyordum)
işte böyle olmak en iyisidir olmakların
bir küçük çocuğu tuttum otobüsten indirdim
(indirmiştim
yok olan önemli bir şeydi allah kahretsin)
tüm kavgasız tüm duruk tüm başıboş
üç sayı kötü bir sayı iyi şiir dinledim
çıkıp okudular durup dinledim
bitmeseydi daha dinlerdim kötü mötü
saat kaç diye sordular birisi beş yani dedi
(ha kavgada ha aşkta
bu gök bomboş ha kavgada ha aşkta)
göğe baktım yerli yerinde
haydutlar dalavereciler yerli yerinde
vurguncular hayınlar vurdumduymazlar öyle
iyi dedim içim rahatladı
düzen bozulmamış dedim sevindim
tenhaca bir bölgelerinden şehre girdim
(ben herkese varım
başka türlü olmuyor inanmayın)
bakın bu şehri ben kurdum ben büyüttüm ama sevemedim
(ekmek vardı tereyağı vardı söylemiştim bu önemlidir
utanılacak bir şey yoktu kime anlatmalıyım)
ben sevemezsem sevmek kimselerin elinden gelemez
bizi tutkulara çağırdı otobüse sosise buzdolabına
telefona sinemalara radyolara bir sürü kancık sevdalara
sürü sürü mutsuz alışkanlıklara
yalana dolana itliklere keten elbiselere
(sonra karısı öldü o çocuğun
yalnızdı güçsüzdü herkesler gibiydi
kirlendi kötülendi sarhoşladı pis karılara dadandı
anladık onu ölenden başkası kurtaramaz
ölen de kurtarmamıştı)
bak ben seni nerenden kurtaracağım şaşacaksın
şimdi bu taşları biz çektik değil mi ocaklardan
bu asfaltı biz döktük biz onardık değil mi
bu yapıları oniki kat yapmak bizim aklımızdı
biz kurduk istersek umursamayız ya
(abluka burda başlıyordu çünkü)
ekmek yiyelim tereyağı yiyelim çocuk büyütelim
sen beraber yatacağımız yatakları hazırla
sen bir onu yap yeter bak göreceksin

şu konserinin üzerinden 10 yıl geçmiş grup.

hatırlıyom bu dünyanın son konseri, ölecez, maya takvimi muhabbetini. bu konser öncesi bi radyo yayınındaki akustik bişileri ile coşmuş, yürümüştü bunlar. 10 yıl öncesini hayal meyal hatırlar oldum. çok yaşlandım çoook. ben bu adamları canlı da dinledim bu arada. hem de mimar sinan fındıklı kampüsünde. baba zula'dan sonra son grup olarak çıkmışlardı. yağmur da yağmıştı sanırım o gün. bi arkadaşım ve sevgilisi ile katılmıştım konsere. içeriye bira sokmaya çalışmıştık. bir kısmını sokmuştuk da, bir miktarını güvenliğe yakalatmıştık. konser çıkışında da geri almıştık. evde devam etmiştik. baba zula ve bea harici bir grup daha vardı o konserde de zerre hatırlamıyom.

çakır kafayla süper gidiyo