can sıkan durumlar

hiçbişi anlamamak?

mutluluğunuzu paylaştığınız insanların o mutluluğun içine etmesi.

sigaram bitmiştir.

bir de beni eyşan yerine koyuyor abi sende ömer olucak karakter var mı bir bak ya

doğum gününün üzerinden 300 gün geçse de o yaşta olduğunu hissetmemek. çok can sıkıcı.

hani böyle karşı taraf mesaj atar da anında cevap yazarsın ya sonra beklersin beklersin cevap dakikalar sonra gelir. hayır nasıl kayboluyorsun o saniyede bunu anlamıyorum ben..

dershaneden ya da okuldan çok acıkmış olarak çıkıp acaba annem öğlen için bana ne hazırladı heyecanıyla eve gelmek ama annenin çok işim vardı yemek yapamadım iki yumurta kırıver demesi

sevmediğin işi yapmak/yaptığın işi sevmemek.

venüs'teki 1 günün yine venüs'teki 1 yıldan daha uzun sürmesi.

geçenlerde diğer gezegenlerde kaç yaşındayım acaba diye düşünürken öğrendim bunu. kasvet bulutları gitmiyor o gün bugündür benden, keşke cengiz han'a küsen bu bulutlar bana da küsse.

abi anlamıyorum awk nasıl böyle bir şey olabiliyor. 1 gün 1 yıldan uzun olmamalı. 1 gün 1 yıldan kısa olduğu için "gün". tüm özelliğini yitiriyor gün. kavramları bu kadar deşmeye gerek yok bence.

cidden hala düşünüyorum. bu duruma başka bir isim bulmak lazım yoksa bana rahat uyku yok artık. yani mesela bir venüs gününe "veday" diyelim bu sözcük kendi içinde "hani bizim de günümüz var ama bir yıldan uzun" anlamı barındırsın. güzel, mantıklı fakat bu kez de sözcük hiç hoşuma gitmiyor. hiç yoktan kelime üretmek ne kadar zor bir şeymiş. illa bir şeylere benziyor. illa iki sözcüğün birleşimi oluyor. mesela "poxi" diyebiliriz aslında. poxi iyiymiş bak.

teşekkürler normal sözlük, yine beni büyük bir dertten kurtardın.. hakkını ödeyemem..

bir de şefkatli kollar bulursan bana, tamamdır..

az önce kartımdan 460 tl tutarında benzin ücreti çekilirken ortamda oluşan sessizlik.

not: henüz saat 15:30 ve benzin istasyonu yol üstü bir mevkide olmadığı hâlde inanılmaz yoğun şekilde araç trafiği var.

2022'ye ciddi ciddi girmiş olmamız. ne ara buraya geldik ya ben en son baktığımda 2020'ye yeni girmiştik

20 soruluk test sınavdan 26,27,28 ve hatta 29 puan almak. ve bu sınava da notlara da itiraz edememek.

kendini sonsuz zannederken bir gün şak diye ölecek olmak.

sınavın olduğu gün otobüsü kaçırmak.

tanımın uçurulması.

en çok can sıkan durumlardan bazıları:

"ya ben çok kötüyüm, herkes çok iyi, çok mutlu, gülüyor, eğleniyor, ben hak etmiyorum yaşamayı, güzel kızlar desen benim için ulaşılamaz"

falan diye düşünmek.

başka bazısı için:

"ben insan olamayacağım, ben akıllı olamayacağım, ben (hayatın) sonuçlarını düşünerek hareket edemeyeceğim."

diye düşünmek.

çünkü net bir gerçek var:

hepimizin kendimize ait bir potansiyeli var.

ah bir galadriel olsaydı da hepimizin tek tek gözlerinin içine bakıp ruhundaki en derin korkuları ve onlara nispeten yetenekleri/ yaşama amacımızı (bkz: dharma) ve onun gücünü gösterebilseydi.

ama merak etmeyin, hayatın kendisi de galadriel yerine geçebilir.

bir türk pop şarkısında der ki:

yol kenarlarında açlıktan kaburgaları sayılan ve dokunsalar ağlayacak olan köpekleri görmek.

çok canım sıkılıyor...
*

değer verdiğin bir insan vaktin yokken bile vakit ayırmaya çalışıyorsundur. o vakti bolken bile vakit ayırmıyordur. bence can sıkıcı.

koskoca mastor'un son zamlardan sonra eve gelince bazuka mı ne rrak yüzüne yıllardır bakmadığı içkiye düşmesi.




benim maylo içmez bunu. baba der bu ne, en azından simirnof ver der. maylo der bunu. çok yazık...

teşekkürler akp.

hastanede bir taraftan canınla uğraşırken, bir taraftan sağlık personelinin kibrine maruz kalmak.
sonra yeter lan diyerek ortalığı birbirine katıp durduk yere sıkıntıyı ikiye katlamak.

yol kenarlarında yatan bir deri bir kemik yavru köpekler.
bir mucize beklerken ölmeleri.

hayat baştan aşağı sıkıcı ya.