canlı müzik çalan kafeye gitmek

gereksiz bir aktivite olduğunu düşündüğüm eylem.

bakın mekana gelen ünlüleri, clupta hoplama zıplama yada halka açık konserleri kastetmiyorum. çay kahve içmeye gidilen yerde canlı müzik çalınmasından bahsediyorum. ne gereği var ve neden gidiyorsunuz? nesi zevkli bunun?

işletmelerin canlı müzik getirip müşteri çekme çabalarını anlayabiliyorum ama insanların gitme sebebini anlamıyorum. konser desen değil, clup desen değil saçmasapan birşey. bak bütün saçmalıkları geçtim bari sesi azaltında masadaki diğer arkadaşımın sesini duyayım yahu.

tavla oynamak istersin canlı müziği dinle diye tavla vermezler, şarkıcı genelde acemi olduğu için kulağın sürekli tırmalanır filan. en kötüsüde şarkıcının espri yapma ihtiyacı gütmesi. sen sezen aksu değilsin şaka yapma veya müşterilerle muhabbete girmeye çalışma lütfen. cringe festivaline dönüyor ortam sonra.

bizde zamanında çok gitmedik değil şimdi yalan olmasın. özellikle üniversite döneminde, yakın arkadaşım solist kıza aşık diye kyk'nın %80'nini filan oraya bırakıyorduk. yeşilçam filmlerinde gazinoda şarkı söyleyen kıza aşık 2-3 farklı kabadayılar olurdu. aynı onlar gibiydik. ne kadar aptalca para harcamışım kendimden utanıyorum şuan.

hatta o kadar fazla gitmeye başladımıştık ki mekan sahibi artık bizim masamıza oturup bizimle sohbet ediyordu.

bilmiyorum belki yükselen muhafazakar kesimin bir getirisi olabilir bu "kafelerde canlı müzik dinleme" akımı. bunu okuyup üzülecek muhafazakar insanlar varsa onlardan özür diliyorum ama keyif alayım, iki güzel vakit geçireyim dediğiniz ne varsa hep zevksiz işler. kafede canlı müzik dinlemek gerçekten kalitesizlik kokan birşey. spotify yerine google müzik play kullanmak gibi hissettiriyor.

bu arada arkadaşım kızı tavlayamadı. konuşmaya cesarette edemeyince kız başka bir çocukla manita oldu. hayat böyle boktan hatalarla dolu maalesef.

(bkz: sulu kuru karıştırıp anahtar deliğini bulamamak)

diskooo diskooo partizaaane diye şarkı dinlersiniz. sözleri tam nasıldı bilmem.

hâlâ kafanız kaldırıyor mu böyle şeyleri?

arkadaşlarımla buluştuğumda sohbet etmek için buluşuyorum dolayısıyla bağıra bağıra anlaşmak zorunda kalacağımız yerleri tercih etmiyorum ama bi şeyler içip bağıra bağıra şarkı söyleme planı yaptıysak o zaman tercih edebilirim. onun yeri ayrı onun yeri ayrı.

burası küçük bir yer.
ne zaman gitsem müzisyenler tanıdık çıkıyor.
düşünsene zamanında metallica, soad, rammstein çalıp headbang yapan adamları görüyosun irem derici çalıyorlar.

ben cafede oturmayı pek seven biri değilim. o yüzden bu tarz bir ortamda hiç bulunmadım ama tercih etmeyeceğimi biliyorum.

bazen sevdiğim bazen nefret ettiğim olaydır.

canlı müziksiz kafe kalmadı. canlı müzik dinlemek isteyen insanlar problemini çözüyorlar. canlı müzik dinlemek istemeyenler çözemiyorlar.

ya kardeşim ben insan gibi bir şeyler içerken sohbet etmek istiyorum. gidiyorum kafeye arkadan atanamamış koray avcı şarkı söylüyor. rezillik.

20 küsur sene önce istanbul'un şimdi yerinde yeller esen bir yerinde güzel bir kafe vardı, oraya şehirdışından gelen arkadaşları götürmüştüm, güzel bir ortamdı. tarihi bir köprüde kaçak bir yerdi, tutmadılar sonra mühürlendi falan işte o günden beri de öyle bir kafeye gitmişliğim yok ama and olsun ki orada tekrar kafe açılırsa giderim bak. *

bu işi gerçekten güzel yapan mekanlar var. hatta en sevdiğim bir yerden bana sahne teklifi gelmişti ama kendi işlerimden zaman bulamadığım için maalesef reddetmiştim. hep içimde ukte kaldı..

hafifinin iyi olduğu
bangır bangırının çekilmediği yer.
sohbet etmek için gidip kafa şişirerek çıkıyoruz, gerek var mı böyle ekşınlara.
piyano tıngırdasın kafi.