çiçeklerle konuşmak

faydalı bir faaliyet olduğu söylenmektedir.
naber lan zübük osman diyorum ben benim kılıç çiçeğine. alınıyor sanırım ki büyümeyi durdurdu. hoş su da vermiyorum. sadece konuşarak büyümez ya bu.

konuşmaktan kastedilen tam olarak nedir tartışılır ama, çiçeklerin dilinden gerçekten anlayan, hatta onlarla gerçekten de konuşan ve şaşırtıcı güzellikler yaratanlar var. (birisiyle de evliyim.)

sordum sarı çiçeğe

küçükken evdeki çiçekleri kıskanırdım. annem konuşurdu, abartarak severdi. sen kimle konuşuyorsun diye peşine takılırdım, hiç oralı olmazdı. sevme onları dediğimi hatırlıyorum. küçükken aşırı kıskanç bir çocuktum büyünce bu huyum tamamen olumlu yönde değişti. şimdi kim kiminle konuşuyor umurumda olmaz. *
çiçeklerle konuşmak deyince direkt aklıma kıskandığım çiçekler geldi.

eski sevgilim bu şizofren gruptandı. otla konuşulmaz. suratına bakmadığım bir tane kaktüsüm var. 6 yıldır yaşıyor. ne saksı değiştirdim ne bir şey.

atarım sizi diye tehdit ediyorum.

anneannem, “aman da benim güzel kuzularım!” diye severdi onları... gözü gibi bakardı. yazın yaylaya çıkarken, sıcakta ölmesinler diye sırf onlar için bir araç kiralardı.
bahçesindeki ortancalar, küpeli çiçekleri, karanfiller, sardunyalar… hepsi görenleri imrendirecek güzellikteydi. yaylada evinin önünden geçen herkes o güzelliklere bir kez daha bakar, hatta dikmek için onlardan isterdi.
demem o ki; sevginin değdiği her şey güzelleşiyor, benim canımın içi de bunu çok iyi yapıyordu...
o el biz torunlarına da değdi.*

(bkz: sarı çiçeği anası babası konusunda darlamak)

nereleriyle duyduklarını anlayamıyorum ama duyduklarına emin gibiyim.

bir makale okumuştum suyun hafızası olduğunu anlatıyordu. ve aynı kaynaktan iki bardak su doldurup birine güzel cümleler söylerken diğerine kötü kelimeler söyluyorlar ."ne kadar koyu bir su " gibi .
işlemin sonunda aynı olan su sözlere göre farklılık tespit ediyorlar .
her neyse demem o ki . su bile şekil değiştirirken , sen bir canlı ile konuşmaktan bahsediyorsun .