çocukken düşülen yanılgılar

büyüyünce ehliyetim beliki bir arabam veya motorum olacağın düşünür ve mutlu olcagim sanardim yas 25 hicbiri yok yaklasanadim ama kim bilir belki ilerde

erken uyuyunca erken uyanacağın düşüncesi. bu durumdan yola çıkarak bir şey yaptığımda karşılığını alacağımı umdum bir süre.

ezan allah'ın sesiymiş sanırdım. sonra öğrendim aslında öyle bir şey yokmuş.

babamın da boyu uzayacak ve arabada kafası tavana değecek sanıyordum. sonra dünya kirlendi tabi.

2000 yılında arabalar uçacak sanıyordum. milenyum muhabbeti çok yaygındı o dönemlerde. 2021'e geldik, uçan araba filan hak getire.

ınsanların, özelikle de erkeklerin bana hizmet için yaratıldığını düşünürdüm. sosyapata bak sosyapata. bak bak.

bir ara mizah sevdasına abartı gönül vermiştim. kendimi dünyanın en komik insanı sanıyordum. meğerse bipolarmışım.

genelde oyuncular televizyonun arkasında sanıyordum diye cevap verilen yanılgı.

babam şehir dışında çalıştığı için geçen her uçağa "uçak babama selam söyle" diye bağırırdık ablamla. sonra öğrendik ki sesimiz uçağa gitmiyor bile. babam da hep uçak bana selam söyledi derdi. inanırdık saf saf.

babamın adı ramazan. onun adında bayram var diye hepimizin adında bayram var sanıyordum.

büyük dayimi evde çokça namaz kılarken gördüğümden sümme haşa onu allah sanıyordum.

yaramazlık yaptığım için sevilmediğimi sanıyordum ama büyüyünce bir gün gelecek, ailem beni koşulsuz sevecek, onaylayacak, en kötü günlerimde destek olacak sanıyordum. *

5 yada 6 yaşındayım caminin yaz kuran kursu açılmış aileler tarafından arkadaşlarla gitmemize karar verilmiş,altta kapri üstte camiye giderken dalınan kiraz ağacının meyvelerini yakalanmadan fazla fazla yiyebilmeye çalışmaktan kiraz lekesi olmuş tişört elimizde de bir tane kuran öğreniyorum kitabı.ilk gün hoca bizden önce orada olduğu için ve camiyi allahın evi olarak gördüğümüzden ötürü şımarma,koşturmaca yok ismini yaşını söyle,bildiğin dua varsa oku,herkes kendini tanıttıktan sonra bugünlük bu kadar yeter ve kapanış,ertesi gün elif,be,te,se,... hafif hafif başlamışız hocada 30dk da bir 15dk ara veriyor sıkılmayalım diye bizde smack down,bilye,uzun eşşek oynuyoruz mescitte hocada köşeden bizi izleyip durmuş neyse öğle ezanına az bi vakit kalınca o gün yine kurs bitmiş eve geldik.üçüncü ve son günümde hoca sabah erkenden gelip kapının önünde elinde kızılcık sopasıyla bizi bekliyor girmek için ayakkabıları çıkartmaya yeltendigimizde bize"siz dördünüz gelmeyin bir daha,diğerleri sizin yüzünüzden şımarıyor" diyince bizde geri dönüp ''allah bizi sevmedi evine almıyor cennete de gidemeyeceğiz'' diye ağlaya ağlaya evin yolunu tutmuştuk.ayrıca minareleri allah sandığım dönemde bu zamanlara denk gelir,allah affetsin.

yılların geçişini büyümeye eş tutmak.

ve herkesin sıfırının birbirine denk olduğuna inanmak.

...küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu milletimi üzümden çok sevmektir...

her şeyin ileride daha iyi olacağına inanma yanılgısı
her şey gün gittikçe daha kötüye gitmiyor mu ?
bir şeyler oluyor ama biz anlamadan oluyor gibi
bir şeyler bizden alınıyor farkında mısınız ?

büyüyünce bir halt olacağımızı zannetmemiz.

solcu sağcı ayrımının isimlendirilmesinin sebebini şey zannediyordum; hani latin alfabesiyle soldan arap alfabesiyle sağdan yazıyoruz ya o yüzden böyle isimlendirildi sanıyordum çünkü sadece türkiyede olan bir şey diye düşünüyordum.

istanbul'a gitmiştim 5 yaşında.
sordular, ne gördün istanbul'da?
duvarlardan su akıyor, dedim. evet duvara takılmış bir musluktan su geliyordu, yalan değil.
bizim düğünler ahırda olurdu eskiden. evet bildiğiniz ahır.
istanbul'da ablamın düğününde gördüğüm düğün salonu karşısında şaşırmış, dayıma "bu ahır çok büyük, hayvanların yemlikleri nerede?" diye sormuştum.
rambo filmini izleyip amerikan askerlerinin hep kocaman ve güçlü olduklarını sanmıştım.
daha anlatayım mı, gerek yok bence.