çocukken hayal edilen meslek vs sahip olunan meslek

tyler durden franchise'lı sabun üretmek istemişimdir hep ama gel gör ki kurye olduk.

ressam olmayı çok istemiştim hem de sekiz yaşımdan beri ama sınıf öğretmeni oldum. olsun elimden tüm meslekler geçecek diyorum, çocuklara bakarken. en önemlisi de "insan" geçip, şekillenecek elimden.

filolog vs dilolog

öğretmenlerden nefret edene kadar
öğretmen olmayı hayal ederdim.
hem de idealist bir öğretmen olup
dağ başında bir köyde
oranın halkına öğretmenlik yapacaktım.
şimdi serbest meslek sahibiyim.

ilkokul öğretmenimiz çok şiddet uyguladığı, sınav kağıtlarını biz öğrencilerine okuttuğu, yanlış yapınca yine dövdüğü için öğretmen olmak istiyordum. sakin, sorumluluk sahibi, en önemlisi de öğrencilerine saygı duyan bir öğretmen... sınıf öğretmeni değil ama felsefe grubu öğretmeni oldum; ne atanabildim ne de özel okullarda iş bulabildim. vay be 7 yıl geçmiş mezun olalı. insan bir süre sonra yılları saymayı bırakıyor hayalleri ile birlikte. şimdi ev hanımıyım ve bebeğimi büyütüyorum. hayaller hayatlar der susarım sözlük.

otopsi doktoru, bilim insanı ve dansçı olmak istiyordum; çevirmen, öğretmen ve seslendirmen oldum...

vizyonsuz bir insan olduğumdan pide ve kebap salonlarında komi ve ya garson olarak çalışmak istedim hep; sahibi değil..sonra akademisyen olmak istedim .. öğretmenlikte yeter bu kadar deyip durdum.hala vizyonsuzumdur.

küçükken babannemin kalp rahatsızlığından dolayı her hafta acile giderdik. 112 asla tam kapımızın önüne gelmezdi. 112'yi hep ben arardım. 9-10 yaşlarında yaşlı insanlarla yaşayan bir çocuksanız gereğinden daha sorun çözücü olmanız gerekir.
112 adresi bulamadığı için eve yakın olan okulumun adresine gelirdi, ben de oraya kadar yürür ambulansa biner eve getirirdim.
geceleri ne olmak istediğimi düşünürdüm. polis olursam evimizdekileri kötü insanlara karşı koruyabilirdim.
sonra bu düşünce vazgeçerdi, evimize kötü insanların uğradığı falan yoktu. bu olsa olsa ayda yılda 1 kez olabilecek bir şeydi.
ama insanın engel olamadığı bir şey vardı:
sağlık.
insan sağlığıyla ilgili bir sorun her an olabilirdi. babannem her an ölebilirdi. ben her an kimsesiz kalabilirdim. bunu durdurmam gerekiyordu. sağlıkçı olmam gerekiyordu bu yüzden. her acil şeye hızlıca müdahale etmeliydim.
acil tıp teknisyeni oldum.

öğretmen olabilirdik ya da bir memur maaşı veren herhangi bir iş sahibi olabilirdik ama biz büyüdükçe buyruk altında olmayı sevmez olduk. kendi işimiz de kavrulmaya bakıyoruz.

fırtınalı denizleri çok sevdiğim için kaptan olmak isterdim . o dönem kaptan olamadım hayatımda ki kaos nedeniyle. 2 hafta önce bir hastalık teşhisi kondu ve hayatımı erdeğin en büyük ama en sessiz adasında devam ettirme kararı aldım. maddi durumum iyi olduğu için hayalimi gerçekleştirme durumum oldu ve adanın 15 metrelik 5 araba kapasiteli en küçük feribotuna ortak olup kaptanı ile birlikte yaz hariç o lodos senin bu poyraz benim diyerek dalgalar ile savaşıp nakiye yapacağım. mucize gibi bir şey. yaz bitince gidiyorum. mutluyum....

öğretmen olmak isterken sosyal hizmet uzmanı oldum. * hiç pişman değilim, iyi ki bu mesleği seçmişim. öğretmenlerimize sevgiler, çok kıymetli bir iş yapıyorlar. iyi ki varlar! ben de iyi ki varım değil mi?

ben hep dizilerdeki gibi stajyeri olduğum holdingde patronun yakışıklı ama salak oğluyla tesadüfi bir çarpma sonucu aşk yaşarım kariyer üstüne kariyer yaparım sanıyordum ama yok öyle bi' şey.. sahip olunan meslek kısmı ise eş durumundan dolayı cevaplanabilir gibi değil, bu konulara girmeyelim diyen alişan’ı anladığımız saatlerdeyiz yani. sonuç olarak sanırım bende bir sorun var ya da ülkenin coğrafi konumu, ekonomik şartları vs bu tür tesadüflere izin vermiyor. bunları yazarken bile arkada gerçekten iğrenç bir hayat çalıyor. mutlu musun karl marx?

kimyager veya jeolog olmak istiyordum. avukat oldum. garip bir dönüşüm

allaha şükür çocukluk denen zavallılık, alıklık ve geri zekalılık evremizde hayal kuracak ve bu hayalin peşinden gidecek kadar zavallı, alık ve geri zekalı değildik

çok ufak yaşlardayken bir dönem inatla sütçü olmak istiyormuşum. ne zaman sütün çeşmeden değil de ineklerin memelerinden çıktığını öğrendim, o an hayalimden vazgeçtim. uzun bir süre hayata küsüp süt içmeyi reddetmişim. idrar gibi bir şey olduğunu düşünmüşüm herhalde. aşırı derecede tiksinmişim. bir ara da jedi olacağımı umuyordum ana ondan da çabuk soğumuşum. yükseklik korkumdan ötürü uzay gemilerine binemeyeceğimi kabullenmiştim. sonraları çok uzun bir süre boyunca zaman yolcusu olacağımı söyleyip durmuşum. sinemada izlediğim ilk filmin geleceğe dönüş olmasından mütevellit, hayaller aleminde gezinmişim. gerçi bir zaman makinesi bulunsa bu işi yapmak istemiyor da değilim. bir gün belki gaza gelip icat edebilirim. şimdilik ömür bükücü olarak devam etmekteyim.

ben çocukken hep asker olmak istemişimdir. hatta öyle ki bu iş için yaratıldığımı bile düşünüyorum bazı bazı.

e haliyle bu yola girmek istemiştim büyük bilader benden önce davranıp astsubay olunca ailem beni bırakmak istemedi. dediler ki sen de okur doktor olursun, ben ve doktor???

beni mi gerçekten tanımıyorlardı yoksa bu sadece bir temenni miydi? sonuç olarak elbette doktor olamadım, işçiyim ben ve işçi kaldım.

hangi mesleği hayal ettim isem oldum.
duruma göre ve ulaşa bilecegim hayaller idi her zaman, biraz da gayret olunca da oluyor. en son hayal ettiğim mesleği ise bugün önüme çıktı inşallah o mesleği de yapacağım...

pazarcı olmak istiyordum. keşke okumasaymisim .

90 sonu ve 2000 kuşağı gibi anamız bizi facebook'ta ve ınstagram da dogurmadigi için çocukluğum ve ergenliğim de hali hazırda hayatın içinde geçti.
yaşadığım yer o dönem hâlâ ıslah edilmemiş arazilerdi, bataklık, gölet, orda burda bitmiş meyve ağaçları etrafında yıkık inşaat alanları vs. o dönem hâlâ arkadaşlarımla sefil işler peşinde koşmadan önce en büyük meşguliyetim yabani hayvan toplamaktı.
bildiğin bir zoolog gibi bir ilgim vardı. yılanlar ve kertenkeleler benjm için incelemesi beslemesi müthiş canlılardı ki eve getirdiğim anormal hayvanların haddi hesabı yoktu. canım anam artık en fazla git sal şunu deli deli işler... diye tepki verirdi.
evet uzun süre hayvan bilimci olmak gibi bir arzum vardı ama üniversitede dil üzerine eğitim aldım şimdi ise hayatımı bundan ve spor üzerinden kazanıyorum kaldı ki bu da benim ikinci hayalimdi bu yüzden oldukça istikrarlı bir ilerleme kaydetmisim.

sanırım çocukken şu anki kadar kafam karışıktı. :/