çocukken okunmuş unutulmaz kitaplar

enis blayton tarafından yazılmış, serüven serisi: serüven adası, serüven şatosu, serüven vadisi, serüven denizi, serüven dağı, serüven gemisi...
hayatımda okuduğum en efsane hissettiren, küçücük dünyamda hayal peşinde koşmamı sağlayan, kendi maceralarımı yaşamaya heves ettiren kitaplardı. ilk önce bir çırpıda hızlıca okur, sonrasında da benzer bir hayatı hayal ederdim. ikisi de çok keyif verirdi.
türkçeye can, canan, gül, mete diye geçen dört arkadaşın maceralarını içeren romanın adaptasyon olarak çevrildiği ve de içeriğinde çokça cinsiyetçi bir tutum sergilediğini fark etmek ise yetişkinlik zamanımın halleri. çok merak ediyor olmama rağmen kitapları bir kez daha okuma cesaretim yok. hayal kırıklığı yaşamaktan, üzerimdeki tesirini yitirmekten korktuğum için yaklaşık yirmi-yirmi beş yıllık* anıların izinden aklımda kalan heyecan, çok heyecan.

(bkz: robinson crusoe) ,(bkz: vadideki zambak) ,(bkz: monte kristo kontu).

gülten dayıoğlu - ölümsüz ece.

çocuk kalbi

herkes için harry potterken benim ilk kendi isteğimle okuduğum kitaplar peggy sue serisidir. anılarını ve hayal dünyama katkılarını unutamam. açıkçası bu başlık altında da insanların ödevlerle, zorla okutulmuş kitapları yerine kendi seçtikleri ve hevesle okudukları kitapları görmek isterim.

charlie'nin çikolata fabrikası, sanırım tamamen okuduğum ilk kitaptı.

define adası.

göç çocukları.

kibritçi kız.
heidi.
jane eyre/ kısaltılmışı.
göç çocukları.

victor hugo_sefiller

"merdiven" diye bir roman okumuştum. babası kapıcı olan bir çocuğun hikâyesini anlatıyordu. bir yılbaşı ertesinde dairelerin çöp torbalarını toplarken, hindi kemiklerinin üstündeki et kırıntısını parmağıyla almak isteyince, babası "bizim de onurumuz var" diyerek engelliyordu oğlanı. sonra bunun henüz bebek olan bir kız kardeşi vardı. "yine oturdukları kapıcı dairesinden kardeşinin acı çığlıklarını duydu" cümlesini hatırlıyorum. yemeyi çok istediği bir çikolatayı nihayet alacak parayı buluyor ama iştahı olmadığı için bakkaldan çıkıyordu. derken ortaokuldan mezun olup yatılı öğretmenlik okuluna günün bir gece öncesinde annesiyle bir arkadaş gibi geç saatlere kadar sohbet ettiği yazıyordu. serpil öğretmen vardı. çocuğun adını hatırlamıyorum. hayatı merdivene benzetiyorlardı. "ağır ağır çıkacaksın basamakları" sözü aklına geliyordu oğlanın, dairelere eşya taşırken. aradım taradım google'a "merdiven romanı" yazdım fakat yazarın adını da hatırlamadığımdan bulamadım hiç. hatta orta 1'deyken bu kitaptan etkilenip bende bir kısa öykü yazmaya çalışmıştım naçizane. türkçe öğretmeni sınıfta okutmuştu. sene '99 idi.

sadako isimli kitabı okumuştum beni küçükken etkileyen kitaplardan biride o'dur.

kibritçi kız...

beyaz diş

(bkz: kenti yiyen çocuk)

yazarı hasan izzettin dinamo

martı jonathan livingston, hatta bi kaç yıl sonra yaşar kurtun bu kitaptan esinlenerek bir şarkı yaptığını öğrendim;
.

türkiye gazetesi rehber ansiklopedisi. *
vitrinin kitaplık raflarının birinde rehber diğer tarafında da görsel ansiklopedi seti... *

çocuk kalbi vs. daha sonra, ilkokula başlayınca...

seksen günde devri alem

jules vernenin 2 yıl okul tatili kitabı.

okuduktan sonra keşke bizim de okulumuz böyle 2 yıl tatil olsa diyordum , hayal kuruyordum ki pandemi çıktı.

ipek ongun- bir genç kızın gizli defteri serisi
bu kitap yüzünden izmir diye ölüyordum. üniversiteyi oraya kazanmak için didindim durdum. triplere girdim ağaç tepelerinde günlük yazdım. her gün bende vazoma çiçek alıcam dedim allahın unuttuğu bir yer kazandım çiçekçi yok. benim kitaplara bağlanmamda işte..