çocukluğumuzu yemiş oyunlar

hearts of darkness gerginliğini çocukluğunda bu oyunu oynayanlar bilir.

saklambaç.

eski minder

clash royale.
çocukluğumu değil gençliğimi yedi.

(bkz: street fighter 2)

körebe
seksek
ip atlamaca
değnekleri kılıç yerine sayıp savaşmaca oyunu
on bir el
isim şehir hayvan ünlü
adam asmaca
yakan top

sokak;
taso
bilye
körebe
birdirbir
yeşil ışık, kırmızı ışık

dijital;
ateş ve su
subway surf
fruit ninja
temple run
wwe ps 2 de vardı
fifa
nokialarda bulunan yılan oyunu
tetris
need for speed
asphalt nitro
gta
minecraft

re-volt araba yarış oyunu baya eğlenceli oyundu.

(bkz: outlaws)

alman kale, taso. yani akşama kadar oynardık ama yine de vakit yetmezdi.
sonra atari salonları gelir. bir bakmışsın akşam olmuş, yemek ve minibüs için verilen para da jetona gitmiş. ondan sonra dünyanın yolunu yürürdüm.

aklıma ilk gelen atari ile oynadığımız oyunlar oldu. birçoğunun ismi yok bende ama sahneler o kadar canlı ki. mortal kombat, super mario, ördek vurma oyunu, galaktik bi oyun vardı uzay gemilerini vururduk gibi gibi bir sürü oyun. kasetlerini değiştirmeye bayılırdım ayrıca.

(bkz: beholder)(bkz: we happy few)(bkz: frostpunk)(bkz: no man's sky)(bkz: planescape torment)

we happy few trailer

(bkz: silkroad)

çocukluğumu yedi ama çok manyak insanlarla da tanıştım.

cocuklugum

hadi eyv

saka gta san andreas, vice city ve call of duty blek ops. evet.

mustapha, snow bros, tekken, lotus turbo challenge... salonda büyüdük resmen.

ipli olan oyun.
adını unuttum. ip atlama demedim o değil çünkü. dört beş kişinin ipi geçirdiği bacaklarına. dizkapağının arkasına geldiğinde oyun ilerledikçe ip işkence yöntemi oluyordu o. erkeklerin adam eksik halı saha maçına demesi gibi sokuyordu bu oyuna gerizekalı kız arkadaşlarım beni istemediğim halde.
kırmayıp giriyordum oyuna ben de sonra oyun ilerleyince ana bacı sövüyordum sizin yapacağınız ipi seveyim oyunu seveyim diye ama küfür bilmez çocuktum ben bunların hepsini bir hissiyat olarak söylüyordum şimdi öğrendim küfür şimdi gerizekalı diyorum. tam o bölgeye gelince biraz daha kalmaya çalışıyordum oyunda bassın ipe salak hadi bakim de bu bölüm bitince kaçayım şu mal oyundan diye.
kaçıyordum da.
bilmiyorum bu oyunu mesela hiç de öğrenmek istemedim.

seksek de bilmiyorum. pek oyun bilmiyorum ben.

final fight (haggar), dynamite cop, mario, contra, tetris...

simit.

bir insan evladının nefesi bitene kadar bağırarak koşması, nefesi bittikten sonra da, kaleye dönene kadar dayak yemesi kadar saçma bir oyun yoktur diye düşünüyorum. ilk kim, neden düşündü çok merak ediyorum. kafamda deli sorular. neyse ki, hiç oynamadım.