çok bilgili olmaktan dolayı dışlanmak

çok bilgili insanlar bu bilgileri sürekli karşı tarafa dikte etmez, dinler anlar eğer işe yarayacaksa makul oranda konuşur. o dışlananlar çok bilenler değil çok bildiğini zannedip her konuda fikir beyan edenlerdir.
not: çok bildiğim için bilmiyorum, çok bilenleri bildiğim için biliyorum.

çok bilgili olmak konuyu karşındakinin anlayabileceği gibi anlatabilmektir aynı zamanda. sana sular mı kesildi diyen adama meteorolojinin her türlü yağış istatistiğini verirsen dışlanırsın. çok bildiğin şeyleri gerçekten anlatman gereken ve seni ilgiyle dinleyecek kişiler mutlaka olacaktır. bu konuda acele etmemek lazım. adam bilmiyor, merak da etmiyorsa sıkma.

işte en iyisi susmak .

sokrates’e kulak vererek; “bildiğim bir şey var o da hiç bir şey bilmediğim” tümcesini usa düşüren başlık.

kimse seni dışlamasada sen kendi kendini dışlatırsın. "bilmek zehirdir" ne kadar bilirsen o kadar farklı olursun ne kadar farklı olursan o kadar çok yalnız kalırsın. (bilmek zehirdir bir blog adresidir)

arkadaş grubunda bana yürüyen google/wiki olarak kullanıldığı oluyor. bu onlardan çok mu bilgili mi olduğunu mu gösteriyor? hayır. ama bildiklerimi onlara söylemeyi, anlatmayı seviyorum. sırf bundan dolayı hep lag yiyeceğim ama olsun. bildiklerimi paylaşmaktan haz alıyorum çünkü.

sana öyle gelmek.

bilgelikten olsa duramazsın, üç kuruşluk kültür birikimini değiştire değiştire pazarlamaya çalışmaktan dolayıdır o.

çok bildiğini zanneden hiçbir şey bilmiyordur. ben bu tarz insanların muhabbetinden korurum kendimi. bu dışlamak olarak algılanırsa da yapacak bir şey yok.

çok bilgiden kaynaklanmayan, kibirden, ukalalıktan ve her şeyin doğrusunu kendisinin bildiğini düşünmekten kaynaklanan durumdur.

çok bilgili olmak değil ama entelektüellik zaman zaman hınçla karşılık bulabilir. çünkü bu ülkede entelektüel insanlara zorbalık etmek bir çeşit gelenektir. (bkz: entel dantel işler)(bkz: felsefe yapma)

insanlar ince zevkleri, nezaketi, entelektüel arayışları çoğu zaman küçük görüp yanlarında istemeyebilirler. özellikle bu uğraşlara çok erken yaşlarda yönelmiş insanlar, sık sık akran zorbalığının odağı olurlar.

kendimden biliyorum lisedeyken ben de çok defa dışlanmıştım.
ucube gibi geliyordum pek çoğuna. kafayı kitap okumakla bozmuş, abik gubik şeyler okuyan 'marjinal' güzel ama garip bir kızdım çoğu için. ama şükür ki kendim gibi bir grup arkadaşım vardı hayatımda o yüzden hiç de yalnızlık çekmedim.
ama şöyle de bir tarafı vardı, benim o zamanlar bile sosyal çevrem çok farklıydı, onlar ergenliklerini doya doya yaşarken ben akşamları bir kitapevinde organize ettiğimiz felsefe derslerine giderdim, roman okurdum, eylemlere gider, yazılar yazardım. pişman mıyım, asla değilim tabii ki. o yüzden onlara hep abik gubik gelirdim.
sonra üniversitede de hocaların bana olan ilgisi ya da fazla şey biliyor olmam insanların bir kısmını rahatsız etmişti. çünkü onlarla yaşıttım ve sinir bozucu bir şekilde fazla şey biliyordum. bu insani bir hınca sebep oldu kimilerinde. gerçi ben yine pek de umursamadım, benim yine kendim gibi olanlarla bezeli bir çevrem vardı ve kimsenin arkadaşlığına ihtiyacım yoktu.
fakat sonuç olarak hiç çok bilmişlik, ukelalık yapmadan da çok kere dışlanmış birisi olarak tariflemek isterim, insanlar bilmemekle yüzleştiren figürleri, olamadıkları şeyi, kendisi gibi olmayanları, inceliği ve nezaketi dışlamaya zaman zaman meyilli olabiliyorlar. özellikle de gençlik dönemlerinde...
çünkü ne yazık ki toplumsal hayatta, kabalık ve zorbalık daha geçer akçe ilan edildi bu ülkede.
bu sosyolojik durumun politik sebeplerine hiç girmeyeceğim ama milyonların 'tükettiği' ve 'arzu ettiği' kimi şeyler aslında bunu kanıtlar nitelikte (bkz: recep) yok yok o değil, recep ivedik

hülasa ülkede yer yer nükseden entelektüel nefretini ukelalığa yormamalı ve kültürel hegomonya inşası için yaratılan dindar, kindar, kaba, zorba, seksist insan prototipini gözden kaçırmamalıyız.

leennn, gözlüklü şirin sen misin?

insanın bilgi seviyesi arttıkça tahammül seviyesi azalır ve kaçınılmaz son da yalnızlaşmaktır.

yazın köye gidince akrabaların benim kitap okuyor olmama tuhaf tuhaf bakmaları sonrasında hiç sıkılmıyor musun gibi saçma soruların gelmesi... acaba kendileri her gün dedikodu yapmaktan sıkılıyorlar mıdır?

çok bilgili insan dışlanmaz bilgisini sürekli "hep ben biliyorum" havasında dile getiren insan dışlanır

bu ülkede dışlanmak için çok bilgiye vs. gerek yoktur. kalıp yargıların, şekilci anlayışın dışına çıkmak yeterlidir.

karşındaki insanların kulaklarını ve algısını cezbetmeyen şeyleri bombardıman şeklinde peş peşe sıralarsan "bu da çok bilmiş"etiketini anında alnında bulursun ve dışlanırsın,egolu ilan edilirsin.
bir söz vardı,anlattığın karşındakinin anladığı kadardır.
ama ben yine de bazen dışlanmayı tercih ediyorum,durduramıyorum kendimi.öyle suskun bilge edaları hiç bana göre değil.kürsü verin bana jsj

(bkz: mızrak çavula sığmıyor)

"dışlanmak" yahut " dışlamak" hoşgörünün, saygının eksikliğinden kaynaklanır. dışlanan kişinin herhangi bir özelliğinden değil.

beyin bu çocuklar, kendini illa haklı gösterecek bir nedene odaklanır. ikna eder sizde hata olmadığına. günden güne ‘lan aslında benlik bişi yok” demeye getirir ve bir bakmışsınız evde kös kös amele gibi oturup günleri aylak aylak geçirirken “haklıyım” derken bulursunuz kendinizi.

dürüstçe söyleyeyim. bu raddedeyseniz yüzde 95 hiçbir vasfınız yok. kalan 5’lik kısım ise yoldaşa olan saygımdan, neticede emmoğlu.

kurduğu sitede yer alan kullanıcı profiline umut vermek gerekiyor. şimdi herkes kendini yüzde beşin içinde görecek ya neyse.

mukadderat.