çorbayla doyan kişi

bu benim. mercimek çorbası biraz kıvamlı ise doyuruyor arkadaşlar

yanında bir tane mis gibi sıcacık kıtır kıtır ekmek yersem ben de doyarım kii

benim için çorbayla doymak ucuza kaçmak gibi oluyor. vücuduma karşı mahcup oluyorum.

menüde yalnızca çorba varsa doyarım. ancak iyi bir yemeğin başlangıcı olarak önüme konulursa tek bir lokma bile almam kendisinden. ya hep ya hiçtir aramızdaki iletişim.

insan değildir.

başıma gelen tuhaf bir olayı hatırlattı bak. 2005 yılı ramazan ayı (ekim ayıydı) selçuk üniversitesinde öğrenciyim. yatay geçişle yeni geçtiğim için arkadaş çevrem çok geniş değil.

ortaokuldan bir arkadaşım sayesinde yatay geçiş tercihimi yapmış ve soluğu konya’da almıştım. onun oradaki ikinci yılıydı. bir öğrenci evinde kalıyordu. ben yurtta kalıyorum tabi.*

dört beş erkek bir ev tutmuş kalıyorlardı. tipik bir öğrenci evi işte. neyse! arkadaşımın sınıf arkadaşları da ev tutmuşlar iki kız, iki de erkek bir evi paylaşıyorlar. iki çift gül gibi de geçiniyorlar.*

arada ayaküstü de olsa karşılaşıp sohbet etmişliğimiz var ama samimi değilim o çiftlerle. tabii arkadaşımla samimiler. ne de olsa aynı sınıftalar. arkadaşımla ikimizi bir gün iftara çağırmışlar…

eli boş gitmek olmaz diyip; gazoz ve meyve suyu alıp gittik iftara. bizim çifte kumrular niyetli de değiller ama iftar hazırlıkları tam gaz devam ediyor. çok şen şakraklar. sohbet muhabbet de gırla. bide birbirlerine yakışıyorlar ki sormayın!

derken geldi ezan vakti. onlar da bizimle yemek için beklemişlerdi. yemek masasına kurulmuş iftar sofrasına geçtik. masanın ortasında biraz salata var. herkesin önüne dilimlenmiş ekmek ve pide konmuş. birer de çorba kasesi.

arkadaşımın erkek kaynayan öğrenci evi yokluktan kırıldığı için garipsemedik. karnımızı aldığımız birer kase takviye çorba kasesi ile* tıka basa doyurduk.**

çifte kumrular da ses etmiyorlar tabi. biz öğrenci evidir inkanları yoktur diye garipsemeden ekmek bana bana doyurduk karnımızı. ellerinize sağlık diyip kalkerken meğer şakalandığımızı öğrenmiş olduk.**

sonra gelsin, köfteler, börekler sulu yemekler. biz, karnımız tok olmasına rağmen biraz daha tıkındık. sonra yemekleri bizim için yaptıklarını ve kesinlikle bizi salmayacaklarını söylediler.

biz de -dünden razıyız aslında ya neyse- ısrarları üzerine yatıya kalıp yemeklerin geri kalanını sahurda gömdük.**

doymamıştır o. doyduğunu zannetmiştir.

doyma durumu içtiği çorbaya ve kilosuna bağlı olarak değişen kişidir.
normal şartlarda iyi bir işkembe çorbası beraberinde bir tam ekmekle oldukça doyurucu olabilir.

aslında imkansız değil, doyabiliyorum çorbayla ama aklım yemeklerde kalıyor. o yüzden genelde çorba içmeyi reddediyorum.

çorbayla herkes doyar. kaç tabak yediğinle alakalı bu.

en sevdiği çorba arabaşı olanların anlayamayacağı başlık

adam olana çok bile insanıdır.

çorba besleyici ve doyurucudur. 2 tas çorba 2 dilim ekmek, nasıl doymaz insan? oh mis.

şükreder.

az ile yetinmesini bilen kişidir.

doyar da, bir saat sonra yine acıkır.

aklıma seinfeld’in nazi soup bölümünü getiren başlıktır. öyle çorbaysa, eyvallah tabii.

ben parasını ödeseler menünün yarısını yiyeceğim ama karşımdaki kişi bir çorbadan sonra doydum diyor ya kalbim bir saniye falan duruyor. hayır ekmeğe bile dokunmamışsın nasıl olabilir?

(bkz: antiktahterevalli)

hem çoğu çorbayı da severim, benim için güzel bir his yaratır bu durum

benim için, ideal bir akşam yemeği. rahat bir uykuya sebeptir.

işkembe ya da paçaysa olur. bol etli düğün çorbasıysa da olur.

onun dışında doyana helal olsun