dede evi yorganı

iki dedem de ben doğmadan çok önce vefat ettiği için nasıl bir şey olduğunu bilmediğim yorgandır.

yorganın hasıdır, aslıdır; yorgan gibi yorgandır.
öyle elyaf yorganlara benzemez. sabah uyandığınızda içinden çıkmak için tünel kazmanız gerekir.

ağırlığını kantar tartmaz!

üzeri tribal desenler, irice açmış gül, geyik ve yöresel sahnelerden kesitlerle bezenmiş, genellikle lacivert, bordo ve sarı renk aralığında olan battaniye. yaşlı insan kokusu* sinmiştir ve bir kere üzerinize örtüldüğünde dışarıdan bir kuvvet olmaksızın yorganın altından çıkmak mümkün değildir.

yorgan değil ölü toprağıdır. 50’lik çimento çuvalı bundan çok daha yorgandır.*

ağır mı ağır, sıcak mı sıcak.
önce red eder, sonra ayağın dışarıda kalırsa buz kalıbı olduğunu hissedersin.

küp gibi ağırdır.

hem ağır hem de kendine has bir yapısı olan zımbırtı. kokusu yünü falan değişik.

belki de dünyanın en huzurlu noktasında olduğunuzu düşünmenize neden olacak, çocukluğunuza dair sizleri çok güzel yalculuklara çıkaracak olan çokcukluğunuzun en güzel sembolüdür.
en azından benim güzel anılarım var dede yorganına dair. bir kaçından bahsedecek olursam: çocukken özellikle her hafta sonu ve tüm yaz boyunca mutlaka köye giderdik. ancak köyde öyle sandığınız gibi hayat çok sakin çok rahat dinlenme havasında geçmez onu önden söyleyeyim. sanki en önemli kurallardan biriymiş gibi mutlaka sabah ezanında önce uyanırdı ev halkı tabi o zamanlar çok kalabalıktı dedemlerin bahçesi her iki dedem de kardeşlerdi o yüzden diğer çocuklardan farklı olarak biraz daha şanslıydık biz. canımız hangisine gitmek isterse giderdik ayrıca en güzel yanlarından biri de teyzemler, dayımlar, amcamlar, halamlar hiç biri evli değildi şimdi öylemi hepsi evli ve hepsi bir yerlerde o kalabalık aile havasının tadını bir daha kim bilir nerede bulabileceğiz.
öyle ya anılar işte ne demiştik her sabah ezandan önce kalkılır tabi bizde heves ederdik büyükler erken kalkıp işe güce koşturacak ya bizde hemen kalkardık. önce abdest alınır tabi hava soğuksa sobaya bir kaç tezek atılır sıcaksa kapı pencere açılır içerisi havalandırılır. ardından namaz kılınır, inekler sağılır, yemlenir, tavuklar bırakılır ve o güzel kendi ellerinizle yapmış olduğunuz en doğal kahvaltılık ürünler eşliğinde kahvaltı yapılır ardından iş güç tarla, bağ bahçe derken gün sonunu ancak getirirsiniz. tabi gün sonu demişken gün öylece oracıkta bitmez. o tatlı yorgunluğun vermiş olduğu sohbet ve dinlenme faslı başlar en güzel sohbetler kırmadan incitmeden söylenen sözler insanın içini öylesine ısıtır ki çocuk olduğunuz halde sanki tüm sözler kalbinize bir nakış gibi işlenir. eee, en sonda da o meşhur huzurlu dede evi yorganına sarılıp bir sonraki gün için huşu içinde uyursunuz.

eril diliniz batsın. o yorganı dedeniz mi söküp havalandırıp oklava ile çırpıp tekrar dikiyor?

ortalama 30 - 40 yıllık bir geçmişe sahip bir yorgandır. her bir nakışta mutlaka babaannenin el emeği vardır. koyun yünü yorgansa eğer kendine has kokusu vardır. ne kadar yıkarsanız yıkayın o koku asla gitmeyecektir. genelde şu anda bile o eski yorgan kokusunu yeni nesil yorganlarda hala ararım.

işin garibi yorgan hakkında bu kadar yazacağımı hiç düşünmezdim .

6 7 kilo yün içerir genelde çok soğuklarda bile içini ısıttığınızda çok fazla üşümeden uyuyabilirsiniz

ortalama 30 kg falandır.

üstünüze çektiğiniz zaman yorgan değil de üstünüze toprak atılmış gibi hissettirir.

babaanne yorganı denir.

eşek ölüsü gibidir. ayrıca yastık da taş gibi ama nedense rahat olur.

nasıl bir kokusu varsa narkoz etkisi yapar. küt diye uyutur.

zaten üstünüze onu 5 kişi atar sabahleyin de 5 kişi kaldırır. dua edin de gece çişiniz gelmesin. bunun için saat akşam 6'dan sonra sıvı alımını kesin, işinizi garantiye alın.

babaanne yorganı diye biliriz. bu yorgan size "kıpraşma kız, ah seni..." der. kıpraşamazsınız altıda, sağa sola dönmeden, mumya gibi uyur ve uyanırsınız.

sıcak sobalı odadan hızlı hızlı çıkılıp elektrikli battaniyenin serili olduğu yatağa gidilir ve yorgan üstümüze çekilir. *

benim dedeler, hep erken öldü. babaanne yorganı değil ama anneanne yorganını çok örttüm. hep de güzel hatırlarım.