dinlerin insanlığa katkısı

insanların çıldırmamasına, intihar etmemesine yaramıştır.
"peki yüzyıllar boyunca, insandaki bu din gereksinimi nereden geliyor? sanırım her şeyden önce korkudan. çok güçsüz sanıyor insan kendiini. üç şey korkutuyor onu. birincisi, doğanın ona yapabilecekleri: yıldırım çarpması, depremde yok olmak. ikincisi, öbür insanların ona yapabilecekleri: örneğin savaşta ölmek. üçüncüsü de, işte burada dine yaklaşmaktayız, tutkuların ona neler yaptırabileceği: sessizliğe kavuşunca hayıflanacağını bildiği şeylerdir bunlar. işte bundan ötürü insanların çoğu büyük bir korku içinde yaşarlar. din kuşkularının azalmasına yardımcı olur onlara."
-russell

savaş savaş ve daha çok savaş.

nefret, düşmanlık ve savaş. tabi en önemlisi de kolay güdülen halk kitleleridir. ayrıca, bilimin ve gerçeğin önünde engel oluşturmak da bunlardan sayılabilir. insanlık ne çektiyse bu ruhban sınıfdan çekti...

hepsinin temelde ortak özelliği güzel ahlak, anlayış, kötü alışkanlıklardan uzak tutmaktır.

ama ceza ve ödül ( cehennem ve cennet ) hep vardır.
ancak ortaçağda engizisyon mahkemeleri ile katolik olmayan bizden değildir diye en ağır cezalarla insanları din yoluyla korku ve sindirme yoluna gidilmiştir.
islamiyet ise aynı şekilde hoşgörü dinidir ve inanç kişiye bırakılmıştır ve inanan için ceza da ödül de kişinin eylemlerine kalmıştır.

islam açısından maalesef dini yaşam uygulayanlar kendilerini allah'a ortak görüp özellikle şeriat bahanesiyle alemin karısını, kızını kendine ganimet görür, vahşetten kaçınmaz.

fatih sultan mehmet ne güzel demiştir.insanlara allah'ın soracağı soruları değil, kulların soracağı soruları sorun.

aidiyet hissi ve hatta kimlik.

eliade mircea'ya göre 20yy 'da sistemli dinlerin yerini ideolojilerin ve hurafelerin alması tesaduf değil elbette. cünkü doğa bosluk kabul etmez.

ahlak değildir.

tanrı, cehennem veya ceza korkusuyla gelişen sahte insaniyet ahlâk değildir. maaşlı kamu personeli mi bu lan, zorunluluktan etiğe uygun davranıyor?

dinlerin en büyük katkısı, ortaya çıktıkları zamana da uygun olarak insanların hayatta ve bir arada kalarak toplumsal "düzenin"* sağlanmasına katkıda bulunmasıdır. yani yine hayatın devamlılığını sağlamak anlayacağınız.

insan evriminin bir sonucu olarak ortaya çıkan ve zamanla atıl duruma gelen her şey gibi bu da büyük ölçüde bir yan etki olarak varlığını sürdürmektedir.

insanları bir şeye inanma dürtüsüne yönlendirmek, şükür ve inanç gibi temel dürtülerle kaderine razı olmasını sağlamak.

savaş, savaş ve daha çok savaş

maalesef hangi din olursa olsun gerekeni yapan çok az insan kaldı ve dolayısıyla katkısı da çok görülmüyor. özellikle eksikliğini en çok ahlâkî açıdan hissediyoruz. artık daha çok ticari amaçlı, insanları sömürmek için, iyi niyetleri suistimal ederek her türlü kötülük din adı altında yapılıyor.

mitoloji ne kattıysa o kadardır; korkunca sığınacak bir varlık ideası.

ruhani rahatlama dışında bir şey yok galiba o da işte "hayırlısı böyleymiş" falan filan diye kendi kendini rahatlatmasını sağlar.
edit: çok şükürü unuttum bu da var örneğin adam işten mi atıldı? çok şükür elimiz ayağımız tutuyor başka iş buluruz hayırlısı olsun kardeşim.

şeriatla yönetilen ülkelere baktığımız zaman maalesef görünmeyendir. misal o gavur dediğiniz, dışladığınız ülkelerin huzurlu ortamına bakın; bir de arap ülkelerine bakın, ikisinin arasındaki olan farkları çok rahat görebiliriz. ha o gavur dediğimiz insanların dini yok mu? elbette var ama yaşamlarını dine bağlamadan yapıyorlar, din iman allah kitap diyerek milleti boğmuyorlar.

yaşadığımız çağa göre ayak uydurmak gerekir, herkes inancını yine yaşasın yaşamasın demiyorum lakin bilimin ışığında yürümek şu aşamada en faydalı olandır… bilim açlığı çeken ülkeleri görüyoruz en nihayetinde…

islam dinini sadece şeriatın kol kesme ve recm edilmesi üzerinden değerlendirenler yine ön koltuklara oturmuş durumda. :) 2. sırada da, islam dinini hakkıyla yaşamayanlara göre dini kötüleyenler var. arkadaşlar hayatınızda hiç siyer okudunuz mu? türkçe bişi bu bakın. öyle cilt cilt arapça tefsir akaid hadis kelam fıkıh kitapları bilgisi ile size hava atmak değil derdim. her küçük çocuğun camiye gitti ise hayatında bir kere 571 diye tarihle bildiği bir zaman diliminin başlangıcı olan ilim dalı; siyer. hazreti peygamberin hayatını anlatan bir nevi ders diyedebiliriz yahut ilim diyelim biz medrese ağzımızla. :) neyse efenim. siyer okudunuz mu? okumadıysanız bu dini tebliğ eden yaşayan peygamberi sadece vay efendim ne çok kadınla evlenmiş diye ya da savaşlar açmış diye bakıyorsanız bi utanın yahut bu yazıyı hiç okumayın çünkü bu zihniyetinizi maalesef ben değiştiremem. daha adam mazlum bir dilenci yahut mülteciyi yolun ortasında öldürecek gibi düşman. geçmiş karşıma vay efendim din savaş kan öfke doğurmuştur. rasulullah hayber savaşında hayberlilere savaş açmadan önce de açtıktan sonra da teslim olmaları için teklifte bulunuyor onlar bi sürü hakaret ve kötülükle elçileri yollayınca ve teslim olmayınca rasulullah savaşıyor. aksiyon savaş filmlerine hayran kalanlar sırf para için birbirini kamp gibi ütopyalarda öldürerek hayatta kalma savaşlarını izleyerek onlara hayran olanlar din için namusla, kadına çocuğa zarar vermeden yapılan savaşı katliam olarak görüyor. cidden şaşırtıcı doğrusu. neyse devam edelim.

rasulullah sallallahu aleyhi vesellemi görmeye gelen birisi mescidde su dağıtan peygamberimize, allah'ın rasulü nerde diye sorar bunun üzerine peygamberimiz karşında su dağıtıyor diyince çok şaşırır. yalan olmasın hadisenin diyaloğu tam aklımda değil lakin konu bütünlüğü aktarımı için bu şekil anlattım. hata var ise affola. burdan anladığımız dinin rehberi ve elçisi olan "alemlere rahmet olarak gönderildin" ayetinin muhatabı olan rasulullah en çok üstünlüğü sahip iken, ashabını kölesi değil kendini efendi değil, arkadaş kardeşi sırdaş görüyor hatta onlara hizmet ediyor. dinin gerçek katkısı bu değerler ve ahlaktır. burdaki örnek tevazudur.

rasulullah cübbesinde uyuyakaln kediyi kaldırmamak için cübbesini kesiyor. niçin? hayvana merhametinden ötürü. buradaki örnek ve katkı, sevgidir. hayvan sevgisi.

onun yanı sıra islamın şeri yasalarını uygulayan hangi millete günümüzdeki sözde ögürlük ve demokrasiye nazaran daha fazla kıyım, cinayet, zina, aldatma, hırsızlık, eziyet, sapkınlık meydana gelmiştir? şuan mı daha çok var o zaman mı? hadisleri fazlaca okuyan ve siyeri iyi bilen birisi bu örneklerin çok az olduğunı görür. çünkü hukukta bile caydırıcı bir ceza olmazsa suç, suç unsuru olmayı mutlak olarak insan zihniyetinde sabitleştiremez. e o zaman girer çıkarım 4 duvar soğuk kışın ev gibi görülen katillerin beslendiği hapishaneler ne kadar caydırıcı olabilir. adam kendi kaçamak yapıp karısını aldatınca recm canice geliyor. ama arabası çalınsa çalanın kafasını uçuracak. insanoğlu bu denli at gözlüğü ile dünyaya bakıyor. ama bizim toplum takmış dindarları eziklemeye. kendi onlara vasfeddikleri vasıfları bezenmiş haberi yok. uzun oldu neyse vesselam.

yüzbinlerce yıl avcı toplayıcı olarak son derece vahşi bir şekilde yaşamış insanlığı, şehirlere dolduktan sonra birbirlerini kesmeden, tecavüz etmeden zaptu rapt altında tutabilmesi önemli bir başarıdır. tek başarısı da budur herhalde.

çat pat tarih çalıştığım dönemlerde gözlemime istinaden,
bence milletlere nizam getirmesidir efendim.
evet dinler karmaşa içindeki milletlerde baş göstermiştir genel olarak. bunu 4 büyük dinden yola çıkarak söylüyorum.
bunun haricinde her topluluk kendine bir inanç edinme arayışına girmiştir, bunun sonucunda kurallara, bir düzene girme eğilimi göstermişlerdir dinlere inanmalarıyla.
ama doğru ama yanlış, gerçek, komik, saçma tartışmasına girmiyorum.
dinin insanlığa katkısı nizamdır.

kolektivite, işbirliği, imece vb.
ama miadları doldu tabi artık.

dinlerin insanlığa katkısı içindeki inanç duygusuna, sorularına, yaşam biçimine, toplum düzenine ve ahlakına dair konularda bilgilendirici ve sorularına cevaptır.
din doğrudur. sıkıntı var ise insanın uygulayış şeklindedir.

insanları bireysel değil toplumsal düşünmeye iter. savaşın sebebi tek din değildir, toprak uğruna bile savaş yapılmışken, savaşı sanki dinlerin oluşturduğu bir sonuçmuş gibi gösterilmesini yanlış buluyorum. ki aynı dinden olan nice ülkeler savaş halinde, bu da bi kanıt olur yanlış düşündüğünüze.

ortak payda oluşturmada millet bilincinden sonra en etkili silah dindir herhalde. hatta belki de en etkilisi olabilir.

o yüzden din, aslında hem gereksiz hem de gerekli gibidir. din olmadan bir milleti, ülkeyi, devleti idame etmek; hele hele eski zamanlarda çok zordur.

insanlığı bilmem ama tarih boyunca hiç şaşmaz bir şekilde yöneticilere, ayrıcalıklı ve zengin kesime oldukça inanılmaz katkıları olmuştur.