doğum gününde ölmek

yanlış hatırlamıyorsam yaşar nuri öztürk'ün de başına gelmiş hadisedir.

t: intihar harici ender görülen bir durumdur.

hepimiz doğduğumuz gün ölmeye başlamıyor muyuz aslında? gömülmeyen ölülerdeniz hepimiz.

sevdiğim adam doğum gününde işten çıkarıldı. borç içindeydi. yeni bir işi 53 yaşımda nasıl bulurum diyordu. depresyona girmesi sonucunda ölmesinin asıl sebebi buydu.
yani tam da doğum gününde öldürdüler. evet biz bir aileyiz. tabi tabi.

geçen sene sonunda bir arkadaşım doğum günüme gelecekti işi çıktığını söyledi gelemedi o gün kendini tüfekle vurmuş ertesi gün haberini almıştım..

can sıkar. evet.

yaşadık kardeşim onu da yaşadık.
doğum günümde terk edilmiştim.

viktor hugo romanı misali bir cilvesidir kaderin .

ben hep doğum günlerimi yalnız geçiririm hep ne kutlayan olur ne kutlayasım

doğum günüm de dahil özel günleri umursayan biri değilim. sonuçta tesadüf eseri bir günde dünyaya geliyoruz. iki gün öncesi, 10 gün sonrası da olabilirdi. ya da belki de bir ay öncesi.

dünyanın güneş etrafındaki dolanmasının her turunu kutlamak anlamsız geliyor bana. milyarlarca yıldır devam eden ve milyarlarca yıl da devam edecek basit bir astronomik olay sonuçta. kutlama ve hatırlama gereği duymuyorum o yüzden.

bir gün ölecek olmak da beni ürkütmüyor. başlangıcı olduğu için bir sonu da olacak bunun. hangi günde olacağı ile ilgilenmiyorum. ölmek, ölen için değil, kalan için zor bir durum. o nedenle ne zaman öleceğimin benim için çok bir önemi yok.

olumlu ya da olumsuz birçoklarının aklına bile gelmeyecek çok şey yaşadım bu hayatta. çok gördüm, çok geçirdim, çok tanıdım. hayat devam ettiği sürece de aynı şekilde devam edeceğim. en güzeli, ölümü kabullenip, öleceğini düşünmeden hayata devam etmek

nasipse güzel değilse daha güzel

raslantı işte ne denilebilir. (hesapta kitapta kolaylık sağlar, net kemiksiz işte.. diyecek halimiz de yok.)