dünyadaki en korkunç gerçek

türk insanı için;
ülümünati, yavudiler ve musonlar bir araya gelmiş bütün dünyayı kontrol ediyollar. özellikle de ülkemiz üzerinde hayın emelleri vardır. ayrıca evropalılar da vaşaktır.
amariga da, eğer isterse, senin cebinde taşıdığın parayı bozukluklarına kadar tependeki uydulardan bakıp görebileyyo.

kim ne derse desin türkiye'de yaşıyorsanız bundan daha korkutucu iki durum daha yoktur. delilleriyle ispatlanmıştır. z kuşağı bunları bilmez. çocukluğumuz bu korkularla geçti bizim. yaşadığımız travma anlatılmaz, yaşanır.
oradaki 'çıkar telefonunu göster' , ''gerekirse terlik kaynatır suyunu içeriz, elhamdürüllah' dayılar nereden peydah oldular sanıyorsunuz?
hepsi, yıllarca kendilerine pompalanan bu iki korkunun üzerlerinde yarattığı travmadan kaynaklanıyor.

eninde sonunda öleceğini bilen insanların başkalarının ölümününü basamak olarak kullanması ve bir gün onun da yükselmek isteyen birinin bastığı basamaklardan olması gerçeği.

insan denen yaratıktır!

daha iyi yaşayabilirdin ama böyle yaşadın. bunu mu layık gördüler sana? bu kadar mıydın gerçekten?

dünyadaki en korkunç gerçek nedir bilmem. ama benim için en korkuncu kendi zihnime hapsolmaktır...
vicdanımla, yaptıklarım, yapamadıklarımla yalnız kalmaktır bazen. içimin rahat etmediği her an için aklıma saplanan düşünceler beni yiyip bitirirken, belki de o acıyı unutmak en kötü şeydir.
unutursan eğer, güzel anılar da gider mi? unutursan üzüntünle beraber diğer her şey de kaybolur mu?
fotoğrafların hatırlattıkları ile benim zihnimdekiler bambaşka şimdi. şimdi ne olacak? hiçbir şey. koca bir boşluk.

sonsuz gibi gelen hayatlarımızın tak diye son bulması.

doğan cüceloğlu canlı yayın yapacağı gün düşüp öldü, birkaç saat sonrasının bile garantisi yoktur. bu hayatta kontrat diye bir şey yoktur.

dünyanın bir yerinde hazımsızlık çekilirken, diğer yanında açlıktan ölen çocukların olması.

büyümektir.

(bkz: para)

dünyada yaşayan milyarlarca insandan sadece bir olmak.. evet sadece biri, diğerlerinden farkın yok yani, öyle özel mözel de değilsin kardeşim, kıymetli de değilsin, gaza gelme...

bir günde en az 3 saat ekrana bakan bir insanın 40 yılın 5 yılını sadece ekrana bakarak geçirdiği gibi bir korkunç gerçekle yüzleştim az önce.

40 yılın 5 yılı bir hiç. kayıp. üstelik bu sadece iyimser bir hesaplama. sosyal medyanın günümüzde esir ettiği saat sayısı çoğu insanda günde 3 saatten fazla. belki de bir insan 40 yılının 10 yılını bile sadece ekrana bakarak geçiriyor olabilir. bu süre yeni nesillerde daha da artabilir.

3 saat sosyal medya, internetten alışveriş, mailler, sohbet gibi çoğu şeyi hesaplayarak belirledim. acı tablo çok daha vahim.

ö l ü m .

belirsizlik. geleceğin, ölümden sonrasının belirsizliği ve bilinememezliği..

bir dakika sonrasının bile belli olmayışı.

bok gibi bir hayat sürüp bir de üstüne öleceğinin kesin olması. ulan madem ölüm mevzusu kesin bari teselli olsun diye hayat yaşanır falan kılınsaydı. bu kadarı artık kötü niyetlilik net.

yaşanması mumkun olan şeyleri yaşayamamak bak bu abi aglatici da söylüyor;

youtube.com/shorts/gIH66UBI...

ortadoğuda akıl sahibi olmak

bu hayatın son bulacak olması.
yani ne yaparsan yap ya da ne kadar değerli olduğunu düşünürsen düşün, sonuçta ölüyorsun.

daha güzel bir final yapılabilirdi bence.

her şeyini bildiğin, çok sevdiğin birinin bir gün yanından yabancı gibi geçip gitmesi.