dünyayı gezmek

bir sırt çantasıyla veya gerçekten sevdiğin bir insanla yapılabilecek en güzel eylemdir. bazen de bir kaçış yoludur. kendi hayatından öteki hayatlara. çoğu insanın en büyük hayalidir. ama gerçekleştirmek için yürek gerekir. bir gün buralardan gideceğim ben de. güzel manzaralar karşısında gülümseyeceğim. güzel insanlar bulursam onlara sıkıca sarılacağım. herkes gidiyor ya. dünya gitmez bizden, hadi gel bul beni der, belki de burada bunun için varsındır. (sırt çantasıyla gezen çok insan var arkadaşlar, isteyen birkaç kıyafetle de yaşar, tercih meselesi ;) )

hayalim kentucky. güzel yarislar yapacağım, mesleğimle güzel isler başaracağım bir yer.

ülkemizde yaşayan 100 insandan 200' ünün hayalidir. bu hayali gerçekleştirebilen kişi sayısı ile henüz belirlenebilmiş değil.

ortak bir hayaldir. insanın yaşadığı gezegeni görmek ve tanımak istemesiyle başlar, kendi türünün farklılıklarını tatmak istemesiyle bu hayale devam eder. inşallah hayalim değil geleceğim olur.

yalnızca cesareti, imkânı, azmi ve enerjisi olan insanların yapabildiğini düşündüğüm bir çeşit avantür.jules verne'in '80 günde devrialem' indeki devri alem kısmı .

oldum olası iki şehir öteye gitmeye dahi mızmızlanmadan yanaşmayan biri olarak bunu başarabilenlere çok saygı duyar ve özenirim. işin ilginç tarafı, tüm imkânlar ve hususiyetlere sahip olsam dahi böyle bir geziye asla kalkışmam zannediyorum.çünkü dünyayı gezmek fikrini bir insan için çekici yapan şeyin yalnızca merak duygusu değil, bu duyguyu tatmin etmenin o insana verebileceği hoşnutluk duygusuna ulaşma arzusu olduğunu düşünürüm.ben ise bu arzuya, bir masa başında yaptığım özenli okumalarla ya da izlediğim videolarla ulaşırım çoğu kez. bazen, okuduğum bir romanda fransa'nın gettolarını oranın bir parçasıymışçasına yaşar,bazen londra çevresinin yağmur sonrası ıslak çimen kokusunu duyumsar, bazen de 150 sene öncesinin soğuk sisli petersburg'unu birebir tahayyül ederim.

ancak bir yeri bilmek, orayı hayal etmek değil; dokunmak, koklamak, görmektir.bunu çok iyi bilirim.bu sebepledir ki, eskiden gezgin hikaye anlatıcıları çokça itibar görür, yaşama ve geldikleri diyarlara dair sırlar ve gizli hakikatler bildikleri düşünülürdü. gerçekten de birbirinden habersiz binlerce yıl geçirmiş bu insanların gözünde öte diyarlar oldukça esrarengizdi.şimdi eskisi kadar gizemli olmadığını düşünüyoruz dünyanın.oysa bu sadece, teknolojinin ve uzak iletişim nimetinin bize verdiği küstah bir bilmişlik duygusundan başka bir şey değil.

dünyayı gezmeyi hiç bir zaman göze alamayacak olmam için iki sebep daha var ki, sanırım bunlardan kurtulmak için tek yol yine dünyayı gezmektir.

değişmeyi bekleyen bildiklerim.
kırılmayı bekleyen ön yargılarım.

her zaman içinde bir sırt çantası olan overrated hadise.
2 donla dünya mı geziyonuz?

yapma cesaretini bulana hatta yapana saygım sonsuz ama benim asla yapamayacağım bir şey.

ofisten çok havalı bir arkadaşım, 2 sene önce evini, arabasını, para edebilecek herşeyin sattı. hatta eşi ve kendi ailesinden kalması muhtemel mirası bile aldı, nakte çevirdi. eşi ile birlikte dünya turuna çıktılar. instagramda sayfa açtılar, dünyayı geziyoruz çok eğleniyoruz, çok çılgınız temalı. tırnağı kırılsa dert eden arkadaşımızın, 15 cm dibi gelen boyası, saçlarının beyazları, bıyıkların durumu filan gözümüze battı tabi. naturalizme gönül verdiğini kendini daha özgür hissettiğini filan anlattı instagramdan, vay beee diye diye izledik. sonrasında her gittiği yerde pazarlık yaptığı yaptığı videolar gelmeye başladı, nasıl ucuz ucuş yaptıklarını, nerede ucuz konakladıklarını filan izledik. 1,5 sene hint fakiri gibi gezdiler. sonuç ne mi oldu? arkadaşın eşine hindistandan iyi bir iş teklifi geldi, dünya turu ve müthiş çılgın hayatlarından vazgeçerek hindistana yerleştiler. idealizm değil kapitalizm kazandı.

daha fazla rezalet görmek için mi? mesela motorla hindistan'a falan gidiyorlar, eyvallah da dibindeki gecekondu mahallesinin başka bir versiyonu o da işte. insanlık en çok parayı insansız yerlere gidebilmek için harcamış. gezmek insanlardan kaçmaksa, o mantıklı olabilir bi nebze.

bir belgesel sever olarak söylüyorum,boş iştir.dünyayı gezmenin anlamını yitirmiş bir faaliyet olmasının sebebi küreselleşmenin neticesi olan homojenleşmedir.
farklı kültürler görmek isterken, amerikan kovboyların kültür turizmi adı altında sömürdükleri yerler ile karşılaşıyoruz. mesela kredi kartı kabul eden tapınaklar, orman gezintisinde eser miktarda egzotik hayvan görülmesi için rehber eşliğinde elinde değnekle turlamak; hatta bazı hayvanlar aşırı insan bakımından gereksiz uysallaşmış oluyor.
paket turlar, zirveye çıkma yolunda düzenlenmiş ve hataya yer bırakmayan standartlar; bir dağ zirvesine çıkmak, ösym’de sınav salonu gözeticiliği yapmaya benziyor. her şey adım adım yazılmış.*
ibn-i fazlan dünyayı gezerken böyle miydi? birbirinden duvarlarla ayrılmış; bilişim ile birbirine bağlanmadığı için farklı kültürel evrimleşme yaşayan bir dünya vardı.bilinmezliği keşif insanların gayesiydi.
şimdi küreselleşmeyle çorba olan bu dünyada, google earth denen nane ile astek medeniyetini turluyorsun elinde kahvenle. her şey birbirine benzedi. belgesellerdeki gezginler de bize, kalan küçük farkları anlatmaya çalışıyor. taco çiğ köfteye evrilmiş bir dünya.

güzel muhtekulade yazarımız yanımda olsun da şıllık misali gezerim umurum olmaz

ben artık yaşlandım. medeniyet olmayan yerlerde gezmek istemiyorum. insanların dağa bayıra işeyip sıçtığı, dört duvarı olan bir tuvalet bile bulunmayan, dört yıldızlı otelinde yenen yemekten bile salmonella kapılan yerlere bir daha gitmem. ki gitmişliğim var. ama iki endemik ağaç görücem, bilmemnereye tırmanıcam diye aynı eziyetleri çekemem. bundan sonra temiz tuvaletleri, sanat ve tarih dolu müzeleri olan şehirler var listemde. kısmetse olur.

nereye gidersen git kendi memleketinden güzeli yok. kıymetini bilmediğimiz güzel memleketim.

hesaplarıma göre 5 sene içinde başlayacağım planım.

bizimkiler gittikttikleri yerlere işaret bırakır. gördüğünüz zaman gülümsersiniz.
tosun was here

2024 yılı için yavaş yavaş hayata geçirmeye başlayacağım eylem. uzun uzadıya planlar yapınca asla gerçekleşmiyor. bu yüzden önce bilet alıp ona göre gezi planı yapmaya karar verdim.

ayarlı bir yelkenli tekne ile yapmayı planladığım olay. rota üzeri ıssız adalarda kamp falan atmayı düşünüyorum. sağa sola sprey boyayla adımı yazacağım. bakalım, nasip.

aylık ortalama geliriniz 3000 dolar ise yapabilirsiniz.
bununla ilgili bir belgeselde izlemiştim, giderleriniz o ayarda oluyor.

suanda bu derme catma yerlerde bile gezerken bir de o dunyanin cesitli guzel yerlerini gezsek beraber unutulmaz bir hayat olmaz miydi sence de?

deccal misiniz oglum dedirten eylem. o da 40 gunde dunyayi gezcek ya.