düşünerek yorulmak

evet, oturduğunuz yerde düşünerek yorulabilirsiniz. konu ders olabilir, bir olay olabilir, birçok şey olabilir. ama sizi yoruyorsa sizi sıkıntıya sokan, canınızı sıkan bir konudur. istemeden de olsa çok kez yaşarım bunu. elimde olmadığını düşünüyorum ya da düşününce rahat ediyor olabilirim.

baş ağrısı getirecek yorgunluktur.

bunun bir üst versiyonunu ara sıra yaşıyorumdur. düşünmekten uyuyamamak çok zorluyor bünyeyi.

düşüncelerin yazıya aktarılmasıyla hafifletilebilecek durum.

geçtiğimiz birkaç ayda başıma ilk kez gelen bir olayın can sıkıcı şekilde sonuçlanmasının ardından iliklerime kadar yaşadığım durum. söylenen, söylediğim her cümleyi didik didik ederek, sürekli kendime söverek beni bu duruma sokan olaylar silsilesini her gün gözden geçirdim. bir noktada artık bu hep böyle mi olacak bunalımına girdikten sonra başlarım böyle işe diyerek kendimi zorlayarak bırakabildim. öyle yorucu ki ve zaman kaybettirici ki. saatler geçip de başım ağrımaya başlayana kadar farketmiyor, devam edip yorgunluktan uyuya kalıyordum. “olan oldu” diyip bitirmek lazım her şeyi de işte laftaki kadar kolay olsa keşke.

düşünerek daha derine batıp boğulmakla sonuçlanacak eylem.

sirf bu yuzden ruhen ve zihnen o kadar yorgunum ki kendimi dogru duzgun bi seye veremiyorum bile. onemsenilmeyecek meseleleri bile dert edinip duruyorum. kimsenin umrunda olmayacagi seyleri bile dusunup duruyorum. keske bi an icin bile olsa kafamin icindekileri susturabilmek mumkun olsaydi..

kafanın içindekileri susturmak için başka şeylerle uğraşıp duruyorsun..bir dakikalığına olsa bile iyi. rahat bir nefes almak için sadece bir dakika.

beynin düşünce akışını gerçekleştiren kısmının bir açma kapama düğmesi olmasını hayal ettiren sonra da bu düşüncenin sadece biraz daha yorduğunu hatırlatarak insanı bitkin düşüren durum.

ya çok düşünmüşsünüzdür, ya da düşündüğünüz konu ağır bir konudur.

beyni tam kapasite çalıştırmaktan ileri gelen hadise.
(bkz: düşün düşün shittir işin)

beyin en fazla enerji tüketen ikinci yapı. haliyle çok fazla şeker tüketir. beyin olmak kolay değildir. haliyle de çok düşünmek insanın enerjisini alır yorar.

geometriyi çok severdim. hala bulmaca mantığı ile açı ve şekil sorularını çözmeyi denerim. lisede ister istemez daha fazla ilgileniyordum bu dersle ve sevdiğim için de ona harcadığım zaman bana ders çalışıyorum hissinden ziyade güzel ve ilgimi çeken bir şeyle uğraşıyorum gibi gelirdi. bazı zamanlar aynı soruyu çözmeyi dener, soruyu kesip yanıma alır ve bunu sürdürürdüm. belki bir saat aynı soruya baktığım olmuştur, gerçekten yoğunlaşırdım. bir yandan da 'hayret bir şey, bu bir soru neticede ve çözümü mevcut. ben bu kadar sever, anlar ve ilgilenirim. neden çözümü bulamam hala?' diye düşünürdüm. daha sonra farkettim ki tüm soruyu çözen o büyülü çizgileri görmek için ara vermek gerekiyormuş. zihnin arka planda çözüm aramaya devam ediyor çünkü. ben de bir saat yoğunlaşıp fazlasıyla yorulmak yerine ara ara bakarak ancak toplamda yine çok daha kısa bir zamana denk gelecek vakti ona ayırarak soruları çözmeye başladığımı anladım. yahut çözemeyeceğim bir soru varsa onu da bu şekilde görebilmeye başladım.
ancak alışkanlık işte, zihnim boşluklara sahip oldu. ben de onu farklı düşünceler ile doldurdum. üniversite biterken bir baktım ki zihnimin tüm yılları çift dikiş gitmiş, yorulmuş. bir süre daha sürdürdüm bunu fark etmeme rağmen ancak geometriden pek de farklı bir durum yoktu ortada. bir duruma, olaya, kanala, fikre ve hayata bu kadar yoğunlaşırsam hiçbir şeyi tam manasıyla göremez, hissedemez, yaşayamaz ve kabul edemezdim. kendime realist derken realizmden koşarak uzaklaşan ve yalnızca pesimist görüşler etrafında inşa edilen bir düşünce sistemine sahip olmuştum.

düşünmek yorucudur. çok düşünmek çok yorucudur. sürekli olarak çok düşünmek ise dinlenerek geçmesi mümkün olmayan bitkinliği verir. insan düşünür, düşünmelidir de bence. kaldı ki bunu bir kere yapmış, tabiri caizse olay hikayesinden uzaklaşmış bir zihni görünce kendinde; ister istemez düşünme kanalında kalıyor insan.
demek istediğim çok ve yoğun düşünmek realizmden uzak, yorgun ve hastalıklı bir zihin oluşturacaktır. soruyu çözebilmek için ara ara onu kendi haline bırakmak gerekmektedir.

kendinizi yorun elbette, yorulmadan da olmaz. ancak işkence etmeyin bedeninize ve kendinize iyi davranın.