duygusal bağ kurulmuş nesneler

ece ajandalarıdır. canımdır, kanımdır kendileri. fetiş olmaya bile layıktır.

7. sinifta falanim muhtemelen ankara'ya tasinali 1 yil olmus. fakir falan da degiliz eve 2 memur maasi giriyor ama guneydoguda bir ilceden tasindigimiz icin bildigim en iyi giyim markasi lcw falan. bi avm acilmis avm de mavi markasi var. babamin kotlari falan mavi biliyorum yani babam giyiyorsa iyidir. magaza outlet magazasi bir tane tshirt begendim defolu oldugu icin daha ucuz, mavi nin muzikli tshirtlerinden belki hatirlayanlar vardir uzerinde sarki sozleri yaziyordu. ben onu surekli giydim her beden egitimi dersinde, kisin kazaklarin altina falan. en son gecen sene parcalanacak raddeye gelince annem zorla yer bezi yapmisti. mavi hic oyle guzel tshirt cikarmadi zaten bi daha.

üniversiteye başladığım ilk sene herkeste görebileceğiniz ekose desenli bir şal almıştım. o şal benimle kaç şehir gezdi, ne soğuklara beraber göğüs gerdik. eski sevgilimle ayrıldığımızda sırf onu almak için gitmiştim son kez. başına bir şey gelmezse ömrümün sonuna kadar kullanırım.

bir yurt dışı seyahatimde hediye edilen martini 150. yıl bardağı

hayaller aston martin..

herkes gibi kitaplardır, ek olarak plaklarımdır, pikabımdır. bir de masamın üzerindeki altı adet melek heykelidir.

anneannemin kendisinin dikip büyüttüğü ve bana hediye ettiği kiraz bahçesi... elbet birgün o bahçeye küçük de olsa bir ev yapıp yerleşeceğim.*

bundan 2 yıl önce kendime hediye olarak aldığım kolyedir. daha önce kolye takmayan biri olarak neden almıyorum ki diyip almıştım buna bağlanma sebebim de bu zanlımca. kendisi hep yanımda onu takmayınca kendimi ilginç bir şekilde yalnız hissediyorum.

bebeklik battaniyem. küçücük bir şey ve yaz kış ayrılamıyorum. uyurken mutlaka ban temas etmesi gerekiyor. gittiğim yerlere götürmüşlüğüm bile var...

anahtarlıklarım..

hepsi benim için çok değerli olan insanlardan hediye

grafikler müdavimimdir*

annemin bana aldığı ilk oyuncak, ben daha karnında iken alınmış bir mini mouse. 22 senedir duruyor, çok özel bir şey benim için.

yakın aile çevrenizden vefat etmiş birinin (anne, baba, kardeş, evlat vs) bütün eşyalarına da manevi olarak bağlanma ihtimaliniz var: tarak, yastık, ayakkabı, diş fırçası, yarısı bitmiş güneş kremi...

telefonum :((

eskiden ayıcığımdı artık yok.

barış manço plağı, pikapım. antika radyom. nostalji kokan bütün eşyalarım...

günlüğüm.

bir benim mi yok ya? kıskandım, gidip buluyorum bekleyin.

uzun süre kullandığım neredeyse her şeyde oluşuyor. bir de o günümü düzgün geçirttirdiğine inandığım bir nevi totemsi eşyalar.

kitaplarım

asla baş ucumdan ayırmadığım oğuz atay’ ın tehlikeli oyunlar kitabı.

arabam.
en iyi arkadaşım gibi. konuşuyorum ben onunla.