duygusal bağ kurulmuş nesneler

şehirleri arası otobüs, uçak, tren biletlerim.

bazen bir kalemdir. bazen bir manzara. aslında nesnenin bir önemi yok. duygusal bağ kurduğun olay önemlidir insan için. ıstanbula bakınca kimi görüyosun? budur önemli olan. ıkigai kitabıdır benim cevabım. kız arkadaşımın evinde görmüştüm. ne zaman bu kitabı görsem özlerim onu. bir kitap ne yapabilir ki demeyin. nâzınıza nıçıyor

rahmetli anneannemin namaz kılarken kullandığı tesbihi.

pandoralarım, kursiyerimin bana hediye ettiği misinalı tespih, nazar boncuklu kolyem, kol saatim. hepsini çok seviyorum.
taktığım takılarla duygusal bağ kurar, sıkılana kadar aynı şeyleri takarım.

yastığım, başka yastıkta uyuyamam. ne çok sert olmalı ne yumuşak tam istediğim gibi pofuduk değil, normal yastıktan uzak yumuşaklığı bebek ağlatır. ama asla kimseye vermem, banane yastığınızla gelseydiniz.

kolyem

oyuncak ördeğim.

ferrari kesinlikle..
allah gibi araç adeta.

gitarım kesinlikle

haki yeşil asker şapkası.

komandoluk ruhtadır.

telefonum.
tüm ilişkilerimi onunla yöneltiyorum.
sırdaşım gibi.

mavi bir clipper çakmak.
o kadar eski ki artık ne yapsam çalışmaz vaziyette. yinede benimle durur.

bende bir fotoğraf var... dedemle büyük dedemin siyah beyaz, kenarları biraz yıpranmış bir fotoğrafı. arkalarında erzincan hatırası yazacakmış ama fotoğrafçı kadrajı doğru ayarlamadığı için "rzincan hatırası" yazıyor. fotoğrafta dedem 15-16 yaşlarında.
annem de babam da çalıştığı için dede ve babaannemle büyüdüm ben. dedemi kaybettiğimizde uzunca bir süre toparlanamadım. bu fotoğraf öyle kıymetli ki benim için. dedem de çocukmuş bir vakitler. onun da babası yanındaymış. elini babasının omzuna koymuş. başı çok dik her zamanki gibi. hep öyleydi. giyime kuşama hep çok düşkündü. fotoğrafta da dönemin şartlarına göre iyi giyinmiş. dedemin benim bildiğim en eski fotoğrafı. duygusal bağ ne kelime...yangın anında ilk kurtarılacaklardandır benim için.

genelde, eski dostlardan ya da sevgiliden kalma eşyalardır ki çoğundan kurtuldum.
bir kuru gül ve saçma sapan bir yüzük. iki sene saklanıp denize atıldı.
eskiye dair tuttuğun her şey seni eskide tutar. at onları.
nesneler kullanmak içindir.
bağ kurmak için değil.
bunu söyleyen ben miyim
*
kitaplar nesne sayılmaz ki.

radyom.

sayesinde çok güzel insanlar tanıdım.

(bkz: çakıl taşları)

telefon

telefondur. bozulduğunda yeni alacağınız telefon eski tadı vermeyecektir.

"beni kimsecikler okşamaz mâdem;

öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!"

n.f.k.