ekim

bir aydır. "yine aylardan kasım" şeklinde bir şarkı varken "yine aylardan ekim" şeklinde bir şarkı yoktur. bu aya yapılan ayrımcılığı esefle kınıyorum.

doğduğum ay olur kendileri. her doğum günüm gelince güzel şeylerin olacağını sanki hissetmisim gibi olur ve daha sonra aynı hayatı yaşamaya devam ederim... ekim güzeldir yine de..

yılın 10. ayıdır.

tanıdığım en az 5-6 kişinin doğum günü bu aydadır.
ekim ile ilgili emre aydın sözü-müziği kendisine ait olan sensiz isimli şarkısında demiş ki;

ekim'di di mi?
gözlerim loş
kursağımda hayal kırıklıkları

seni görmüştüm
yanında biri
biliyordum her şeyin, her şeyin sonu

sensiz...

bu sene buz gibi maşallah.. geçen sene bu mevsimde t shirt giyiyorduk.

biz hala tişört giyiyoruz. gıcık bur cümle evet. ama yaz boyu cayır cayır yandık. bu gıcıklık hakkımız bizim.

ne diyordu turgut uyar? "ekim de geldi sen gelmedin. eylül toparlanıp gitti işte. ekim de gider bu gidişle..."

türkçedeki ekme sözcüğünden türeyerek adını alan, tarlaların sürülüp ekildiği ay.

anadolu'da gazel ayı da denir. kuru yaprak manasına gelir. yine avara diyen de olmuş. cumhuriyetin ilanıyla birlikte, önce ilk teşrin ya da birinci teşrin 1945 yılında ekim adını alır.

bu ay bol bol levrek yeyiniz...

moğollar:

ekim bana sevgiyi anımsatıyor mesela bir bankta ceketlerini giymiş yan yana oturan yaşlı bir çiftin tatlı konuşması veya bir dede torunun gezmeye çıkması gibi huzurlu hissettiriyor.

olursa ekime olmazsa... kadar
gelirse ekime gelmezse.... kadar
şeklimde belirtilen zaman vurgusundaki aydır. ekim çoğu boşvermişliğin sonuç noktasıdır. ekimden sonra olanın da gelenin de hayrı olmaz.

31 çeken aylardandır. yılın 10. ayıdır. sonbaharın 2. ayıdır.

aslında 'ekim' konulu bir öykü yazmaktı niyetim. hala da olabilir. öykü yazmak da zor iş. kafamda dönen bir şey var ama tam yerine oturmadı daha. ekim bitmeden de yazmak istedim. aslında artık en sevdiğim aylar eylül ve ekim. bir de mayıs. eskiden tam bir yaz insanı olan ben, yıllar içinde ara mevsimleri daha çok sevdiğimi fark ettim. ama onların da her birini değil.

son yıllarda okumalarım hep kaçış edebiyatı üstüne. distopya ve fantazya. özellikle de distopya. bu güzelim mavi gezegeni nasıl yavaş yavaş yok ettiğimiz üzerine, hepimizin de her allahın günü şahit olduğu gibi.

bu dünyaya çocuklar geliyor. bir sürü çocuk. 'z kuşağı', 'z kuşağı' deyip duruyoruz ya, onlar ve onlardan sonra gelenler, bu çocuk işinden sonunda tamamen vazgeçecek gibi geliyor bana. bunu en yakınlarımda bile gözlemliyorum. böylesi de dünyamız için çok daha hayırlı bana kalırsa.

'kovid' ilk başladığında o panikle, sahillere girilmesi yasaklandı, epey bir süre. sonra açıldı tabii. açıldı da ne oldu? bugün yürüyüş yaparken gördüğüm onca pislik.. bizim eğitilme, akıllanma ihtimalimize dair umutlarımı yitireli çok oldu. oysa o yasaklı dönemde ne güzel, tertemizdi ortalık. biz zararlı böcekler, her yeri talan edip, sonra beğenmiyor, başka 'bok' edeceğimiz yerler arıyoruz. nereye kadar. her şeyin bir limiti, bir sınırı var.

demem o ki, bunlar göreceğimiz son güzel yıllar. bu böyle devam edemez. işte 'kovid' belki de bunun sonucu. daha beterleri de gelebilir, belki de gelsin de. dünyanın kurtuluşu ancak insandan kurtularak mümkün. azalarak biteriz umarım.

çok umutsuz şeyler yazıyorum bugün. oysa öyle güzel bir gün var ki dışarıda. deniz, taş sektirmeyi becerebilsen, neredeyse karşı sahile gidişini görebileceğin kadar dümdüz.
aklıma ölüm geliyor sık sık. geleceğe kendini ve biriktirdiklerini aktarma güdüsü. bu güdü öyle baskın ki. çocuklar onun için var. oysa geçen okuduğum bir yazıdaki gibi, bizler yok olduktan sonra kalan her şeyimiz de tek tek yok edilecek. iyisi mi, hala sağ ve esenken onları bizim gözden çıkarmamız. ama yapamıyoruz, olmuyor. almaya, biriktirmeye devam ediyoruz hiç ölmeyecekmiş gibi.

kurtulmamıza 1 saatten az bir süre kalan sıradan bir ay. evet.

eylül tarafından hakkı yenilmiş bir aydır.

daha iyi bir ay.

yine benim ayım ve yine yalnızlık...

yılın, ülkemiz coğrafyasında denize girilebilecek belki de son ayı. kasım'da pastırma yazı vardır ama deniz suyu sıcaklıkları çoktan 10'lu derecelere düştüğü için o sıcakları hep karada geçiririz.

senenin 10. ayı.
benim için kızımın doğum günü demek olan ay. 2007 yılının en özel ayı.
başka özellikleri de vardı ama onlar tarih oldu.
artık onlar için yeni tarihler yazmalı.
neyse.
ekim hepimize;
keyif,
huzur,
sağlık,
sıhhat,
bereket getirsin inşallah.

can yoldaşımı, canımdan can olanımı bana getiren güzel ay hep güzelliklerinle gel yine. yapraklar sararsa da gönlümü yeşertenim, havalar soğusa da içimi ıstınanım, sonbaharım ekim hoş geldi sefa geldi sağlıkla, huzurla, sevgiyle geçsin .

dolu dolu olabilecek bir ay.
bu ay içerisinde gerçekleşebilecekler, yeniden düzenlenecekler gibi gibi kısımlar var. bakalım ne kadar olacak, nerelere varacak beklemeli ama emek olmadan yemek olmaz lafını da unutmadan. uğraşalım, uğurlayalım.

hava ılık, yağmur yağınca her şeyin rengi capcanlı oluyor, yapraklar yerde... insanın dalgınca yürümemesi için hiçbir neden yok..

işte o zaman takvime bakılır: ekim. en sevilen.