eleştiri kabul etmeyen insan

bildiğin baba bu.

uzak durulması ve asla tartışılmaması gereken insandır.

ben merkezcil insandır.
mutedil olan belki katlanılır ama abartılı olanı kesinlikle çekilmez.

muhtemelen çok çekecek ama yine kendine bakmak yerine çevresini suçlayacak insandır.

ne demiş elin amerikalılar you made your bed now lie in it yani döşeği sen serdin şimdi yat üstünde canım!

herkes yine karşısındakini eleştiriyor eleştiri kabul etmediği için fakat kendisine dönüp bakmıyor, acaba kendisi ne kadar kabul ediyor? çok fazla bu konuda ahkam kesip, başkalarını yargılayanlar en eleştiri kabul etmeyenler oluyor genelde. iş kendilerine gelince o yargıladıklarından farkı kalmıyor ama tabi en makbul kendini görür ya insan!
göz önünde biri vardı twitter'da, aynı böyle özeleştiri nutukları atardı ama kendisinden azıcık farklı düşünüp dile getireni anında engellerdi.

herkese istediğini söyler, aynısı kendisine yapılınca kıyametler koparır. yaşam kalitenizi düşürürler.

eleştiri yapabilmek bir sanattır. eleştiri konu hakkında bilgi birikiminin seviyesinin diğer kişilerden üstün olduğu durumlarda yapılabilir. örneğin bir işletme sahibini, bir çalışan ürün tasdiki hakkında eleştiremez ama maruz kaldığı durumlar üzerinden eleştiride bulunabilir. çünkü işçi ürün tasdiki ve vergilendirmeyle mücadele etmiyorken, çalışma şartlarındaki zorlukla mücadele eder ve bundan yakınarak eleştiride bulunur. bu eleştiride de görüneceği üzere kişi sadece sahip olduğu yetkinlik üzerinden dem vurabilir. bir de yapıcı eleştiri vardır o da kişi kendi yetkinliği ile karşıdaki kişiyi motivasyonel anlamda eleştirir. peki eleştiri yapmıyorsak ne yapıyoruz?
biz insanları yererken eleştiri yaptığımızı sanıyoruz, empati yeteneği olmadan eleştiri yapabilmek mümkün değildir, ki empatlık da belirli bir yere kadar bu faktörü güçlendirir. konu yetkinlik olduğunda, şans veya vasıfla edinilen kazanımlar yine eleştiriye malzeme olamaz.

takozdur net.

kendimi sonuna dek yargılıyorum. ama senin keyfince değil benim keyfimce.

paul valery.

var böyle insanlar maalesef ve tek yaptıkları kendileri gibi düşünmeyen insanlara saldırmak.

eleştiri tatlı dille, yapıcı bir şekilde yapılırsa kabul ederim aksi takdir de kalp, onur kırıcı, rencide ediciyse asla kabul etmem. başkalarına da tavsiye verirken bu konuda çok dikkat etmeye çalışırım.

yüzüne bakılıp iki cümle sohbet edildiğinde belli olur. kokusunu aldığınız an direkt uzaklaşmanızı tavsiye ederim. çekilmez böyle insanlar, ileride size nefretle bakmaya başlarlar. ne gerek var.

eleştiri kabul etmeyen insan benimdir.
belki de eleştiren vasattır.
şahsen, bizzat, kendim, ben; beni eleştiren insanın benden bir adım ilerde olmasını beklerim. her konuda ileride olmasına gerek yok. eleştirdiği konuda olsun kafi. hatta eleştirsin deneyimini aktarsın ve hatta bak o şöyle daha iyi yapılır desin bir el atsın. canımızı yesin. bir de atalarımız ne demiş;
'akıl virme, para vir.' *

sizinkisi eleştiri değil yaftalamak.
kendi egonuz üstünden başkalarını ötekileştirmeye çalışmak.
hastalıklar ruhunuz şifa bulur umarım.
hadsiz densiz tiplerin entrikasında boğuldum.
yavaş gelin.

tahammül edilemez insan modeli. onlara göre her zaman haklı ve doğrudurlar. çok uzatmadan usulca kaçmak lazım.

birader şu konuya açıklık getirelim. eğer eleştirilen kişinin kendisiyse bu tamamen eleştiren kişinin egosuyla alaka bir durum. o adam öyle kardeşim. eleştiri yaparak neyi değiştirmeye, düzeltmeye çalışıyorsun. neyin şovu bu? eğer seni rahatsız eden bir durum varsa git direkt yüzüne söyle.

yalnızlaştırılması gereken insandır.

zorunda mıyım?

eleştiri adı altında kurulan ikinci cümle her zaman kişisel saldırı ve ego savaşına dönüyorken hem de. üslupsuzluğundan haberi yok. eleştiriymiş, haminnem yesinler.

kendisi çok eleştiren insandır. kendine gelince burnundan kıl aldırmaz başkalarını sertçe ve aşağılarcasına eleştirir. kendisi kimseyi eleştirmeyip eleştiri kabul etmeyen insan bu durumun dışındadır. kabul etmemek hakkıdır.

hem eleştirilmek isterler hemde eleştiriyi kabul etmeyip inkar ederler.