eleştiri kabul etmeyen insan

sürekli sınırı yitirildiği için günümüzdeki herkes eleştirilmeyi istemez. eleştirmiyor afaroz ediliyoruz çünkü. ve bazı şeyler eleştirilebilir bazı şeyler sonsuz saygıyı gerektirir. bilmek mühim. yoksa ağzı olan konuşuyor zaten.

bunu da kabul etmeyecektir.

kim eleştiriyor ne sıfatla neyi eleştiriyor kıstaslarına uygunsa kabul ederim. yoksa eleştiriyor kültürü yoksunu cahilin vasat hakaretlerini dinleyemiyorum.

olmuştur ona bir şeyler işte.
(bkz: yapıcı ve yıkıcı eleştirinin birbirinden farkı) )

haklıdır. o zaten kendini yerden yere vururcasına eleştirdiği için, senin kıytırık eleştirine tahammülü yoktur.

eleştirisiz ortam, kendini tekrar eden ve ilerlemeyen prototiplerle dolacağından, yanlış yapan kişi.

aslında bu bizde toplumsal olarak da var. görmüşsünüzdür ülkeyle ilgili haklı eleştiriler yapan kişilere "ülkeni niye aşağılıyorsun, gömüyorsun" diye soranları. insan kendi ülkesinin kötülüğünü ister mi? eleştireceksin ki ders alınsın, bir daha yapılmasın ve gerçekten övünülecek bir yere gelinsin. "harikayız biz" diyerek oturunca ne olduğunu hep beraber görüyoruz işte.

eleştiriyi yapan kişi, yapış şekli ve üslup apayrı bir tartışmanın konusu tabii ki. onu ayrı tutmak gerek. şöyle tatlı dille, kendini savunma isteği yaratmadan yapılan eleştirileri çok seviyorum ben.

kendi kişisel "alanıma" bir eleştiriyi sadece samimi olduğum insanlar eleştirebilir ya ailem yada değer verdiğim birisi. onun dışında haddine olmayan insanlar beni alakasız bir konuda alakasız bir yerde eleştirmeye çalışırsa tepkimi ortaya koyarım.*

kafası rahat insandır. yönlendiriyordur sekreterine yok menajerine olmadı dayı oğluna, o ilgileniyordur eleştirilerle. katalogu açsın versin cevabını.

eleştiriymiş. sanki ampirik kritisizm yaklaşımları sergileyecek bana. neyin eleştirisi. konular fix sıkıntılar fix..

ben değilimdir, itina ile eleştirilmeyi tercih ederim, eleştiriden iki yönlü ders çıkarırım.
kendimde olası hatalar, beni eleştiren kişide olası art niyet.
win+win, insan tanımanın hızlı bir yoludur.

eleştirmeyi seven insandır.

dışa kapalıdır, hep kendisi haklıdır efendim. bir başkası haklı olamaz. bunların ağzının üstüne ketçaplı kaşıkla vurmak gerekir.

max. akp'li zekası

eleştirilmemesi gereken insandır. lafı anlayana sözü dinleyene söylemek lazım.

eleştirmeyi çok seven insanlar olurlar genelde*.

konuşmaya değmeyecek insandır.

her eleştiri kabul edilmez elbette ama hiçbir şekilde kendisine toz kondurmayan adam gelişmemek için ant içmiştir, yapıcı eleştiri insanı olgunlaştırır

sen kim oluyorsun da beni eleştiriyorsun minvalinde hal takındığı kesindir.

bunun bir normali yok bence . şöyle ki ya gerçekten hep pohpohlanmak isteyen ,egosu tavan yapmış yanımdan bile gecemezsiniz şeklinde düşünen, kafa yormayı çok sevmeyen kişiler. ya da gerçek anlamda kendini geliştirmiş ve etrafında onu elestirecek birikime sahip kimseyi bulamadığı için böyle düşünenler. her iki durum da kötü hatta ikincisi daha kötü.

etmeyebilir zira eleştiri hakkını sana kim veriyor?
eleştiri olayını tamamen yanlış anlıyoruz eleştirmek yerine itin g*tüne sokmak demek değil. bir diğer konu da birini eleştirecek kadar otorite misiniz eleştirdiğiniz konusunda.
oturduğu bölgeden aldığı güçle eleştirmen olan insanın eleştirisini kimse kabul etmez maalesef

egoist insandır. özür dilemeyi bilmez. her zaman haklı olduğu inancı vardır. uzak durulması gereken kişiler listesinde birinci sıradadır. ilişki çıkılmaz bir hal aldığında egoist kişiyi biraz övünüz, egosu kabardığında keyfi yerine gelecektir. onun keyfi yerine gelirken uygun bir zaman kollayın ve yemeği ocakta unuttum diyerek eve doğru koşmaya başlayın.