empat olmak

bazı kişilerin, iletişime geçtikleri insanların duygularını üst düzeyde hissedip hatta kendi hayatlarında birebir yaşamasıdır.
empat olan kişi, karşısındakinin duygularını en derin travmalara dek kendi zihninde hissedebilen kişidir.

(bkz: fringe)

(bkz: will graham)

kabı çabuk dolan insanlardır. normal insanları 1 derece etkileyen bir olay, empatları 100 derece etkiler. dolan kaplarını boşaltmak için kalabalık ortamlara * girmemeleri, doğada çok vakit geçirmeleri tavsiye olunur. empatlar, isteseler de istemeseler de dert dinleyen insanlardır. dertli insanlar, nerede olsalar gelip onları bulurlar ve kendi duygularını onların üzerlerine boca ederler. hayır demeyi öğrenmeleri, dert dinlemekten vazgeçmeleri gerekir. empat olup olmadığınızı öğrenmek isterseniz buraya tık tık.

yüksek oranda duyarlı insanlardır. sezgileri güçlüdür ve sizin gerçek niyetinizi hissederler. negatif olan ortam ve kişilerden uzak durmaya çalışırlar. çünkü, fazlasıyla etkilendikleri için uzak durmaları en mantıklı seçenektir.

empati olmayı seviyorum ancak bir narsistin kurbanı olmama yol açtığı için de garip hissettiriyor. keşke onun 1 bile hissedemediği şeyleri ben 100 hissetmesem ama maalesef.

bu konuda internette bulabileceğiniz mistik görüşlerin tamamı çöp. çünkü ortada 3. gözünüzü açmanız, ruhsal işlerle uğraşmanızla gelişecek bir şey yok. buna inanan evliyaların mucizelerine de inanıyordur. en sevdiğiniz gavs rüyanızda sizi ziyaret etsin kardeşlerim.
daha makul bir şekilde ele almaya çalışacağım. ama ben bilim insanı değilim bu yüzden görüşlerimin bi değeri yok.
bunu okuduğunuzda aydınlanmayacak veya farkındalığınıza ermeyeceksiniz.
muhtemelen yüksek empati yeteneğine sahip insanların ayna nöronları daha gelişmiştir.

bu da karşılarındaki kişilerle daha güçlü duygusal bağlar kurmalarını ve hayatta kalmalarını sağlamıştır.
kendi gözlemlerimden yola çıkarak şunları söyleyebilirim:
empatlar öyle toplum içinde bunalmazlar, herkesle empati kurmaya falan çalışmazlar. çünkü neden bunu yapsınlar? sosyal bozukluklarınıza element uydurmayın lütfen.
duygusal zekaları yüksektir. kendilerini ve karşısındaki insanları çok iyi anlarlar. hatta sizi sizden daha iyi anlarlar.
duygusal zekası yüksek olan bu değerli dostlarımız çevrelerinde olup bitenleri ve insanları iyi anlasalar da aktarabilecekleri karşısındakinin zekası kadar olduğundan zorlanırlar. bu da yalnızlık, anlaşılamamak gibi hisler uyandırır. ama zaten farkındadırlar.
insanları manipüle edebilirler ama öncesinde iyi bir manipülatörle tanışmış olması gerekir.
çünkü onu anlamaya, özümsemeye ve taklit etmeye yatkındırlar.
biri kişiliği özümsemek bilinçli bir eylem olmayabilir ama onu taklit etmek bilinçli gerçekleşir.

kendisi narsistle, sosyapatla bilmem ne hindu bela ile biraz vakit geçirse onları da benimser ve duygu ve eylemlerini taklit edebilir.
onun bu kişilikleri benimseyip taklit etmesi için onlara ihtiyacı var mıdır? hayır. önemli olan anlamlı duygusal bağ kurabileceği veridir!
ses, yazı, görüntü vs her neyse.
empati yeteneği yüksek biri şiddet karşıtı falan değildir. kiminle empati kuruyor, kurmayı tercih ediyor önemli bir değişkendir.
yine de duygusal olan bu insanlara kötü davrantan imtina eder. çünkü ağırlığını taşır. *

eğer tehlikeli, manipülatif ve sorunları olan biriyseniz ve bir empatla aynı evde yaşıyorsanız artık evdeki tek tehlikeli insan siz değilsiniz.
canınızı nasıl yakacağını, ona nasıl saldıracağınızı bilir. önlemlerini alır ve sizi manipüle edebilir.
bir sosyopat veya psikopata göre daha sağlıklı ve uzun vadeli planlarla ağlarını örebilir.
empati yeteneği gelişmemiş, duygusal bağ kuramayan bu tiplere göre çok daha işlevseldir.

bunun dışında empat mağdur değildir, mağdursa o rolü oynamak istediği içindir.

fazlası zararlı, insanı yıpratıyor. sanki ben yaşadım derdini, üzüntüsünü...

çok acı çekmek demektir. gereğinden fazla empati insanı tüketir.

b*k gibi birşey, bu toplumdaki insanlara empati yapmaya değmez arkadaşlar boşa insanların duygularını okuyup duyar kasmayın.

insanın kendisini koruması gereken durumlara karşı dikkatli olması gerekiyor. gerçekten kolay bir şey değil. ölenle ölmüş gibi kalanla kalmış gibi gidenle gitmiş gibi hissedip, kendi hayatının getirisi bir çok şeyi yaşayamıyor, kendi anın içinde kalamıyorsun.

duyarsızlaşmak gibi de gözüküyor ama öyle de değil tam olarak.

mecburuz bir yerde.