en güzel gülen insan

kemal sunal. tahterevallide iki gözümün çiçeği derken ki gülüşü aklımdan eksik olmuyor.

sevdigin aşık olduğun kişidir.

henüz gülmemiş olandır. *

içten olan her gülümseyiş en güzeldir.

gariban olmayandır.

(bkz: garibanın yüzü gülür mü)

ben bir şeyler anlatırken bana gülen insandır.
dram ve trajedi anlatmam çünkü ben.
illa neşeli bir şey anlatırım.
sesim de volümlü volümlü olur.
geçer enerjim karşıya.
ağız kulağa gittiği an, keyfim tavan olur.
güldürdüğüm insanı seyretmeye doyamam.

en güzeli kim bilmiyorum ama en çirkini, en şerefsizi fetullah gülen' dir.

sevdiginiz kisinin gülüsüdür. sadece dudaklarındaki meltemle degil gözlerine carpan parlaklıgıylada ayrı bi güzellesir

insanların ve insanın aradığıdır. gülme'ye hiç de öyle özel bir anlam yüklemiyorum ben. pişmiş kelle gibi sırıtmanın bir anlamı yok; prozac gülümsemesi diye bir şey de vardı; bu bağlamda antidepresan gülümsemesinin de hiçbir anlamı yok. anlam verdiğim tek gülümseme biçimi "tebessüm etmek" tir. bunun dışında sağa sola sahte gülücükler saçmaya devam eden ve bu saçma gülümsemelerin "en güzel insan sevdiğim insan, yaşasın" diye sevinç naralarında bulunarak bu gülümsemelerin alıcısı olan insanlar yaptıkları bu şeye devam edebilirler; sadece bana "yapmacık" geliyor o kadar. dünya da hayat da o kadar matah bir şey değil.