en son mutlu hissedilen an

şu an. uzun zaman sonra bütün bir günü yanan kalorifer dibine atılmış bir minder üstünde kitap okuyarak geçirdim. sanıyorum 4 yıl olmuştu. çok iyi geldi. eskiden severek yaptığım bir şeye susamıştım.

geçen sokak köpeklerine döner ısmarlamıştım. mahsun mahsun bana bakıyorlardı. onları mutlu görünce ben de mutlu oldum. en son o zaman.

kendime yetebildiğimi hissettiğim her an

tavuk kaldı bir miktar. aşağıdaki kediye verdik. öyle güzel yumuldu ki anlatamam. bayılıyorum kedilerin keyifle yemek yemesine. ufacık mideleri dolunca ilgilerini kaybederek uzaklaşıp gittikleri an keyif sigarası yakacağım geliyor, kullanmadığım hâlde.

kedi candır.

araba kullanırken erkeğin hareketlerinin çok maskülen ve ilgi çekici olduğunu önceden söylemiş bir kadının, sağ koltuğumda her vites atışımda kendinden geçmesini gözlemlemem.

2 veya 3 yıl olmuştur.

az önce.

bu sabah uyanmıs kendi kendime dusunuyordum.
en son ben ne zaman mutlu hissettim diye.
yaklasık 3 ay onceydi. tek basıma cıktım heybeliada ya gittim. orada sahilde bi kahve ictim once sabah erken saatlerde. elif safak ın med-cezir kitabından birkac oyku okudum denize nazır. sonra oglen sahilde balık-ekmek yedim, restıran sahibiyle hos bes ettim ada hakkında. ardından atladım mini-otobuse, tepedeki manastıra cıktım. orda papaz efendiyle sohbet ettim. dua ettim. papaz efendi bana bir turk kahvesi ısmarladı. o kadar huzur ve şifa buldum ki orada. sonra sahile geri indim. bir sahaf vardı, kitaplara bakındım, eski cd ler vardı, patricia kaas cd si bile buldum. biraz sokaklarda yurudum. ruya kapanları yapan bir abi vardı, bana ruya kapanının nasıl yapıldıgını ve felsefesini anlattı, ada hakkında hos bes ettik seker seker. sahile indim tekrar. bir kulah bal bademli dondurma yedim.
sonra tıngırı vapura binip eve dondum.
bu sabah bunu dusundum.
en son mutlu hissettigim zaman 3 ay once heybeliada da daydı.

garip bir neşe ve gülümsemeyle eve girdiğinde elindeki poşetleri masaya bıraktı.. hey diyorum neyin var.. hiç alakası olmayan konulardan konuşurken poşetlere bakmama da izin vermiyordu.. elimi poşetin üstünden alıp" hadi dedi bir kahve yap balkon sefası yapalım hava çok güzel.. " çok meraklı olmama rağmen mecburen mutfağa doğru ilerledim.. kahveleri tepsiye koyarken içeriden gelen seslerin ne olduğunu anlamaya çalışıyordum..
aman tanrımm dedim gerçekten bunları aldın mı? işte olayın koptuğu yer burası.. geceler boyu hayalini kurduğumuz ve evin her köşesinde şarkı seslerinin yükselmesini istediğimiz ses sistemi ve perdelere takacağımız ışıklar..
hadi dedi “uzat bakalım şunları”.. oysa ben içimde harekete geçen kelebekleri bile durduramıyordum bile… o ses sistemini kurarken ona bakıp ne kadar değişik bir adam diye düşündüm… şanslıydım..
sıra en sevdiğim ışıklandırma da.. “ şşşş sana diyorum oynatma şu merdiveni” durmuyor ki içim, kıpır kıpır.. gülmek, eğlenmek istiyor.. “ sana diyorummm çocuk gibisin” diye söylenirken bıyık altından güldüğünü hissediyordum.. belki de buydu işte insan mutlu olduğunda çocuk gibi oluyordu.. hiç bitmesin istiyordu bu zaman dilimi..

ve final...
güzel bir sevda şarkısı

(bkz: recep tayyip erdoğan)*

hesabıma hiç beklemediğim anda yüklü sayılabilecek miktarda bir para geldi birkaç ay evvel. aşırı derecede öutlu olmuştum ama birader torino'da olduğu için benim hesabı kullanmış.

manti yerken.