eski sevgiliyle arkadaş olmak

asla olamayacağını düşündüğüm bir eylemdir. arada yaşanmışlıklar olan bir karşı cinsle ilişki sonrası hiçbir şekilde arkadaş olunamaz.

öyle bir dünya yok. kötü ayrıldıysan zaten yüzünü bile görmek istemezsin, arkadaş kalamazsın. onu geçtik.
iyi ayrıldıysan öncelikle niye ayrıldın? neyse bundan banane. ne diyordum, iyi ayrıldıysan ve arkadaş kaldıysan çok zor. içinde hala aşk kirintıları varsa, hala beğeniyorsan vs. o konuşurken dudaklarına yapışasın gelir. yapışsan bir dert, yapışmasan bir dert. kendini bu ikilemde bırakmamak için arkadaş kalmamak seçeneği tercih edilmeli, bence.

artık mümkün olduğuna inandığım şeydir.
duygular, kalıcı değiller. sonsuza kadar sürmüyorlar ve her bir duygunun bitişinde sizi de değiştirip gidiyorlar. eski sevgilinizi hala sevmiyorsanız çoktan değişmiş bir insansınızdır, arkadaş kalmak veya kalmamak üzerinizde bir baskı yaratmaz. bazen insan olarak o kişiyi sevip onu hayatınızda bulundurmak istersiniz, bazen ise ona her şeyden önce bir insan olarak kızgınsınızdır ve hayatınızdan çıkmasını istersiniz. her ikisi de pek doğal seçimlerdir.
kişisel olarak arkadaş kalmayı tercih etmekteyim bu aralar, kırgınlıklar gittikten sonra geriye kalan tek şey herkes gibi yaşamaya çalışan iki insan oluyor bence.

ilişki bitiş sebebi saygı mevhumunu hiçe saymayan bir sebep olduğunda yıllarca yaptığım şey.

karşı taraf duygularından sıyrılıp olaya mantıklı bir şekilde bakabildiği sürece bu arkadaşlık hep devam etti bemim tarafımda.

gavatlıktır.

önceden sevgilim olan kişiye sonradan arkadaş olarak bakamam. hoş değil.

sevgilim zaten arkadaşım olamadığı için 'eski' sevgilim olmuyor mu?

güzel bir arkadaşlığımız olsaydı eski olmazdı.

gereği yoktur, yalnızlığı tercih ederim.

gerçekten sevdiyseniz, ciddi bir ilişkiyse ve uzun sürdüyse asla mümkün olmayacak durum. sebebini şöyle izah edeyim; zamanında bir sürü şey yaşandı, anılar birikti. iyisiyle kötüsüyle bir sürü an yaşadınız. neticede yoğun biçimde hissettiğiniz bir sürü duygu yaşattı bu kişi size. şimdi ilişki bittikten sonra dönüp de nasıl hiçbir şey olmamış gibi arkadaş kalacaksınız? velev ki kaldınız, aradan da bir miktar zaman geçti ve sevgili yaptığını duydunuz ancak hala size arkadaş gözüyle bakıyor. gelip bir de yüzsüz gibi anlattığını düşünün. canınız yanmayacak mı gerçekten? gözünüzün önünde, artık başkasıyla birlikte olduğunu görüyorsunuz. problem yok umurumda değil diyorsanız eğer, bunu yapabiliyorsanız 2 ihtimal vardır: “ya hiç sevmemişsinizdir ya da hala bir şeyler hissettiğiniz için kopamamışsınızdır.” ha dediğim üzere zaten pek ciddi değildiyse en başından arkadaş gibi oluyorsunuz zaten siz. sanki sevgili olmayı denemiş ama başaramamış 2 insan gibi. o zaman arkadaş olabilirsiniz belki. ki bu da bahsettiğim ilk ihtimale çıkar zaten.

aynıdır

imkansız, böyle bi durum varsa ya hiç sevmemiştir yada unutamamıştır

belki yarın tekrar bir şeyler olur diye yakınlarda tutmanın kibar şekilde ifade edilmesi.

arkadaş olunacak zibilyon tane insan varken neden eski sevgili diye sordurtan eylem. sen o insanla sevgili olmayı seçmiş, o niyetle hayatına almışsın. yani bilmiyorum, bir zamanlar seviştiğim birine arkadaşımmış gibi davranamam ben. yapabilenlerin de ne düşündüğünü merak ediyorum.

buradaki arkadaş kavramının nasıl algılandığı önemli. en azından karşılaşıldığında selamlaşabilmek bile yeterli. tabi bunu sağlayabilmek de bir mesele.

kendini kandırmak. bu varsa, taraflardan birinin geri dönme isteği vardır. kendi farkındadır ya da değildir.

özellikler erkekler "benden önce kiminleydin" diye boşuna tırnak yiyorlar. onlarca ilişkiyi yakından takip ettim. eski sevgilisini özlemle, mutlulukla anana rastlamadım. eğer dönme arzusu yoksa.

biten biter giden gider
gereksiz eylem
geçiniz...

saçmalamaktan başka bir şey değildir.

çayla çorbayı beraber içmek kadar saçma

bazen olabilir, arkadaşsınızdır fazla yakınlıktan duygular karışmıştır ve kendinizi bir ilişkinin içinde bulmuşsunuzdur kısa bir süre sonra bunu yürütemeyeceğinizi aslında iyi arkadaş olduğunuzu anlamış böyle kalalım demişsinizdir. bu durumda neden olmasın ki?

en normali değil mi bu? birinden ayrılınca dost kalabilmek, anlaşarak ayrılmayı başarabilmek, en zor anında dostane bir tavırla yanında olmak, maddi manevi destek olabilmek olması gereken bir davranış değil mi? illa kavga ederek, aldatarak, hayal kırıklığına uğratarak, kırıp dökerek mi ayrılmak gerek eşten ya da sevgiliden? insanca yaşayamıyor muyuz a dostlar ?

ya o insanı sevmişim zaten, hatta çok sevmişim özel hayatımda ayrı bi yer vermişim, şimdi düşmanı mı olayım ayrıyız diye.. salak mısınız sayı saymayı mı bilmiyosunuz..