eskiden fakirlik şimdi ise nimet sayılan şeyler

herhangi bir devlet kurumunda memur olmak.dünyanın en temiz işlerinden biri.özel sektör tam bir gayya kuyusu .

bimden alışveriş yapabilmek.

(bkz: maşinga) yeni adı ile kuzine.
menemen.
erişte.
tarhana.

kuru fasulye pilav

köyde, yaylada, çiftlikte yaşamak.

simit ayran yapmak.

net tavuk dönerdir.
150gr tavuk döner + kola nasıl 40 tl olur mu lan.

kıraathanede bütün gün oturup çay içmek. eskiden parası, işi gücü olmayan tipler yapardı bunu ama 1 bardak çay en az 3 tl olacak yakında, 5-6 saat oturup 10 bardak çay içsen 30 lira yapar.

şimdi nimet sayılan bir şey yok bana göre.
neden mi?;
gecekondu mahallesinde geçti çocukluğum. fakir 4-5 çocuklu sadece babaların çalıştığı bir mahalle. kapılar dahi kilitlenmezdi. senin benim yoktu herşeyi paylaşırdık ekmeği, salatalığı oynarken öğlen eve geliğ annemizden istediğimiz her şeyi. suyu bile şişeden ağızdan ağıza artıkmış, hastalıkmış pismiş yok öyle bir şey.
yokluk vardı ama biz bilmezdik. bahçeler çocuklarındı bir birimiz bahçesinde meyvalar paylaşılır ve her çeşit meyve yenmiş olurdu. ilk çıkan mandalina kimin evine gelmişse diğer arkadaşlarına birer tane verilirdi. kavgalarımız bittiği gibi normal devam ederdik küslük yoktu. kitaplarımızı temiz kullanır kime vereceğimiz bile belliydi yeni kitap nadir alınırdı. olmadı açıldığı zaman okulda yapılırdı. önemi bir şey olsa çocuklar komşuya veya büyük bir ablaya teslim edilirdi göz kulak olması için ve kimsenin gözü arkada kalmazdı.
sevgiler gerçekçiydi maskeler yoktu. zor görüşülür bir araya gelince iki tarafında yüzleri kızarır masumane utangaçlıklar vardı. hastası olan, ölüsü olan yalnız pek bırakılmaz yemekler götürülürdü.
yani kısaca diriyken insana değer verilirdi. herşey temizdi tabii en temizi insanlardı.

belki bazılarınızın yaşı yetmez özellikler 2000 ve sonrası doğumlu kardeşlerim için.
eskiye göre bana nimet sayılan bir şey yok.

tavuk kanadı.

zeytin, peynir niye yazmadınız, illa ben yazacam.

okula veya işyerine evden yemek götürmek.

yemlik, madımak, ebegumeci, semizotu eskiden fakirlerin yedikleri naneyken şimdilerde nimetten sayılıyor hatta nur nimetten. her yerde yemlik toplayan insanlara denk geliniyor.

patates, marul.

(bkz: mezgit)

kfc'nin tavuğu gibi restoran balığı haline getirdiler hayvanı.
kılçık sorunu yok ve kızartması nefis oluyor ya, balıkla yeni tanışan ya da mesafeli olan herkes bu balığa yöneldi.
çorbacıdaki mercimek çorbası gibi bir şey artık, balıkçıdaki mezgit.

eskiden biz, mezgit balığı için denize çıkmazdık bile, düşün.
istavrit, palamut, sarıkanat...
sabah ağ atardık, iskorpite, köteğe, mavruşa...

mezgit de ne?

at. önceden araba sahibi zengin, at sahibi fakirdi. şimdilerde atı olan zengin sayılıyor çünkü neredeyse arabası olmayan yok

karpuz peynir ekmek.

bu üçlüye vereceğin parayla köfteci yusuf'ta et menü yapar, yanına da tatlı koyarsın.