eskişehir dendiğinde akla gelenler

yiyeceğini içeceğini alıp porsuğun kenarında oturan insanlar... suyun üstünde yüzen çöpler... çekirdek çitleyen eşek heykeli...

çibörek

tıklım tıklım dolu bir odunpazarı ve herkesin önünde fotoğraf çekildiği masal şatosu. o çimlerde oturmayanı insandan saymıyoruz sanırım.

soğuk
adalardaki kafeler
porsuk
kalabak
öğrenci
tramvay
yabancı kişiyi uçak geçtiğinde gökyüzüne bakmasından tanımak.

gülhatmi çiçekleridir efendim. yol boyu o kadar ama o kadar çok görmüştüm ki...

odunpazarı yakınında küçük bir el sanatları pazarı vardı. ürünlerin fiyatlarını görünce çok şaşırmıştım. izmir'de 20 tl'ye satılacak bilekliği 5 tl'ye satıyorlardı.

masal şatosu arka kısmında türk dünyası ile ilgili üniversite binasının içindeki müzik aletleri müzesi de muazzamdı.

bir de eti müzesinden gorsel bırakalım.

bozkırın ortasında deniz kabuğu bulunmuş bir şehirdir diyerek de bitirelim.

yılmaz büyükerşen sayesinde en güzel şehirlerimizden biri olmuş şehir.

kış mevsimi rüzgarın buz gibi soğuk estiği arkadaşların evinde misafir olarak bulunduğum o bir haftada geçirdiğim o güzel vakitler şarkılar eşliğinde alınan alkol, güzel anılar geçmişte kalmış dostluklar . güzel bir şehir öğrenci şehri olarak bilinir.

the doors cafe.

hızlı tren.

zil zurna sarhoş olup yere kendimi atmamla lensimi çıkartın biri lensimi çıkartsın diye bağırmam. yaramıyorsa içmeyin kardeşim(kendime karşı).

hızlı trene atlayıp gidiveriyosun angaradan. giderken çok içmişiz, çişimiz gelir diye zırt pırt çişe gidiyoz ama hızlı trende çiş -aka tuvalet- var. fakiriz olm biz, nerden bilelim? sincan metrosunda çiş mi var sanki?
neyse, hadi bugün eses'te içek diye bi fikir sunuluyor, haaadi gidek alüminyum nolcak diye atlıyoruz.
iner inmez yanımızdaki arkadaşlar kalacak birilerini ayarlıyor, ben ilgilenmiyorum. hani barlar sokağı diye diye 2 saatte zorla gidiyoruz barlar sokağına.
bi giriyorum, üffff kokoreç bira 10 lira şaka mısın?
kokoreç bira 10 lira yazıyor bi tabelada. tamam diyorum zihnime attım burayı gece iki elim kanda olsa bulurum burayı.
2 tekila shot 1 bira 25 lira yazan başka bi bara giriyoruz, yamulmuyorsam olympos'tu adı. orda içeeee içeeee içeeeee kokoreçi unutuyorum.
eve dönerken çişim geliyor, kokocuya. nee? öyle saat 12'de kapatayım falan yok ölm o zamanlar.
sabaha hiç tanımadığım bi evde uyandım ama iyi hanımlardı, eses' tatlıdır, eses'in tadı çok tatlıdır. özleştik be eses! şimdi gideyim desem tanıdığım 1 tane insan yok ama tanıdığım 1 tane insanın "hadi içelim" demesi yeterli. eses be. ahh eses, can eses.

doğduğum ama sadece ömrümün ilk 4 ayında yaşadığım, bir daha da yakınından yöresinden il sınırından bile geçmediğim şehirdir. memur çocuğu olmak böyle garip şeylere sebebiyet verebiliyor..

"acaba hangi birini söylesem lan!?" düşüncesi.

orası memleket sözlük, ve gurbette olmak zor. burunda tütüyor derler ya hani, öyle bi' şey işte.

kalabak.*

adalarda volta atmak.

bir gün olsun terk etmeyi aklımın ucundan dahi geçirmediğim canım memleketim, canım şehrim. ha bir de kalabak su anonsu ve kasmatonulu sarımsak geldi anonsu var ki dillerden düşmez *

bir davet.
gidince ordan resim atarım.
sevdiğim bir şehir.

eski olması. ehehe

tamam gidiyorum tamam.

tarihin kokusu...

öğrencilik hayatım, gülmelerim, ağlamalarım, mutluluklar, vedalar, buluşmalar ve daha nicesi. ömrümün en güzel zamanlarını geçirdiğim yer. kabul benden çok şey götürdü ama çok daha fazlasını da kattı. birgün tekrar görüşmek üzere...