eskiye özlem

eski olan her şeyi özlemektir.

gelecekten umudu olmayanların sık sık yaşadığı şeydir. en azından benim için.

geçmişten vazgeçememe durumudur.

ölene kadar hep bizimle birlikte yaşayacak olandır. geçen sene bu zamanlarda olmayı özlersin, eski sevgiliyi özlersin, eski bayramları özlersin...

…açık pencereden yağmur sonrası toprak kokusunu çekti içine. çocukluğundaki toprak kokusunu özledi. büyükşehirin toprağı bile özlem kokuyordu.köyde geçen çocukluğunu özledi. kaç tane çocuk yağmurun altında yürüyüp ya da oynayıp ıslanabiliyor artık? güdümlü anne terliği yemenin korkusuna rağmen yağmurda dolaşmanın ya da oynamanın yaşattığı huzuru özledi. çamurdan yemek yapıp pişirmenin heyecanını özledi köy evinde. çiçek ve yapraklardan düğün ekibi oluşturmayı özledi, en güzel çiçek gelin olmalıydı... masum çocuk sesli şarkıları özledi. gelecek kaygısı olmayan gözlerdeki ışığı özledi. ağır geldi birden “özlemek”, pencereyi kapatıp gerçek hayatına döndü...

eski sağlıkli salginsiz hayata özlemdir. ne güzel günlerimis maskesiz sosyal her anın anlamı önemi varmış kıymet bilemedik.

bugün, yarının eski'si olacağı için; içinde bulunduğu zamanı da özlemektir. fazlası zarardır, yaşamak bugünden ibarettir.
bonus (bkz: melankoli bağımlılığı)

kendini ifade edememisligin verdigi yorgunlugun sonucudur bence: kismen ve zamanla ara ara aklina gelmesi.
misal: önceleri evetin evet hayirinsa hayir oldugu zamanlara özlem.

kendi geçmişime değil baya bildiğiniz 18. yy falan özlemi. tamam o fazla geldiyse 1960'lar da olur. zira bende o kadar fazladır ki ablamın bana "zaman makinesi icat edilse ve geçmişe gitmem için bana teklif sunsalar hakkımı sana verirdim" diyeceği kadar büyük bir tutkudur benim için.

daha detaylı düşününce ''yok yğa böyle de iyiymişiz'' deme sonuçlu eylemdir.

günümüzü gördükçe özlediğim hasret duyduğum şey.

sadeliğe, samimiyete, saflığa özlemdir. en azından benim için öyle.
eski olan her şeyi seviyorum resmen naftalin kokuyorum ben. mektup yazmak, cam önünde kanaviçe işlemek, eski şarkıları dinlemek, eski şarkıları söylemek, eski dizileri izlemek, eski kıyafetleri düzeltip onarıp giymek, eski yazılar diller. içimde sıkışmış bir zaman yolcusu mu vardır nedir.

eski neden özlenmesin ki?
eskiden büyük, küçük vardı. saygı vardı, sevgi vardı. dinleme vardı. büyüğe sorma vardı.
muhabbet vardı, dostluk vardı.

johnny cash tarafından hurt şarkısında tanımlanan duygu durum:

öte yandan baş döndürücü bir biçimde ilerleyen anason kokulu zamanın insan zihni içinde yarattığı yurtsuzluk hissinin bir anda eskiden sahip olunmuş ve artık çok uzaklaşan şeye, eski sana karşı hissettirdiği acı ile karışık sempati.
bu yersiz yurtsuz kimseye asla söylenmemesi gereken bir çift söz: "değişmeyen tek şey değişimin kendisidir."

zamana kırgın ve kızgın olmaktır.

yıllar kurşundan hızlı gittiği için. o yılın üstünden o kadar yıl geçtiğine inanamamaktır, şu ânın bile geçmişte kalacağını bilmek ve sigara yakmaktan başka çözüm bulamamaktır, burnunun direğinde sızlamayla yaşamaktır.


çünkü bilir ama kabullenemez ki, en güzel günler, artık geçmişte kalanlardır.

eskide kalanın yeniden yaşanmayacağını idrak edince dayanılmaz olan şeydir.

zaman makinesini bulmak istersin ama gücün yetmez. işte en acısı odur.
zaman makinesini bulamamak.

ölmüş olan kendine özlem galiba ya da onun yası. yoksa insan kendini öldürüp öldürüp doğuruyor zaten ömür boyu.

yeniyi beğenmeme ile bağlantılıdır.

herkesin zamana bahaneler bulduğu oysa hepimizin tembel olduğumuz gerçeğini kendimizi aldatarak inanmasın hasret çekmeleri falan.

dertsiz zamanlarıma özlem.

evrimsel 1 sey.

bazi antik sumer tabletlerinde eskilerdeki aile sisteminin artik yozlastigindan bahsedilir.