evde oturan işsiz erkek

bugün itibariyle; aralarında olduğum kişiler. bu sene de ramazana denk gelmiştir. ben çalışırken de evde oturuyordum şimdi nasıl otururum var ya öf. ki şanlı tarihimde de sadece evde oturmak için alınmış yıllık izin doludur.

müge anlı saat kaçta başlıyor beyler?

aramiza hos geldin.

modern sistemi kabullenip kapitalizmin kolesi olacagima, sulalemin parasini yer mahallenin serserisi olurum daha iyi.

hadi eyvallah.

-fare

evet.

başka nerede oturacak canım.

evde değildir o, odalarındadır.
evde oturacak kadar özgür olmamışlardır. salondaki tv onların değildir yani.
bol sıcak sütlü, anne kekli günler dilerim.*


-
sağlık sorunları ya da geçici bir işsizlik süresi geçirenler değil.
bu yaşam formunu (hani var ya köpekbalıklarının altına tutunup gezen balıklar gibi) kabul edip böyle yaşayanlardan bahsediyorum.

1 aydır benim bu.
yaklaşık 40-45 gün sürecek bol ağrılı bir tedavi nedeniyle evde olmayı seçtim.

yalnız yaşayan biriyim kimseye yük olmuyorum. kira sorunum yok. günde 2 saat çalışarak 1000 tl kazanma şansım var. işsizlik maaşı da bağlattım. iyiyim şuan.

iş bulup çalışsa kazanacağı para sizin cebinize mi giriyor merak ediyorum. ya da çalıştığı yere gidip vergi borcu mu keseceksiniz merak ediyorum demeyeveğim etmiyorum çünkü.

millete dert olmuş erkektir. masrafları sizin cebinizden çıkmıyorsa bakın dalganıza bence. adam oturuyorsa kendi evinde oturuyordur.

işi olsa ne yazar işe yaramaz bir erkekse.
köylü cahil ayak takımı değiliz ki aman para getiriyor dokunma aman yemeğini hazır et çok konuşmasın diyelim.. s ve g
ruh hastası erkeklerin faydasızlığı haddin hududunu aştı bunları ya rehabilite edin ya da ana baba evlerinden salmayın bırakın dingiller öylece yaşayıp ölsünler. oksijen israfı. iğrenç vasıfsız yaratıklar. bi b*ktan da haberleri yok sorsan bilmiş bilmiş takılıyorlar sizin y*şak ağzınızı hampliyim.
uyuz oluyorum lan size.
insana verdiğiniz değer yok sizin.
patron olsan kaç yazar. sen kendi hayatının başrolü değilsin zevzek kime bu havan aftan tafran.
anası babası saygı duymamış insan vasfıyla bile yetişmemiş öyle enik gibi sağda solda büyümüş geçmiş karşıma.
hap kullanmayı bilmeyen çarıklı ananız sırf s*işsin diye yapıp durmuş habire bir de denk geliyoruz bunlarla.
yüzün var mı? göremiyoruz biz.
şu gerizekalı erkekleri alın karşımızdan rica ediyorum ya.

ya aşırı cahil ya aşırı elitisttirler.

millete dert, kendine de dert bir erkektir. şakasız ben böyle bir arkadaşımı bu durumdan kurtaracağım diye az çabalamadım. zira zaman geçiyor, zaman geçtikçe insanın dünyası da değişiyor ister istemez. o dünyada tanıdıklarını, ailesi haricinde uzun süre tanıdığı birilerini görmek istiyor insan.

kabul etmek lazım. kendi adıma öğrenciyken iş bulan arkadaşlarımla dünyalarımızın kopmasına alıştım, evlenenlerin de aynı şekilde arkadaş grubundan "çıkmasını" anlıyorum. o yüzden de çok da yadırgamıyorum. yani bu hayatın normali ve akışı. adam çoluk çorbaya sahipken "ee hacı stiimde ne indirimler var yea" sorusu ona o kadar anlamsız geliyodur ki eminim yani.

neyse özetle işte evde oturan, işsiz olan bir arkadaşınız varsa en başta ebeveynleri bir dürtüyor "ya blusol o kadar çalışıyon sen, şu arkadaşını bi dürt" diye. dürtüyorsun da istemsizce, yani n'abıcan başka. senin dünyanın sorunları kurumsallaşmışken "git iş bul" demesen de konu o tarafa kayıyor. e karşındaki de bişey diyemiyor tabii, nasıl desin. yani işte yazılım diyorsun, "ya bak işte bi dene falan" oluyor ama insanın gönlü olacak ki bir şeyler olsun sonrasında.

kendimi övmek mi olur yermek mi olur bilmiyorum ama amacım o değil. ben hep çalıştım ya. üniversiteye girdim, çalıştım. yani çok büyük müydü yaptığım işler o dönemde, değildi ama en azından tamamen aile parasına bakmıyordum. şimdi, öğrencilik dönemlerinde çalışmamış bir insanı sonradan (ama çok sonradan) işe başlatmaya çalışmak kadar zorlu bir şey yok. adam 30larının sonunda, cv'de bişey yok? yani hani referans olayım tamam şu bu diyorsun da - neye olacağım sorusu böyle tatsız bir biçimde kendini gösteriyor.

bir yerden sonra o kadar enerjiniz de kalmıyor bu arada. kendime yeter kadar enerjim var benim. vatsaptan bile goygoylamıyorum - iş, ev yemek az biraz kitap ve uyku şeklinde gidiyor. yani böyle bir sıfıra sıfır noktasındayken de ne kadar iyi arkadaşınız olsa da vakit ayıramıyor hale geliyorsunuz. akla geldikçe de üzüyor işte. hani düşünüyorum, çocuğun yaptığı belki tek yanlış ufak tefek işlerde çalışmamış olmasıydı ama o dönemlerde bugünlerin böyle olacağını bilmek mümkün değildi. akademik olma hayallerinden nerelere işte...

öyle yani. eyyorlamam bu kadar.