filmler veya kitaplardan fazla etkilenmek

zaman zaman başıma gelen ilginç hadise. güzel bir dizi izlediniz mesela ya da güzel bir kitaopokudunuz, çok etkileniyor ve içine kaçmak hayatı reddetmek istiyor yakınlık kuruyorsunuz. sırf bu yüzden bazı dizi ve filmleri izlemeye korkuyorum. her selam bir vedayı arkasından getiriyor. insan hiç olmamış bir olayı ya da hiç yaşamamış bir insanı nasıl bu kadar çok sevebilir akıl alır gibi değil. evrimsel süreçte ortak hikayelere inanan grupların daha güçlü ve daha uzun yaşadığını duymuştum, ya da ona benzer bir şeydi. dinler, devletler ve ideolojiler de öyle değil mi zaten? konuyu şuraya getirmek istiyorum; bazı hikayeler çok güçlü oluyor ve bu hikâye toplumun büyük kesimlerini kucaklayıcı bir hikayeyse değişim ve üretim de o kadar hızlı oluyor. belkide ihtiyacımız olan şu koca kalabalığın tamamını kucaklayacak bir hikâye okumaktır. umarım güzel bir hikâye okuyarak, iyi niyetli birisi bunu dener.

lost'un bir sezonunu tek oturuşta bitirin hele, malum rakamları sayıklayıp malum replikleri* bağırıp durursunuz. overthinking denilen aşırı sorgulama hali de cabası.

artık çok sıradan geliyor. hatta çoğu filmi yetersiz bulmaya başladım. artık daha farklı konular ve daha farklı bir boyuta taşınmalı konular. şu filmleri sıradanlıktan çıkarak yeni bir tür bulmaları gerekiyor.

bir rüya için ağıt filmini izlediğimde bu oldu bana. çevremde beni tanıyan ve filmi izlemiş olanlar "şu aralar izleme" demesine rağmen izlemiştim, ciddi ciddi pişman olmuş ve uzun süre etkisinden çıkamamıştım. ikinci kez izlemeye cesaret edemiyorum. hâlâ müziğine denk geldiğimde çarpıntım tutar.

ben filmlerden her zaman etkilenirim yeter ki içinde biraz gizem olsun ve film bittiğinde sorulan sorular cevapsız kalsın kafayı yerim.

kitap olarak şeker portakalı etkilemişti beni.

-nasılsın?
-standart.

-kim bu erol egemen ya?

(bkz: kaybedenler kulübü)

sartre'ın bulantisini okuduktan sonra bir süre huzursuz gezmistim.yaklasik 21 sene oldu felsefe ile bir sekilde iliskim var.sartre ve belki birkac yazarin kitaplari en baslarda cok zorlamisti bni.insan nie böyle metinler yazar die dusunmustum.sonra sonra sayfalari karistirdikca parcalar yerine oturdu.bazi seylerin aslinda dusundugum gibi olmadigini ve bazilarinin da artik eski önemine sahip olmadigini anladim.felsefe okumanin, eğer parasal anlamda konusursak,hicbir faydasi yoktur.felsefe akademisyeni para kazanir ama o da yapacak ek is bulamaz.bir doktor gibi bir muhendis gibi verimli bir proje yapamaz veya yeni bir fiziki sistem kuramaz ya da yeni bir hastalik kesfedemez.felsefeyle ilgili verilen ödüller bile onur ödülleri kivamindadir hep.berggruen,tfk ödülleri hep gecmisi yad etmek veya isim yapmak isteyen akademisyenlere kapi acan firsat veren ödüllerdir sadece .konu nerelere geldi.peh.

13-15 yaşlarındaysanız normal ama değilseniz...

kafasında yaşayan, hayal kurmayı seven, nerede değilse orada mutlu olacağına inanan, hayatla bağ kuramayan insanlardır genellikle. dışarıdan baktığınızda düzgün, uyumlu, sessiz, sakin, kendi halinde insanlarken zihinlerinde insanlardan nefret etmeye, şiddete başvurmaya, birilerine aşık olmaya fazlaca meyilli tiplerdir. ama tabi içe dönük, kendi zihinlerinde yaşayan tipler oldukları için ne doğru düzgün kavga ettikleri olmuştur, ne bir kadınla düzgün bir ilişki yürütebilmişlerdir, ıssız adam triplerinde takılırlar öyle.. dünya boş falan diye gezerler öyle.

''bir kitap okudum ve hayatım değişti'' etkilenmesi.
ya o kitaba denk gelmeseydin ne olacaktı? ot musun olm sen.