galatasaray taraftarı

fatih terim kırmızı çizgisidir.

büyük bir kısmı marcao olayında oyuncunun affedilmesini söylüyor. internette yazılanlara bakıyorum takım içinde böyle şeyler olurmuş. en son ne zaman aynı takım futbolcusunun böyle yumruklandığını gördünüz? marcao kim aga sergio ramos falan mı rakiplerin korktuğu falan da yok bu adamın kadroda kalması kendi itibarınızın yerle bir olması demektir. yoksa benim umurumda değil gsli falan da değilim. gerçi bu ülkeyi soyanlarda utanma yok halen daha tv ye çıkıp konuşuyorlar :d

manyak olan oluşum.

bu akşamki gs-fb erkek basketbol maçındaki atmosfer baya iyiydi kabul etmek lazım. biz bu atmosferi artık yaratamıyoruz maalesef. ama komik kareler verdiler fenerbahçelilere.
bu ne abi yahahaha:

nasıl ya melih attı mı hahaha:

(bkz: galatasaray taraftarlarının barcelona kafilesini uyutmaması)

saygısız, kültürsüz ve medeniyetten uzaktır. rakip futbol takımının kaldığı otelin etrafında toplanıp havai fişeklerle -rakip futbol takımını- uyutmamak için saldırgan holigan ruhuyla hareket ederek tüm dünyaya türkiye'yi kalitesiz göstermeye çalışan taraftarlardır.

başlıktan sonra yazılan tanımlara bakınca köpeksiz köyde değneksiz gezmek diye tabir edebileceğim bir tavırla saldırılmış olan ve muhtemelen çok saygı duyduğum ama aralarında olma şansı bulamadığım normal sözlük galatasaraylılar kulübünün gözünden kaçmış olan tanımlarla lekelenmeye çalışılan türkiye en büyük futbol takımlarından birini çocukluk aşkları olarak gören insanlardan oluşan vefalı topluluktur.

1987 yılından beri galatasaraylı olan bir taraftar olarak bu konu hakkında birkaç söz söylemeye hakkım olduğunu düşünüyorum. ilk formamın üzerime giydirildiği o günden beri de galatasaraylı olmaktan gurur duydum. ben galatasaraylıyım, futbolu galatasaray üzerinden okumak benim için sadece bir alışkanlık değil aynı zamanda bir tercih de. başka takımlar hakkında yazı yazmam. onları başarı ya da başarısızlıkları ile ilgilenmem, hakem hataları umrumda olmaz, galatasaray’a gelen giden yönetimler ilgimi bile çekmez.

ben sadece galatasaray taraftarıyım. sarı ve kırmızıyı nerde yan yana görsem heyecanlanırım. stadın önünden geçersem metin oktay selamımı verir yoluma devam ederim. her sene formamı alırım, pembe formanın çıktığı sene hariç her sene de aldım. istanbul’daki maçlara değil ama deplasman maçlarına gitmek için bütün koşulları zorlarım. galatasaray’ın bana gurbette ihtiyacı var gibi gelir her zaman.

türkiye’deki maçları değil ama avrupa’daki maçları sahne sahne zihnimde taşırım. ve bunların çoğunu da tanımlarımda yazdım. monaco zaferinden, neuchatel xamax mucizesine kadar, uefa finalinden real madrid zaferlerine kadar çoğu maçı hiç unutmam.

tribünde galatasaray taraftarı ile çocukluk aşkımsın marşını ilk söylediğim an sesimin titrediğini, gözlerimin dolduğunu, tüylerimin diken diken olduğunu hala aynı gerçeklikle hatırlıyorum. takım ısınmaya çıktığında sanki ankaradan abim gelmiş hissine kapıldığım anların ise haddi hesabı yoktur.

velhasılı; fazla uzatıp konuyu sündürmek istemem ama galatasaray taraftarı her taraftar kadar özel ve özverilidir.

bizi avrupa’ya rezil etti diye lanse edilen bu taraftar onlarca kupanın kaptanın elinde havaya kalkışını izledi. ve bu kupalardan ikisi avrupa kupası idi. avrupa kulüpleri arasında en iyi kulüp olmayı başaran bir takımı desteleyen taraftardır galatasaray taraftarı. koreografileri ile rezil olduğumuzu sandığımız avrupa’yı da kendine hayran bırakan bir taraftardır.

galatasaray taraftarı kırmızı çizgidir ama yanında sarı o kadar güzel durur ki!

bu sene çekmediği çile kalmamıştır. evet.

bu sezon, yakın haftalara kadar küme düşme korkusu yaşamıştır.*

fatih terim’e laf ettirmeyip, arda t*ran’a adam gibi adam diyecek kadar takımlarına sadık taraftar topluluğu. yiğidi öldür hakkını yeme adamlar takımlarına saykodelik şekilde bağlı. reisçiler için rte neyse galatasaray taraftarları için takımları odur.
mesela fenerbahçe taraftarı bunu beceremiyor. istisnalar hariç, yollarını ayırdığı hiçbir futbolcu ya da teknik adamla güzel ayrılmıyor. neredeyse hepsiyle ana bacı ağız dalaşıyla ayrılıyor ve gün geliyor o insanlar başka yerlerde fenerbahçe düşmanlığı yapıyor. ama bakın galatasaray’a neredeyse herkesle güzel ayrılıyor ya da kadrolarında olan herkesi arda gibi bile olsalar ölümüne savunuyor. bu anlamda tebrik ettiğim taraftar kitlesidir kendileri. yoksa seni de seni seveni de sevmiyoruz

bu gece üzüldüğüm insan grubu.

ilgiç kafalar yaşayan bir topluluk

sevinme üsluplarıyla her seferinde göstermişlerdir ki asla bir fenerbahçe ve beşiktaş taraftarı asaletine kavuşamayacaklardır. gerçi onlara da bir şey diyemiyorum, malumunuz galatasaray kendini gerçekleştirememiş alt sınıf taraftarı daha çok olan bir takım. dolayısıyla en elit görüneni bile primitif duygularını gizleyemez sevinirken. geçen günlerde türkiye'de hangi ilde en çok hangi takımın adı aratılmış verisi çıktı, bilin bakalım akp'nin ve hdp'nin oy çoğunluğu sağladığı yerlerde en çok hangi takım aratılmış.. hahaha yazık ya harbiden

kudurtma makinesidirler.

(bkz: kurabiye fener)

hissediyorum birisi şu an 15 paragraflık bir metin düzenliyor. evet hissedebiliyorum bunu.

katılıyorum başlığa galatasaray taraftarı uefa kupasını aldığı zaman bile fenerbahçe'nin ligi 2. bitirmesine sevindiği kadar sevinmemiştir.

bakırköyde sokakta korna çalarak geçen salakları ihtiva eden taraftar grubudur.
yani bu trabzonspor taraftarlarında dahi yok. çok değişik insanlar bu gruba dahil olabiliyor.

şampiyonluk kaçırınca devletin polis arabalarını ters çevirip güvenlik güçlerine saldıran, stadı yakıp yıkan takım taraftarına dert olmuş şanlı taraftar grubu. tamam lan tamam fener taraftarı çok elit, gelişimini tamamlamış hepsi avrupa'nın sayılı profesörü, galatasaray taraftarı hep gariban, eğitim seviyesi düşük falan tamam sen elitsin hadi gir yatağına da bununla avun mutlu mutlu uyu.

adamdır.