geleceğin belirsiz olmasının yarattığı korku

her akşam başımı yastığa koyduğumda tek düşündüğüm.

gelecekten değil de beklediğimiz sonuçların gelmemesinden ötürü oluşan korkudur.

geçmişin haybeye geçmesinden kritik değil.

yine yollardayım mesela şu an. saat tam olarak 04.54. ben bu entryi girene kadar geçen süreye de bi 5 dakika desem. haybeye geçiyor zaman. taksim’den kafa bi milyon eve dönüp yatağıma açılım yapmak ne güzeldi. şu an ile yarın akşama kadar olan ara sürede hayatımın ne yönde şekilleneceğinin bilincindeyim.

içinde taksim yok, sarhoş bir herif yok. yollar var. başka da bi bok yok. gelecek bir süre daha bana bir şey ifade etmiyor. ister kaygı ister huzursuzluk. içinde görmek istediğim hiçbir şey yok.

geleceğin belirsiz olması değil de geleceğimizin umutsuz olması korkutuyor beni...
artık günümüz türkiye'sinde üniversite okumak, meslek edinmiş olmak, birkaç farklı dil biliyor olmak bile geleceğini garantiye almaya yetmiyor.
çevremde çalışıp didinip üniversiteyi kazanan, türlü zorluklarla üniversiteyi bitiren, bitirdikten sonra ise işsiz kalan o kadar çok genç gördüm ki...
okulumu bitirdikten sonra ya ben de öyle olursam, ya kendi işimi değil de ekmek parası kazanma kaygısıyla sevmediğim bir işi yapmaya mecbur bırakılırsam diye endişe ediyorum. ben ne için gece gündüz çalışıyorum, tüm bunların karşılığını alabilecek miyim? diye sorgulamaktan kendimi alamıyorum...
size bir sır vereyim; bu hepimiz sorgulaması gereken bir durum. ve asıl korkunç olan şey geleceğin belirsiz olması değil, henüz 20'li yaşlarında bir bireyin geleceğe bu kadar kaygıyla bakıyor olması...

geleceğin belirsiz olmasının yarattığı korku stabil hayatı seven, bardağın yarısı boş insanına aittir.
henüz sınırları çizilmemiş ve milyonlarca gerçekleşmesi mümkün ihtimali içinde barındıran geleceğin yarattığı umut ve heyecan ise maceraya açık, hayallerinin peşinde koşmaya hazır, bardağın yarısı şimdiden dolu insanına aittir.

"filmin sonu başından belli, hepimiz öleceğiz olm sonunda, neyi belirsiz?" cevabına sebep olan başlıktır.

bizzat yaşayıp deneyimlediğim ve birçok gencin de içinde bulunduğu korkudur.

"it's not the future that you are afraid of. it's repeating the past that makes you anxious." alıntısını aklıma getiren başlıktır. türkçe meali: korktuğun şey gelecek değil, geçmişi tekrar edecek olmak.*

şartlar ne kadar kötü olsa da belirsizlik beni korkutmuyor. çünkü iyiliğin karşılığı olduğu gibi kötülüğün de karşılığı var bu hayatta. başarılı olduğun sürece ya da iyi bir şey yaptığın sürece mutlaka karşılığı gelir. sadece bazı insanlar acelecidir o kadar

'anksiyete geliyorum demez' olarak değiştirilebilecek başlık.

sanki gelecek önlerinde yazılı olsa çok hoşlarına gidecekti.

korkunun getireceği sonuçlar hiç hoş olmaz

insan geçmişin hasretcisi
yarinin ozlemcisi
yaşadığı anın şikayetçisidir
demiş bukowski...

fazla da kasmaya gerek yok geçmiş ve gelecek icin. yaşadığın anın değerini bilmek kâfi...

sonunu bildiğin film mi heyecanlı bilmediğin mi?

talassofobi korkusuyla aynı hisse sahip. düşündükçe boğuluyormuş gibi hissediyorum.

geleceğe ümitle değil de korkuyla bakmanın doğal sonucu.

psikolojiyi darmaduman eder.

geleceği hakkında teori kasanların bilmediği duygudur.

korkutur ama belki de en iyisi böyle olmasıdır çünkü yarın ne olacağını bilecek olsam yaşamanın ne anlamı kalır ki o zaman risk alabilir mi kişi ? hata yapmadan nasıl öğrenecek hayatı ya da iyi tercihleriyle başarılarıyla nasıl gurur duyacak . öleceğini bilse mesela örneğin 2 gün sonra o 2 gün nasıl geçer ? bu düşünce daha da korkutuyor beni . yapılacak en güzel şey gelecek için çalışmak çabalamak ancak böyle umutlu olabiliriz gelecekten bu da korkularımızı belki bir nebze azaltır

hayatın hayallerindeki gibi mi şekillenecek yoksa hep mi tersine akacak belirsizliğinin getirdiği bir korku her zaman vardır.