gönül dağı (dizi)

insanlığın ne olduğunu anlatan farkındalık hikayesi.

galiba bu aralar izlediğim tek türk dizisi, içerisindeki sadelikle, türkülerle insanı kendine çekiyor doğrusu

her hafta izlerim güzeldir

bozkırda hayallerinin peşinden koşan ve tüm engellere rağmen imkansızı başarmaya çalışan 3 kuzenin hikayesidir gönül dağı…

sefer abi kırmızı çizgimizdir.
"gönül bu. kiminle bağ kurduysa, başkasını kabul etmiyor..."

samimi ve güzel kalmış bir şeyler var bu dizide. her hafta bir karakterin hayat hikayesini anlatması da güzel bir detay.

trt 1’in izlemesi pek keyifli, iç anadolu’da geçen, aile ve arkadaşlık sıcaklığını en samimisinden hissettiğiniz dizidir.

çok sıcak, samimi, naif, içten, bizden, sımsıcak tazecik ekmek tadında.. severek izliyorum.. yeni sezon başlayacakmış hadi bakalım güzellikler getirsin inşallah

gönül dağı 20.bölümden sonra fark ettigim,3 günde hızlandırılmış bir şekilde eski bölümlerini izlediğim ramazaniyla,veyseliyle,seferiyle,düğüncü, agitcisiyla sıcacık harika bir dizi.

yusuf kaplan'ın 'ruh dolu' olarak tanımladığı benim de bu tanıma sonuna kadar katıldığım dizi

bu dizinin insanların duygularını sömürmekten başka bir halt yediği yok bence.

insan yalnız doğar, yalnız yaşar ve daima yalnız ölür. ben hayatım boyunca bunu bütün zerrelerimle hissettim ve yaşadım. bugüne kadar ne bir kişi aşık oldu bana ne de hoşlanır gibi olduklarım yüzüme baktı. ben de bu yüzden aşkımı hep gölgeme attım. tıpkı kendimi attığım gölgeler gibi. içimde hangi duygular kırıldı , hangi güzellikler öldü saymadım. ne zaman o duygular yeniden uyanacak olsa hep duvarlara tostladım. bu yüzden aşkı haram bildim kendime, ben karanlıkların adamıydım. ben gölgelerin adamı. ne kimseyi o karanlığa çekecek bir gücüm vardı, ne de o gölgeye mahkum edecek bir güzellik. ta ki onu görene kadar ;ben ışığın içinde karanlığa mahkum, o karanlığın içinde ışık gibi parlıyordu. belki de beni bu gölgeden çıkaracak  odur. belki de ruhumu huzurla dolduran o masum yüzü, beni karanlıklarımdan  kurtacaktır. (link: )

ramazan’ın sesini her duyduğumda aklıma yeşilçam keloğlanı gelir. bir ses bu kadar birbirine benzer. ayrıca güzel dizidir.

iyilik, saflık, dostluk dolu eşsiz dizide küçük çocuklar gibi kıskançlık hissetmeme engel olamıyorum. belkide sadece kendimi kandırıyorum ama ben bu masala inandım bi kere. başımda ciritçi abdullah gibi bir dedem olsa, arkamda her daim destek amcaoğullarım olsa, ne bileyim içim taşarsa çıkıp nefes alabileceğim bir bozkırım olsa... içimin acısını hissedip bağrından taşlar kopan bir dağa bile muhtaçlığımı vuruyor yüzüme bu dizi.

hayatım boyunca ailecek izlediğim en güzel dizi. insanın içini ısıtan eskilerin yerini her daim hatırlatan eşsiz bir dizi.

içinde kendimizi bulabileceğimiz dizi. lüks hayat yok, tek gecelik aşk(!)lar yok, para hırsı yok. güzel ve masumca sevmek var, saygı, sevgi, anlayış, dayanışma var. gerçek aile kavramı var.

son zamanların en iyi dizilerinden biridir bence sıcak samimi aile ortamı, aile bağları güçlü bir dizi..

türkiye'nin en iyi ve en sıcak dizlilerinden. trt bu işleri güzel yapıyor.

tv'de izlediğim tek şey.
her cumartesi annemle beraber izlemek için istanbul'un bir ucundan diğerine gidiyorum.

aynen izlediğim sayılı dizilerden hatta 2 tanesinden biri.