güzellik

başa beladır diye beyanat veren allah için beni bi bulsun ya.

neyin belası bu incelemek lazım. derin derin.

çoğu erkeğin yürüme sanatına adım atmasını sağlayan kelime.

nasılsın güzellik?
nerde yaşıyor bu güzellik?
selam güzellik tanışabilir miyiz?
bu güzellik bugün neyle meşgul acaba?
bu hırçın hayvan bu güzelliği ham yapsın mi?

estetik algısıyla alakalıdır. pompalanan güzellik kriterlerine kulak asmayalım.

hayatımdaki güzel insanlara hitap etme şekillerimden sadece birisi.

aşık veysel için aşka endeksli olan durum.
bence de öyle.
elin güzelinden bana ne.

göreceli kavram. aynı zamanda genişte. kimi yüz, vücut, saç, el, tırnak kısaca dış görünüş güzelliğine önem verir. kimiside huyunun güzelliğine. ama güzellik bir insanı bütünüyle iltifatlamak olmalı bence. geçici seçenekler güzelliğe girmez çünkü bu bir seçimdir güzellik hoşgörü merhamet gibi bir kavram olmalı. her şeyiyle güzel olan yanında güzel hissedilen güzelliğe yakışmış olan olmalı. basit seçenekler kelimenin kalitesini düşürüyor sadece. benim için güzellik içinde tüm güzel duyguların bütününü besleyebilendir. iyi olan, sevilen, istenilen, aranılandır. geniş bir kavramdır işte. güzelliğin olmalıdır bir insan. böyle kelimelere sığmayacak anlamı olmalıdır.

gariptir.
seni en aptalına bile bağlayacak kadar güçlüdür
normalde selam bile vermeyeceğin zihinlerle arkadaş olmanı ister
bu lanet yüzünden neler çektik:)

çekicidir ama geçici olduğu unutulmamalıdır, parayla sahip olabilirsiniz ama paranız olmadığında sizi yolun kenarına atabileceğini aklınızdan çıkarmamanız önemle tavsiye edilir. (ytd)

göreceli olduğuna dair yalan ifadelerin bulunduğu kavram.

yaş ilerledikçe değişen görünüşte ve de yaş ilerledikçe değişen algıdır. *

"akıl defalarca güzellik tarafından zincire vurulmuştur..."

viikingler dizisinden araklanmıştır!

bir dirhem daha koyamazsınız bunun üstüne... o benim hayatım, aşkım, şu an bana şemkiriyor ama o bir güzel, o bir ufak, o bir yavlu, o bir minik.

bir seslenme ifadesi.

naber güzellik?

insanları çok yanıltıyor. yok beni yanılttığından değil. ben insanları yanıltıyorum.

tipten karakter analizi diye bir şey var. bir insana baktığımızda 10 saniye içinde karakteri hakkında fikir sahibi olduğumuzu söylüyor araştırmalar. yani işte güzelse, iyi giyiniyorsa o kişi harika olarak kodlanıyor.

bu noktada çirkinlere elbette üzülüyorum ama güzellere de üzülüyorum. biri geliyor ve hayalindeki o kişiyle beni bir kalıba oturtmaya çalışıyor. ben o kişi değilim ki. bunu anlatana kadar canım çıkıyor. işin sonunda o üzülüyor, ben beddua alıyorum. şaka değil, keşke öyle olsaydı.

kırın abicim şu güzellik algılarınızı. vallahi de billahi de sizin için söylüyorum. ne bizi yorun ne kendinizi.

asla sahip olamadığım ancak yakın zamanda hasretinden vazgeçtiğim estetik standarttır.

hiçbir zaman tek başına yeterli değildir ama olmazsa olmazdır.

güzellik ve çirkinlik üzerine:

hani hep öğütlenen bir şey vardır ve tarkan'ın o muazzam şarkısında da geçer: "başkası olma kendin ol!" güzellik kavramına geçmeden önce bu büyük 'kendi olma' palavrasını açıklamam gerekiyor sanırım. çünkü insan asla kendisi olamaz; bilakis ben; başkasıdır. insan, anne karnından çıktıktan, sütten kesildikten sonra dahi ötekinin yardımı olmadan yaşamayan tek canlıdır. 'ben' dediğimiz şeyin aslında geçmişten gelen kolektif birikimle beraber içinde bulunduğumuz zaman, toplum, kişi ve olayların bir yansıması olduğunu kabul etmek gerek. bunu kavrarsak hem tamamlanmaya muhtaç eksik varlıklar olduğumuzu anlar hem de kendimiz ve başkaları için daha sürdürülebilir bir hayat yaşayabiliriz en azından.

demem o ki insan kendine aynada güzel görünmek için değil ötekine kendini beğendirmek için çaba harcar. insan mezara girince değil, ötekinin gözünden düştüğünde ölür.

dolayısıyla güzel olmak bir şey "gibi" olmaktır. zaten sokağa çıktığınızda herkesin birbirine benzediğini fark etmişsinizdir. aynı kıyafetler, aynı makyaj, aynı kaslı göğüsler, aynı saç modelleri, aynı burunlar ve çeneler...

pytogoras güzelliği, matematiksel, sayısal, ölçüsel ve oran içerisinde bulunan şey olarak tanımlamaktadır. yine aristoteles'e göre orantısız şeyler güzel değildir. umberto eco da güzelliğin tanımını sınırları olan bir çerçeveye sığdırmıştır.

peki güzelliğin karşıtı olarak düşündüğümüz çirkinlik nedir? ölçüsüz ve orantısızdır. güzelliğin tersine çirkinlik sınırsızdır. güzel olmak için bir şey "gibi" olmak gerekirken çirkinlik aykırıdır. devrimcidir çirkinlik. dayatmalara başkaldıran bir özgürlükçüdür çirkinlik.

o zaman bir dua ile bitireyim : allah herkese çirkin şansı versin.

gün geçtikçe içi boşaltılan anlamsızlaştırılan basmakalıp saçma sapan bir düzen içerisine sokulmaya çalışılan saçma bir estetik kaygısıdır.

basmakalıp güzellik algısı yöreye topluma göre çeşitlilik gösterir ama son zamanlarda malesef tekdüzelikten ileri gidememektedir. kadınsan belli kalıplar erkeksen belli kalıplar şarkılarda filmlerde oyunlarda şiirlerde romanlarda aklınıza gelecek ne varsa hep belli kalıplar içerisinde yer almalıdır güzellik tanımına uyması için.

ilişkileri ele alalım basmakalıp düşüncelere göre güzel bir erkek/kadın yanında çirkin bir erkek/kadın olduğunda neden toplumun yadırgayıcı bakışlarına maruz kalır ? belki o kişide kendisini tamamlayan bir güzellik bulmuştur karşı taraf bunu hiç sorgular mı o basmakalıp düşüncelere sahip ya da sözde estetik fikirlere sahip güruh?

mesela bir görsel sanat ürünü sinema imdb puanına bakarız izlerken bazen kimine 1 puan almış film mükemmel gelebilir neden bunu söylediği için eleştiririz basmakalıp fikirlerden kurtulamadığımız için.

lafın kısası güzellik olgusu birey neyi sever ise onun zihninde oluşan imgedir. kısacası güzellik gayet gereksiz bir şeydir.

herkesin göreceli olarak nitelendirdiği, ama pek de göreceli olduğuna inanmadığım güç unsuru.