güzellik

dışta geçici kalpte kalıcı olandır. kalpteki güzelliği aramanızı tavsiye ederim.

çok klişe ama yüzeysel bir kavram olduğunu düşünmüyorum. kime neye göre güzel. bana göre güzel çirkin denilen şeyin içinde o ışığı görmektir.

görecelidir. kimisi için isa peygamber’in çarmıha gerilişi korkunçtur. kimisi için ise yücedir. kimisi için truvalı helen çok güzeldir. kimisi için de kocasını bırakıp başkasına kaçması çirkindir.

platon'a göre güzellik ideadır, mutlaktır "güzel kadın ölür gider ama güzellik ideadır, mutlaktır" der.
aristoteles güzelliği "bir orantıyı ve belirli bir sınırlılığı gösteren bir düzen" olarak tanımlar
platinos güzellik tanrısal aklın evrendeki ışıması; hegel ise "mutlak ruhun nesnelerde görünüşe gelmesi" der.

"güzellik bir insanın iç dünyasının kendine göre bir nesneyi algılamasıdır."
yanisi: siz kendinizi ne kadar "güzel"leştirirseniz güzellik algınız da o kadar "güzel"leşir demek istiyor.

güzellik kavramını tanımlarken içinde yaşadığımız dönemin güzellik anlayışını dikkate alıyoruz mesela orta çağ avrupası'nda tombul, beyaz tenli kadın güzel olarak adlandırılıyorken; şimdi tombul bedenler yerini fit bedenlere bıraktı. beyaz ten ise yerini bronz tene bıraktı.
yani güzellik anlayışı değişkenken güzellik ideası değişmez diyebiliriz.

dış görünüşle alakalı bir sürü şey söylense de, esasen karşı taraftan bize geçen enerjiden ibarettir. zira dünyanın en güzel gözleri gözlerinize değince boş geliyorsa, en güzel dudaklarından çıkan sözler zihninizi tırmalıyorsa, kulağınıza çalınan sesi iç sesinizle çelişiyor ve o güzel vücudundan süzülen her hareketi sizi yoruyor, hatta sizi siz olmaktan alıyorsa, o güzelliğin ne anlamı var? ya da o şey cidden güzel midir?

güzellik ya da yakışıklılık dediğin, gözlerine bakınca o kişinin ne kadar içini görebildiğimle alakalıdır. gözlerinde kendimi gördüğüm, ruhunda ruhumu bulduğum, sesi kulaklarıma çarpınca sarsıldığım, ve o koca kadın/adamın içindeki çocuğu gördüğüm kişidir. gerisi hikaye! zira o zaman o gözler en güzel gözler olurken, o ses ilahi bir çağrının eseri gibi çalar kulaklara, ve söylenen her söz derman olur yarana, öyle ki onunla konuştukça kendini seversin.

güzellik bize bizi sevdiren, bize bizim saklı güzel yanlarımızı gösteren, kısacası bizi de güzelleştiren ve içimize umut tohumu ekendir.

herkes bir şekilde güzeldir de, “sizin güzeliniz ve yahut size ait gerçek güzel kimdir?” ona bakmak lazım. ben güzele güzel demem, güzel benim olmadıkça sözü niye aklıma geldi şimdi bilemedim. * belkide güzel olan, gerçekten sizin olan, ve size bu hissi verendir...

evet yaa, ne kadar bizimse o kadar güzel olur ya her şey. tıpkı küçük prensin gülü gibi... ahh küçük prens, kimseler senin gibi değil...

unutma sen insanların gördüğü ve hakkında düşündüklerinden daha fazlasısın . insanların güzellik dedikleri şeye göre kendini yargılama , güzel dediğine dikkat et sana sunulana mı güzel diyorsun yoksa kendi beğendiğine mi . herkes güzel sadece insanlar görmeyi ve parlatmayı bilmiyor

herkesin sahip olmak istediği ama yeryüzünde çok az kişide var olan özelliktir.

mimarların en çok duyduğu soru ile yanıt vereyim.
iç mi ? dış mı ?

göreceli bir kavramdır. kime göre güzel neye göre güzel. bu herkesçe farklı olduğundan kavrama dair tanımlarda farklı olur haliyle. dış güzellik her türlü yoluna koyulur allah iç güzelliğine zeval vermesin. zira iç güzelliğini tamir edecek bir teknoloji dünyada gelişmedi.

efendim

dış görünüş olarak da içsel olarak da ne kadar güzel olursanız olun sevilmemek sizi çirkin yapar. sevseydi en güzel siz olurdunuz çünkü.

oaaa çok güzelim beeehh!!

insanların uğrunda milyonlar harcadığı altın oran kuramı. herkes güzel olmak istiyor. bakalım güzel olmak istemeyen var mı? belki de odur en güzeli. herkesin istediğini elinin tersiyle itecek kadar güçlü. güzellik geçicidir. siz kalıcı olana bakın.

... be oğlum. şimdilik ölümüne kadar hayattasın.

ahenk ve muvazene meselesidir. herkes güzeldir de, nasıl güzel olduğunu bilmeli önce.

kendi asli niteliğinden çok onu değerlendiren zihne göre değer kazanan bir kavram maalesef.
"ben güzele güzel demem, güzel benim olmayınca" yargısı gibi

insanoğlunun yenemediği tutkusu. estetik durma arzusu. bıçak altına bile yatırır.

kişiden kişiye değişir.

görecelidir