hafta sonu çalışmak

çalışma hayatına girdim gireli ilk defa 2 gün iznim var haftada.haftasonu varsın perşembe,cuma olsun bana n'olcak.

bir kısmın işsiziz işsiz... işimiz olsa da hafta sonu da çalışsak dediği. diğer kısmın hafta sonu da çalışılır mı deyip sitem ettiği günümüz türkiyesi sorunsalı.

çok kısa bir iş tecrüem olmuştu. yaklaşık 5 ay kadar adını vermeyeceğim seküler bir dernekte çalıştım. gönüllü olarak ki bu kısım önemli bence. hafta sonu çalışmak ne kelime... bir kere iş yapıyor olunca gece 1'de ya da pazar sabah 7'de bile çalıyor telefon. inanıyorum ki devlet sektöründe çalışılmadığı sürece olacak olan da bu. çünkü şunu sakın unutmayın biz ve bizim gibi ülkelerde çalışanlar köledir. mesai saati kavramı sadece yaslarda adı geçen bir şeydir. gerçek hayatta yerse diyelim bakalım 'yalnız yasal olarak bugün çalışamıyorum' diye. cevap çok nettir 'iyi o zaman hiç çalışma'.

benim gibi freelance işiniz varsa gayet normal olan durum, eylemdir.

arkadaşlar çalışın, çalışalım. inanın evde oturup ölümü beklemekten çook daha iyi, samimiyetle söylüyorum. işim olmasın yine gider işimle alakalı şeyler araştırırım. daha çok gelişeyim, daha çok para kazanayım. niye boş boş duralım ki?

işleyen demir pas tutmaz.

bu hafta sonu yaşamayacağım kötü durum.
daha şimdiden akşam olsa da gitsem modundayım. işte biz buyuz kızım ufak şeylerle mutlu olabilen gariban bir anadolu çocuğu.

dram gibi dramdır valla. okullar kapanınca memlekete gitmiştim, şeftali ağaçlarımız var bizim şimdi. yaz tatilinde yatmak yerine amele gibi çalışmıştım koskoca tatilde ya. ulan kendi bahçemiz olmasına rağmen hafta sonu bile çalıştım be. bahçeden sonra da tarlaya git, orada da işçilerle beraber çalış vallahi anam ağladıydı.

peder bey hiç acımadı anasını satıyım, bi kırbaçlamadığı kaldı adamın resmen. keyif aldım da bari hafta sonu yatsaydım iyi olurdu da çalıştık işte. neyse, fazla babamı gömmek istemiyorum vardır bir bildiği ne yapalım. *

ne zaman hafta sonu çalışsam şu başlığı isyanla doldurmak geliyor içimden.

sonra aklıma işsiz güçsüz evine ekmek götüremeyen insanlar geliyor, isyanımı yutup başlığı terkediyorum.

tam şu an yaptığım gibi.

aslında at olduğumu öğrenmeme vesile olan durum.

vardiyalı sistemde artık günleri saymazsın. hafta içimi sonumu günlerden ne önemini kaybeder. özel günleri kaçırmak koyar biraz. doğum günü yada kabotaj bayramı gibi.

herkes tatil yaparken çalışmak, moral bozar.

home ofis çalışınca "ohhh evde bütün gün yatıyorsunuz, ne güzel" diyenlere sesleniyorum. bakın bugün pazar ve benim "pazartesi sabahına teslim" notuyla gönderilen tonla dosyayı bitirip teslim etmem gerekiyor. hadi bakalım bana da iyi pazarlar olsun mu?

ya home officedir, ya güvenlik, ya temizlik ya da catering de çalışıyordur ya da nöbetçi personeldir.

hafta içi ders çalışmayı ertelemenin cezasıdır hafta sonu çalışmak ...

özel sektörün cilvesidir.

sadece özel sektör değil, 7/24 esaslı çalışan emniyet, silahlı kuvvetler, sağlık çalışanı, sivil savunma vb. kamu personelleri de bu gruba dahildir.

açıkcası günümüz türkiyesinde bence en güzel eylem.

neden? çünkü
değişen sosyolojik yapı + çökmüş ekonomik düzen maalesef gönül rahatlığı ile eğlenmeyi ve dışarı çıkmayı aşırı pahalı kılıyor.yani bir sürü insan için şu an bunları yapmak külfet.en güzeli evinizde oturup internetten film izlemek..en maksimum olarak dışarıdan yemek sipariş ederek kendinizi şımartabilirsiniz ama yemeği bile dışarıdan sipariş etmek artık lüks.geçen gün burger king'ten hep yediğim steakhouse menüyü söyledim..yanında atıştırmalık, içecek ve kova patatesi vardı. 97tl ödedim..97tl.. ben steakhouse'un king boyunun 30küsür tl olduğu günleri hatırlıyorum (yanılmıyorsam) ben tek kişi 97tl ödedim.. bir partnerim olsa 200tl sadece yemek..

bu ülke ne ara bu hale geldi?bir hamburger menü 97 küsür tl'ye yeniyorsa..geçen gün arkadaşımla burger'ın amerika fiyatlarını paylaştım.. 4 küsür dolar, 7 küsür dolar.. fiyatlar şaka gibi.. ben 100tl verdim eklentileriyle bir menüye.bu ülkede hamburger menü bile 97 tl ye yeniyorsa, vay geleceğimizin haline.yani sadece haftada bir kez burger king tüketsem aylık sadece yemek bazından kendimi şımartmam 400tl ye geliyor..asgari ücret neydi? düşünün yediğim yemeğe, ne kadar sıklıkla yediğime kadar düşünmek zorundayım... ne güzel devlet sistemi.. alkış!

hani sinema? çay kahve vb şeyler ? hani alışveriş?
bedeli her şeyin bu dönem çok ağır.evde oturup bunları yapamamaktansa, en azından çalışıp algıyı dağıtmak daha iyi. ''vaktim yok'' diyorsun çıkıyorsun işin içinden.

bazı meslek kolları hariç (sağlık, itfaiye, güvenlik, gıda vb.) çalışılmaması gereken gündür.
almaya'da pazar günü çamaşır makinesi bile çalışmaz.

uzun yol şöförlüğü yaptığım zamanlarda ; gece veya hafta sonu diye bir kavramım yoktu.
gece de yoldaydım, hafta sonlarında da.
tek iyi tarafı sürekli seyahat ediyor olmaktı.

ticaret yaptığım senelerde de cumartesileri ve pazar günleri işyerimiz açıktı.
pazar günü mangal keyfini iş yerimizin önünde yapardık.
gelen müşterilere de ikram ederdik.

bir de tatlı bir anımız var...
bir pazar günü ; karı, koca ve 5 yaşlarında oğlan çocuklarıyla bir aile müşteri geldi.
ebeveynleri içerde alış veriş yaparken, küçük çocuk benim yanıma, mangal başına geldi.
bir köfte verdim, yedi.
bir tane daha verdim, onu da yedi.
bir daha, bir daha derken ; çocuk 10 taneye yakın köfteyi götürdü.
anne ve babası dışarı çıkınca ; çocuklarını köfte yerken gördüler.
++ 10 tane felan götürdü, dedim.
annesi...
-- evde hiç bir şey yediremiyoruz, elimde yemek tabağıyla sürekli peşindeyim ; dedi.
ve benden köftemin tarifini istedi.
bir kaç köfte de anne ve babasına ikram ettim ve sevinerek gittiler.

pazar günü çalışıyor olsam bile ; tatlı anılar biriktirdim.
hayat ne verirse versin ; mutlu olmayı bilmek gerek.

sadece hafta sonu değil hergün çalışıyorum hatta her saat bu benim kaderim