hafta sonu çalışmak

hayatınız boyunca vardiyalı bir işte çalıştıysanız çok da rahatsız etmeyecek durumdur. sadece arkadaşlarınız buluşma ayarladığında ve gidemediğinizde biraz koyuyor. onu da denk getirince hallediyorsunuz.

burada hafta içi izin yapma güzellemesi yapmayacağım. hani derler ya hafta içi izin olunca işlerimi hallediyorum diye. sanki her gün devlet dairesinde hastanelerde geziyor hafta içi.

sadece o kadar korkutucu ve korkunç gelmiyor alışınca .

hatta işe gelirken yollar boş oluyor bu da hiç fena bir durum değil bence.

yine de en iyisi hiç çalışmamak. o zaman da deliririm evde.

amaan insanoğlu işte. hiçbir şeyden mutlu olmuyor.

çoğu kölenin yaptığıdır. koca ülke antik mısıra döndü.

hizmet sektöründe çalışan bir kardeşiniz olarak hayatımda çok nadir haftasonu izin yaptım. genelde pazartesi yada salı günü izin yapan biri olarak bu durum genelde hoşuma gidiyor. hiç unutmam yıllar sonra pazar günü izin yapmış ve dışarıya çıktığımda şoka uğramıştım. şehrin bu kadar kalabalık olduğunu bu denli hissetmemiştim daha önce.

bu hafta piyangonun bana vurmasıyla yaşayacağım tecrübe.
hiçbir şey zoruna gitmez de kasıma giderken pastırma sıcaklarının hafta sonuna denk gelmesi ve senin o hafta sonu çalışacak olman gider.

ben haftaya hafta demem, haftanın sonunda nöbet olmayınca.

çalışalım bakalım.

24 saat.

ev içi görülmez emek
sigorta yok , yol ve yemek
ne liberal zamanlar
burada herkes prekar

ultra koleliktir.

kole olmaktir tek cumleyle. harbiden bunu 1 insan kendine neden yapar? fakirlikten. evet.

1.5 sene yaşadığım durumdur.

sektörde işimizin gereği haftanın 7 günü açık ve gün içi çalışma saatleri uzun. hizmet işi çok ağır bir iş. yıllar önce kendimce devrim sayılabilecek kararları almasaydım, pazar günü dahil iş yeri full açık olacaktı. en azından pazar günü bize ait. bayisi olduğum şirket çok karşı çıktı, rakipler açık nasıl kapatırsınız diye, cevabım çok netti robotlarla çalışmıyorsunuz. daha sonra gün içi sipariş saatlerini düzenledim. buna da karşı çıktılar tabi ki. bir gerçek var, insanlar empatisiz, saat isterse gecenin on’u olsun istediği ürün gelsin istiyor. cumartesi, pazar dinlemiyor. kapitalist düzenin köleleriyiz, hep tüketim, arsızca tüketim….kısaca şu an çalışmakta, yarın ense yapmakta olacağım…

merabayın. çekmeye devam ediyoruz evet. yaşasın mr.

tercihen hayır.
he hafta içi bitmemiş ve acilen bitmesi gereken bir iş varsa üst üste 10 gün de çalışalım, sorun değil.

hatşepsut ile aynı işi, hatta aynı şirketlerde 13 yıl çalıştık. başlangıçta hafta sonu falan koymuyordu çünkü ilk defa para kazanıyordum, baya da iyi para, sıcak paraydı, yaşımda yoktu gençtim... 4 yıl falan 365 gün çalıştık, baktım personel mırın kırın ediyor, haklı olarak...silkerim pazarını dedim ve pazar günleri kapatmaya başladık...sonuç? anında abone kaybı...adam senin babanın oğlu değil, tüpü bitmiş, dinler mi seni? hoooppp başka tüpçüye tel açıyor...öyle manyaklar var ki , bayram seyran, cenaze, düğün hiç bir şey dinlemeden 7 gün 24 saat açıklar. hayatları yok...
bir ara tüpçüler odasından karar çıkarıp kapattırmıştık pazar günleri, 1 yıl demedi delindi karar. adamı dükkanda yakalıyoruz, hesap yapıyorum diyor...vay be ne günlerdi... bırakalı 7 sene falan oldu, hala cebimden arayıp tüp yada su isteyenler var...

aslında bana iyi geliyordu, sonuçta benim için hafta sonu ekstra mesai yani kazanç anlamına geliyordu.

malum ekonomik sebeplerden dolayı kurum mesaileri tırpanladı, artık hafta sonu çalışma yok. en azından şartlar düzelene kadar böyle gider artık.

neyse 12 yıldır c.tesi pazar bayram seyran demeden çalışan ben, biraz da beyaz yaka gibi takılalım bakalım nasıl hissettiriyormuş.

bizimkisi çalışmaktan ziyade işyerinde zaman öldürmek veya doldurmak..

iş verimliliğini düşürür. sektörlerin çalışma günleri farklı olabildiği için haftanın 6 ya da 7 günü çalışmak gibi düşünün söylediğim şeyi. uzun yazı okumayanlar için özet geçeyim. iş verimliğini düşürür, işveren açısından para/çokomel eğrisi zarar yazar.

5 yıl boyunca cumartesi günleri yarım gün çalıştım. 9.30-12.30 saatleri arasında.

ben satış yapıyordum. cumartesi günleri de müşterilerimizin en yoğun günlerinden biri ama su katılmamış bir mal değillerse, acil durumlar haricinde bize ihtiyaçları olmuyor.

sevgili eski patronumuz, ama herkes çalışıyor, müşterilerin ihtiyaçları falan diyordu. biz de, ofise gidip çay içip, sohbet ediyorduk cumartesileri. çünkü, iş yok. istanbul gibi bok bir şehirde olduğumuz için eve dönmek en iyi ihtimal 13.30-14.00 oluyor. dinlenecek misin, kendine mi vakit ayıracaksın?

ikisini de tam yapamıyorsun, bir de şirkete sövüyorsun. gelecek haftayı etkiliyor bir şekilde. güzel kardeşlerim bak iş yapmıyoruz çünkü iş yok. ofise geliyorum yol parası veriyorsun. ofiste bilgisayarı açıp müzik dinliyorum elektrik parası. çay içiyorum, bir de şekerli üzerinize afiyet. mutfak masrafı. dümdüz gerizekalılık bu diye söylendim her seferinde. olmaz müşteriler bekler dediler.

şirket yabancı bir firmaya satıldı. ilk işleri cumartesi mesaisini iptal etmek oldu. müşterilerin umrunda bile olmadı. siparişlerini bu duruma göre ayarlamaya başladılar. herkesin hayat standartı yükseldi. iş de yükseldi.

yani vizyon önemli bir şey. eşeğe daha çok yük yükleyerek uzun vadede verim alamazsın. ölü eşek kimseye fayda sağlamaz. mallığın lüzumu yok.*

çalışmaktan ayları günleri şaşırırsınız.